“Τι συμβαίνει με τα δημοψηφίσματα στην Ευρώπη;” / γράφει η Μαρία Δεναξά

Μια σειρά από ψηφοφορίες, όπου η λαϊκή ετυμηγορία ήταν ξεκάθαρη, ανατράπηκαν τη στιγμή που φαινόταν ξεκάθαρα, είτε στις δημοσκοπήσεις είτε από το αποτέλεσμα, η άρνηση των πολιτών στις επιθυμίες και στα σχέδια της ευρωπαϊκής ηγεσίας

Από τη Μαρία Δεναξά

Έτσι, μετά το «όχι» στη συνταγματική συνθήκη των Γάλλων, που έγινε «ναι» το 2005, το «όχι» των Ελλήνων στους δανειστές, που έγινε «ναι» από την ελληνική και την ευρωπαϊκή ηγεσία, ήταν σειρά των Μολδαβών να ψηφίσουν (παράλληλα με τις προεδρικές εκλογές) «όχι», με σχετικά μεγάλη πλειοψηφία, στην ένταξη της χώρας τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με τα μεταμεσονύχτια αποτελέσματα και μέχρι τις 5 το ξημέρωμα της Δευτέρας, ώρα Ελλάδας.

Μάλιστα, το «όχι» προηγούνταν στις δημοσκοπήσεις με 56% την Κυριακή, κι όλα τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ μέχρι το χάραμα μιλούσαν για την επικράτησή του, με καταμετρημένο το 90% των ψηφοδελτίων και παρά τη μαζική παρέμβαση των ευρωπαϊστών και των Αμερικανών στην προεκλογική εκστρατεία.

Ωστόσο, ως εκ θαύματος, με το φως της ημέρας, χάρη στην επιστολική ψήφο των Μολδαβών της διασποράς, το «ναι» επικράτησε με 50,1% για την εγγραφή στο Σύνταγμα του στόχου ένταξης μιας από τις φτωχότερες χώρες στον κόσμο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έπειτα από την καταμέτρηση του 98% των ψήφων.

Η διασπορά λοιπόν είναι χρήσιμη, ιδίως όταν γνωρίζεις πώς καταμετρώνται οι ψήφοι στο εξωτερικό…

Πάντως, η φιλοευρωπαία Μάια Σάντου, η οποία κέρδισε στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, απέδωσε το υψηλό ποσοστό των αρνητικών ψήφων στο δημοψήφισμα σε προπαγάνδα της Ρωσίας, χωρίς να την κατονομάσει. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής της εκστρατείας, είχε κατηγορήσει τη Ρωσία ότι επιχείρησε να αποσταθεροποιήσει τις εκλογές, ρίχνοντας 100 εκατομμύρια δολάρια για να επηρεάσει τα αποτελέσματα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο Καναδάς είχαν προειδοποιήσει για την ύπαρξη «ρωσικής συνωμοσίας».

Θαύμα ή νοθεία;

Στο ίδιο μήκος αντιπερισπασμού σχεδόν ολόκληρος ο δυτικός Τύπος, διαλαλεί πως άλλη μια ρωσική ανάμειξη αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή με την ψήφο της διασποράς, όταν όλα τα γεγονότα και οι πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις στη Δύση οδηγούν σε υποψίες πως ίσως το «εκλογικό θαύμα» να έχει όνομα και να λέγεται «νοθεία».

Η ίδια ιστορία περί ρωσική ανάμειξης ειπώθηκε με την επικράτηση του κόμματος της Εθνικής Συσπείρωσης της Μαρίν Λεπέν στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία, όπου τελικά κυβερνά η μειοψηφία του 5%. Το κόμμα της υπερσυντηρητικής Δεξιάς, στις 7 το απόγευμα των εκλογών, προηγούνταν, σύμφωνα με την αρχική καταμέτρηση, και 20 λεπτά αργότερα υποβιβάστηκε στην 3η θέση, πολύ πίσω από το Μέτωπο της Αριστεράς, που αν κι ήρθε δεύτερο κόμμα αποκλείστηκε κι αυτό από τη διακυβέρνηση της χώρας.

Στη Βραζιλία, ο Λούλα εκλέχτηκε με μικρή διαφορά από τον Μπολσονάρου, στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Ο πρώην πρόεδρος, ο οποίος εξέτισε ποινή φυλάκισης, κέρδισε τον εν ενεργεία (50,9% έναντι 49,1%) στον δεύτερο γύρο της ψηφοφορίας, σύμφωνα με το ανώτατο εκλογοδικείο. Η ψηφοφορία στιγματίστηκε από κατηγορίες για νοθεία.

Στις ΗΠΑ, για αρκετές ημέρες μετά τη διεξαγωγή των προεδρικών εκλογών του 2020 δεν είχε ανακοινωθεί νικητής, κυρίως λόγω της επιστολικής ψήφου. Τα μέσα ενημέρωσης ανακοίνωσαν τελικά τη νίκη του Τζο Μπάιντεν τέσσερις ημέρες μετά τις εκλογές. Στη συνέχεια, η ομάδα της προεκλογικής εκστρατείας του Ντόναλντ Τραμπ και οι δικηγόροι του αμφισβήτησαν τα αποτελέσματα των εκλογών, ιδίως στις πολιτείες-κλειδιά, όπου ο νυν πρόεδρος θα έπρεπε να «επωφεληθεί» απά 32.500 ψήφους σε τέσσερις από αυτές για να επανεκλεγεί. Ο Τραμπ αρνήθηκε έτσι να παραδεχθεί την ήττα του, γεγονός που οδήγησε στην επίθεση στο Καπιτώλιο.

Αυτές οι ξαφνικές εκλογικές ανατροπές εγείρουν ερωτήματα σε σκεπτόμενους ανθρώπους, αλλά όχι στον Τύπο…

Για τη δυτική ηγεσία, η επικράτηση του «ναι» στη Μολδαβία μετρά σε τέτοιο σημείο, που η Ευρωπαϊκή Ένωση πανηγυρίζει, αγνοώντας επιδεικτικά πως αργά ή γρήγορα θα έρθει αντιμέτωπη με την αυτονομιστική Υπερδνειστερία, η οποία αποτελείται στην πλειονότητα της από ρωσόφωνους. Βασικά, η κατάσταση στη Μολδαβία μοιάζει πολύ με την Ουκρανία, με τη Δύση και την Ανατολή της χώρας να βρίσκονται σε αντιπαράθεση. Στα ανατολικά, μια μικρή λωρίδα γης, η Υπερδνειστερία (της οποίας πρωτεύουσα είναι η Τιράσπολη), έχει αποσχιστεί και ορισμένοι αυτονομιστές ζητούν προσάρτηση στη Ρωσία.

Πηγή: Εφημερίδα Δημοκρατία