Η πολιτική ζωή στις μέρες μας – Έλλειψη ήθους;

Στέφανος Κασσελάκης! Από την θριαμβευτική είσοδο “μετά βαΐων και κλάδων” στο “σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν”! Πόσο κοντά μπορεί να είναι αυτά τα δύο! Μόλις μέσα σ’ ένα χρόνο!

Ήρθε, ή τον έφεραν, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε δεχτεί ένα ισχυρό εκλογικό ράπισμα με καταβαράθρωση των ποσοστών του. Η ήττα μεγάλη. Η συσσωρευμένη οργή στο εκλογικό σώμα, μετά τις ελπίδες που είχαν γεννηθεί για μια “άλλη Αριστερά”, που την αφήνουν, βρε αδελφέ, να κυβερνήσει, σάρωσε τα ποσοστά του Κόμματος και οι εκλογείς μετακινήθηκαν δεξιότερα…

Ο Μητσοτάκης τώρα, όπως φάνηκε από το εκλογικό αποτέλεσμα, ήταν πια η ελπίδα! Συμβαίνουν πολλά παράξενα σ’ αυτόν τον κόσμο!

Και ήρθε ο νέος αρχηγός της… Αριστεράς, για να σηκώσει τις πεσμένες ελπίδες! Ωραίος, όχι “ως Έλληνας”, όπως γράφει σε ποίημά του ο Νίκος Εγγονόπουλος, αλλά ωραίος ως Αμερικανός σταρ του Χόλιγουντ, θα  ήταν ο νέος… Σωτήρας μας!  Χωρίς να τον γνωρίζει επί της ουσίας κανένας, χωρίς να δώσει έστω και μια συνέντευξη, χωρίς να κάνει έστω και μια πολιτική δήλωση, κρίθηκε από τους ψηφοφόρους – “μέλη των δύο ευρώ” του Κόμματος ο αξιότερος όλων των υποψηφίων, ελπίζοντας ότι θα είναι ο αυριανός πρωθυπουργός με ό,τι γι’ αυτούς αυτό συνεπάγεται…

Κάτι το αγέρωχο… λουδοβίκειο ύφος,  (“το Κόμμα είμαι Εγώ!”), κάτι τα αστακοκάραβα, κάτι οι γάμοι με τα τετραήμερα γλέντια στην παραδοσιακή Κρήτη, κάτι η πισίνα, κάτι το “πόθεν έσχες” και προπαντός η τελευταία μαχαιριά από τον επεισοδιακό “Βρούτο” του Κόμματος, που μέχρι τότε τον στήριζε, και ο σωτήρας έπεσε από το βάθρο του… Άλλωστε είναι ίδιον του Έλληνα να ανεβοκατεβάζει από τα βάθρα.

Αλλά εκείνο που εντυπωσιάζει είναι τα πολλαπλά μαχαιρώματα που δίνουν και παίρνουν, φανερώνοντας ένα επίπεδο, που κάθε άλλο ταιριάζει σε μια αυτοαποκαλούμενη… Αριστερά. Ο πόλεμος ξέσπασε και η μάχη θα κριθεί.

Υπάρχει ήθος στην πορεία των γεγονότων; Όχι…

Και το ΠΑΣΟΚ έχει τους τριγμούς του. Εκεί όμως είναι πιο ελεγχόμενη η κατάσταση. Η πολύχρονη εμπειρία στην εξουσία, ε, όσο να είναι, κάνει πιο προσεκτικό το Κόμμα και τους υποψήφιους.

Μπορεί η μία υποψήφια να είναι ντυμένη στα πράσινα, μέχρι και πράσινα παπούτσια να φορά, μπορεί η άλλη να έρχεται από το μακρινό παρελθόν με υποσχέσεις για ένα φερέγγυο μέλλον, αλλά εκείνος που πραγματικά εκπλήσσει είναι ο νυν Δήμαρχος της Αθήνας.

Μπορεί η Αθήνα να καίγεται ή να πλημμυρίζει, μπορεί οι κάτοικοί της να έχουν χίλια δυο προβλήματα, ο Δήμαρχός της, ο Δήμαρχος του 14% την πρώτη Κυριακή, και ελέω Μπακογιάννη νικητής τη δεύτερη, με ποσοστό συμμετοχής ψηφοφόρων ούτε 27%, οργώνει την Ελλάδα, “από χωρίου εις χωρίον”, όπως λέγανε κάποτε, διεκδικώντας με νύχια και με δόντια την ηγεσία του Κόμματος.

Και δεν σταματά εκεί. Υπόσχεται νίκη μεγάλη και εκπαραθύρωση του Μητσοτάκη, με τον οποίον το Κόμμα του συγκυβέρνησε αλλά και ψήφισε μαζί του δύο μνημόνια και τρία από μόνο του. Και όμως δεν το βάζει κάτω, και όπως τον κατηγορούν οι συνυποψήφιοί του δεν άφησε πιθανό εκλογέα, ιστοσελίδα για ιστοσελίδα που να μην  έχει στείλει σχετικό με την υποψηφιότητά του mail! (Εμείς τουλάχιστον από τον κ. Δούκα λαμβάνουμε τρία με τέσσερα mail ημερησίως.)

Όσο για την… δημοσιονομική πειθαρχία, (βλέπε πειθαρχία στους δανειστές), που καθημερινά επικαλείται ο Μητσοτάκης, για να δείξει καλή διαγωγή, κανένας από τους υποψήφιους των δυο κομμάτων που ψάχνουν αρχηγό, δεν μιλάει. Όλοι τους μούγκα!

Αν όλα αυτά μαζί συνηγορούν για την ύπαρξη πολιτικού ήθους στο πολιτικό σκηνικό σήμερα, τότε μάλλον κάνουμε λάθος…

far

–