Αγία Κυριακή…
Η αγαπημένη Αγία του Ρουμλουκιού.
Κοσμοσυρροή στο μοναστήρι.
Στη σειρά για να ανάψουν ένα κερί, για να φιλήσουν την εικόνα της.
Με υπομονή επί ώρες περιμένουν…
Καθένας από αυτούς έχει κάτι να της πει .
Το κρατάει μυστικό, μέχρι εκείνη τη στιγμή που θα πλησιάσει μπροστά στην εικόνα της…
Θαύματα κάνει λένε η Αγία.
Δίνει γιατρειά σε ανίατες αρρώστιες!
Πιστοί και κατατρεγμένοι περνούσαν το βράδυ δίπλα της, παραμονή της γιορτής της…
Γέμιζαν κεριά τα μανουάλια.
Παραδομένα στη ζέστη λύγιζαν κι ακουμπούσαν το ‘να το άλλο, λιώνανε αντάμα δυναμώνοντας τη φλόγα της ικεσίας.
Καλόγριες μικρές και μεγάλες μπαινοβγαίνανε στον ναό καλωσορίζοντας και βοηθώντας τους επισκέπτες..
Όμορφες που ήταν μερικές!
Νέες και όμορφες ταγμένες στη χάρη της…
Παραμονή της Αγίας Κυριακής, ξεκινούσε η γιαγιά Θανάσινα, με τα πόδια για το Λουτρό, όπου ήταν παντρεμένη η μεγάλη της κόρη…
Δεμένα σε έναν μπόγο τα λιγοστά ρούχα της, γεμάτη δύναμη και προσμονή ξεκινούσε πρωί πρωί μαντιλοδεμένη πάντα, ψηλή και ξερακιανή…
Σκληρή ήταν η ζωή της…
Γέμιζε το όμορφο μέρος με κόσμο πολύχρωμο.
Πλατφόρμες με τρακτέρ, κάρα με άλογα, κουβαλούσαν τους Ρουμλουκιώτες.
Οικογένειες ολόκληρες με τα παιδιά, παππούδες, γιαγιάδες!
Πιάνανε το μέρος τους ο καθένας, στις σκιές των δέντρων που ήταν πυκνά και γενναιόδωρα.
Πολύχρωμες κουρελούδες, κιλίμια, ψάθες στρωμένες καταγής.
Κάποιοι θα περνούσαν όλο το βράδυ εκεί.
Οι πιο πολλοί επισκέπτονταν το μοναστήρι ανήμερα της Αγίας Κυριακής…
Δεν δουλεύανε εκείνη τη μέρα. Το ‘χανε για κακό. Μεγάλη γιορτή… Δεν πήγαιναν στα χωράφια.
Από το βράδυ ετοιμάζονταν τα κεφτεδάκια, οι πίτες και τα άλλα καλούδια που θα έπαιρναν μαζί τους για να φάνε εκεί το μεσημέρι, γιατί ήταν και το πανηγύρι!
Κούνιες διαφόρων ειδών.
Βαρκούλες για τα παιδιά, καρουσέλ, πάγκοι με παιχνίδια.
Κούκλες, αυτοκινητάκια, μοτοσυκλέτες, τρενάκια, ντουντούκες, θορυβώδη μπακακάκια που είχαν ένα έλασμα μεταλλικό κι έβγανε τον ήχο του βατράχου όταν πάλλονταν .
Πήλινες λαλίτσες – πουλάκια, που τις γέμιζες νερό και κελαηδούσαν σαν αηδόνια όταν φυσούσες!
Φουρφούρια διαφόρων ειδών που όταν ερχόταν αεράκι, ήθελαν τα παιδιά και παρακαλούσαν να τα αγοράσεις.
Όμως… πολλές φορές, οι επιθυμίες δεν μπορούσαν να εκπληρωθούν .
Υπήρχαν όρια…
Λουκουμάδες, φοινίκια, τουλούμπες που οι μύγες επισκέπτονταν , αφού τα περισσότερα ήταν ξέσκεπα!
Καντίνες με σουβλάκι και λουκάνικα, φουφούδες που τσίκνιζαν, καντίνες με παγωτό.
Το πιο νόστιμο παγωτό ήταν αυτό!
Από την παραγωγή στην κατανάλωση!
Και εκείνη η κυρία με την άσπρη ποδιά και τον άσπρο σκούφο … άξια θαυμασμού!
Νέες και νέοι βολτάρανε, ανταλλάσσοντας κρυφές ματιές και αινιγματικά μειδιάματα.
Όλες και όλοι περνούσανε από τις κούνιες που κρέμονταν από τις αλυσίδες…
Γυρνούσανε γύρω από ένα άξονα και όσο πιο πολύ δυνάμωνε αυτός ο κυκλικός χορός, τόσο αυτές άνοιγαν προς τα έξω λόγω της φυγοκέντρου δυνάμεως και προσπαθούσαν εναγωνίως τα αγόρια να πιάσουν τα κορίτσια που βρίσκονταν μπροστά τους, να πιαστούν από τις μεταλλικές θέσεις τους …
Γέλια, φωνές ενός περίεργου, αδιόρατου φόβου που γρήγορα διέλυε η νεανική δύναμη.
Ένα φλερτ με σασπένς!
Πετούσαν με ανοιχτά φτερά, ακολουθώντας πάντα την ίδια σταθερή τροχιά, στον χώρο και στον χρόνο!
Μπάντες μουσικές, ζουρνάδες και νταούλια σε έπαιρναν τα αυτιά.
Τσιγγάνοι όλοι σχεδόν οι μουσικοί…
Τσιγγάνοι πλημμύριζαν την Αγία Κυριακή με τις φωνές τους, τα μαλώματα, το φλογερό και καμιά φορά επικίνδυνο ταπεραμέντο τους…
Τσιγγάνες όμορφες λικνίζονταν στα τσιφτετέλια της παρέας τους…
Ζήλευαν το αδιαμφισβήτητο ταλέντο τους και την ελευθερία της κίνησης που έμοιαζε λυτρωτική εξομολόγηση στον έρωτα, που δειλός και κρυμμένος καρτερούσε ένα σωτήριο νεύμα.
Τα τζιτζίκια στον μονότονο ρυθμό τους κρατούσαν τον ίσο, το αεράκι θωπευτικό και χαλαρωτικά, έπαιρναν κι έναν υπνάκο μέσα σε αυτόν τον συρφετό…
Ο Ήλιος πήγαινε ολοταχώς στη Δύση, τα κουνούπια εφορμούσαν, οι παρέες τα μάζευαν, κι έπαιρναν τον δρόμο της επιστροφής…
Σκόνη τύλιγε το φευγιό τους.
Αύριο δουλειά πάλι…
Ήταν μία φορά και έναν καιρό, είναι και τώρα!
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλο τα ίδια μένουν, όπως λέει και το τραγούδι.
Από στόμα σε στόμα, από γενιά σε γενιά οι μνήμες ζωντανεύουν και η Αγία Κυριακή γίνεται για δύο μέρες σημείο αναφοράς…
καλή εβδομάδα με υγεία!
Ει. Δα.
–
