Αλέξανδρος Ζαφειρόπουλος “Ψηφιδωτό” – Στα παιδιά της Γ΄ Λυκείου που φέτος αποχωρίζονται το σχολείο
Σε παράλληλη κίνηση με τον παρελθόντα χρόνο
ψηφίδες συλλέγω στο μικρό σακουλάκι του βίου μου
Όλες στιγμιότυπα μιας παιδικής καθημερινότητας
Ψηφίδες απ’ τα πρώτα μου βήματα και τα πρώτα πάρτι γενεθλίων
με τις συνήθεις οικογενειακές φωτογραφίες
Από την πρώτη μέρα στο σχολείο, το «σ’ αγαπώ πολύ »
της μαμάς και «μην ξεχάσεις το κολατσιό σου, μωρό μου»
έως το κυνηγητό στην αυλή και το πρώτο σημάδι στο μάγουλο
και λίγα χρόνια μετά ως το σημάδι που επιμελώς έκρυβα στο λαιμό
Ψηφίδες απ’ τα πρώτα ξεσπάσματα και τα αναπάντεχα τραύματα
Τα ανεξήγητα αισθήματα και τα εφηβικά προβλήματα
Κομμάτια γεμάτα σκόνη από φόβους, αποτυχίες και ενοχές
και άλλα από φιλοδοξίες, πόθους και όνειρα
Τώρα στο κατώφλι της πρώτης νιότης ψηφίδα – ψηφίδα
τον εσωτερικό μου συμπληρώνω διάκοσμο
Από εδώ και στο εξής και ενώ ο χρόνος θα κυλάει
επιφανειακές μόνο θα αντέχω παρεμβάσεις
σε απόσταση αναπνοής από τα κάτω στρώματα
που αναπότρεπτα το ψηφιδωτό της ζωής μου στεριώνουν
αzαφ
