Παρουσιάστηκε στη Βέροια το νέο βιβλίο της Σοφίας Νικολαϊδου «Δικά μας παιδιά»

Ρεπορτάζ Αλέκος Χατζηκώστας

Με μεγάλη συμμετοχή κόσμου πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 19/6 στον πολυχώρο Ελιά η παρουσίαση του νέου βιβλίου της Σοφίας Νικολαϊδου «Δικά μας παιδιά». Την εκδήλωση διοργάνωσαν οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ και το βιβλιοπωλείο ΕΠΙΚΑΙΡΟ και το παρών έδωσαν ανάμεσα στους άλλους η Συρμούλα- Τζήμα Τόπη, Καλλίστρατος Γρηγοριάδης αντιδήμαρχος Βέροιας, Ευγενία Καβαλλάρη πρόεδρος του συνδέσμου φιλολόγων κ.α.

Για το βιβλίο μίλησε η Παρασκευή Αγγελή, διαδάκτωρ Κλινική Ψυχολογίας, προϊσταμένη Κοινωνικής Υπηρεσίας του Δήμου Βέροιας που τόνισε:

«…Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα, που δεν αναφέρεται σε μύθους, αλλά σε καθημερινές, αληθινές ιστορίες, που περιέχονται σε μικρά ευκολοδιάβαστα – καλογραμμένα κεφάλαια με μπάρες για τίτλους (οι μπάρες είναι οι στίχοι μουσικής και η έκφραση προέρχεται από τις κάθετες γραμμές του πενταγράμμου, που ονομάζονται μπάρες). Πραγματεύονται σχέσεις. Σχέσεις μεταξύ ενηλίκων, εφήβων, γονέων και παιδιών. 2 κόσμοι, 2 γενιές, αυτή των έφηβων και αυτή των γονέων… Σοφία μάς πήρες από το χέρι και μέσα από τη δίψα που είχες να γνωρίσεις αυτήν την ηλικία, μας έβαλες στα δωμάτιά τους με τις κλειστές πόρτες, ραπάραμε με την μουσική τους, διαβάσαμε τις μπάρες τους, πήγαμε σε συναυλία τους, αλλά και βουτήξαμε μαζί σου στα βαθιά και φοβηθήκαμε, αγχωθήκαμε και σοκαριστήκαμε όταν μπροστά στα μάτια μας έπεσε νεκρός από οπαδική βία ένας νεαρός… Τα παιδιά του μυθιστορήματος άλλαξαν τελικά γιατί κάποιος προσπάθησε να τα κατανοήσει, να τους δώσει αξία, να δει τα πράγματα από την πλευρά τους, να ακούσει τα συναισθήματά τους. Τα παιδιά αυτά εξωτερίκευσαν τη χαρά, την λύπη και γενικότερα τους προβληματισμούς τους μέσω της μουσικής. Η μουσική που επιδρά πάντα ηρεμιστικά στο άγχος και το στρες. Τα παιδιά αυτά σώθηκαν. Σε ευχαριστούμε Σοφία, που μας ταρακούνησες και γνωρίσαμε τα θέλω και τις ανάγκες τόσο των γονέων όσο και των παιδιών μέσα από το βιβλίο σου. Και όπως αναφέρεις δεν προστατεύουν μόνοι οι γονείς τα παιδιά αλλά και τα παιδιά τους γονείς. Με ποιόν τρόπο;  Κρατώντας τους μακριά από όσα δεν ξέρουν και  καλύτερα να μη μάθουν ποτέ…»

Από την πλευρά του ο δημοσιογράφος-συγραφέας Αλέκος Χατζηκώστας αφού αναφέρθηκε στα χαρακτηριστικά του βιβλίου, στη συμβολή της συγγραφέως στο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό «Δημήτριος Βικέλας» στάθηκε ιδιαίτερα στο ζήτημα «βίας των νέων» καταθέτοντας τις απόψεις του: «…Είναι πολύ σημαντικό στη δεδομένη χρονική συγκυρία να ερμηνεύσουμε το φαινόμενο της βίας στα παιδιά και στους εφήβους, την έκταση που παίρνει, τις αιτίες που το γεννούν αλλά και να απαντήσουμε στο αν είναι σε τελική ανάλυση ατομικό το ζήτημα της προστασίας των παιδιών και των εφήβων από την βία… Φαίνεται πως εσχάτως γίνεται μια συντονισμένη προσπάθεια κυρίως από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης σε συνεργασία με κρατικούς μηχανισμούς να παραχθεί ένα αφήγημα που να αναπαριστά τη νεολαία ως απειλή για την ίδια την κοινωνία. Με αυτόν τον τρόπο διαμορφώνεται και καλλιεργείται σταδιακά ένα κλίμα γενικευμένης τρομοκρατίας, βίας και φόβου το οποίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την αύξηση της καταστολής καθώς και με την αυταρχικοποίηση του θεσμικού πλαισίου… Σίγουρα η πανδημία συνέβαλε σημαντικά στην αύξηση παραβατικών συμπεριφορών και βίας, η καραντίνα και ο εγκλεισμός οι οποίες έχουν δημιουργήσει ένα εσωστρεφές ψυχικό-επιθετικό δυναμικό, αδυναμία καθώς και δυσκολία στην επικοινωνία, όπως και η όξυνση των κοινωνικοοικονομικών ανισοτήτων την τελευταία δεκαετία της βαθιάς οικονομικής κρίσης και των μνημονίων με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε κοινωνικοοικονομικό επίπεδο: φτώχεια, ανέχεια και ανασφάλεια, εργασιακή επισφάλεια αλλά και υποστελέχωση των δομών κοινωνικής φροντίδας και ψυχοκοινωνικής μέριμνας… Τι μέτρα πρέπει να παρθούν

Πρέπει πρώτα από όλα να καταστεί σαφές ότι η προστασία του παιδιού ενέχει κοινωνική και συλλογική ευθύνη η οποία θα πρέπει να βρίσκεται κάτω από την ομπρέλα του κρατικού μηχανισμού. Ενός μηχανισμού που θα στοχεύει στην πρόληψη, που θα προσαρμόζεται στα όνειρα και στις ανάγκες των μαθητών και θα τα ενισχύει και θα τα στηρίζει, που θα χτίζει τείχη προστασίας και όχι αποκλεισμού…»

Από την πλευρά της η συγγραφέας Σοφία Νικολαϊδου αναφέρθηκε στις πηγές έμπνευσης του βιβλίου, στους στόχους του, αλλά και στην ανάγκη και τους τρόπους προσέγγισης με τη νέα γενιά, τονίζοντας αυτά που αναφέρονται και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου: «…Αυτή είναι η ιστορία των Δικών Μας Παιδιών, των παιδιών που μεγάλωσαν κλεισμένα στα δωμάτιά τους. Ακούν μουσική με ακουστικά, συνθέτουν beats στον υπολογιστή και γράφουν μπάρες στα τετράδιά τους. Έχουν για οικογένεια τους φίλους τους και ζουν τη ζωή τους online.
Αυτή είναι η ιστορία της δικής μας γενιάς, που πιστέψαμε πως θα γίνουμε καλύτεροι από τους γονείς μας. Και τώρα βλέπουμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν, να κάνουν τα λάθη τους, να φεύγουν μπροστά.
Φωνές και ουρλιαχτά στο γήπεδο, στη θύρα με τα θηρία. Αίμα στα πεζοδρόμια. Κρυφοί λογαριασμοί στα σόσιαλ. Συμμαθητές που δαγκώνουν σαν οχιές στα προαύλια των σχολείων. Κορίτσια που κάνουν αγορίστικα πράγματα. Μανάδες που ανησυχούν. Μανάδες που τα παρατούν. Μανάδες με κότσια. Πατεράδες που γίνονται μάνες στα ζόρικα και πατεράδες που δεν είναι εντάξει. Δυο γενιές – και γκρεμός ανάμεσα. Θα έρθει η στιγμή που θα απλώσουν το χέρι;
Αυτή είναι μια ιστορία για όσα ξέρουμε, αλλά και για όσα δεν θα μάθουμε ποτέ. Γιατί κάθε γενιά νομίζει ότι προστατεύει τα παιδιά της. Μα, αν ακούσουμε την ιστορία από την άλλη πλευρά, θα δούμε ότι και τα παιδιά προστατεύουν τους γονείς από όσα δεν θα υποψιαστούν – και ευτυχώς.
Αυτή είναι μια ιστορία για ένα ραπ συγκρότημα, για τα όνειρα που παίρνουν εκδίκηση, για τα παιδιά που έσωσε η μουσική…»

Στο τέλος απάντησε σε ερωτήσεις του κοινού και υπέγραψε αντίτυπα του βιβλίου της.