Κι αν οι συνένοχες Αμερική και Βρετανία, όπως θα δούμε παρακάτω, μοιάζουν αποφασισμένες να υποστηρίξουν και να συγκαλύψουν μέχρι τέλους το τρομερότερο έγκλημα του καιρού μας…
Γιώργος Τσιάρας
Νέα, πρωτόγνωρα δεδομένα δημιουργούν οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών στο Μεσανατολικό ζήτημα. Μετά το διπλό χαστούκι που δέχτηκε τα τελευταία 24ωρα το Ισραήλ και οι εναπομείναντες υποστηρικτές του στη διεθνή σκηνή, δηλαδή τα… εξωφρενικά (σύμφωνα με τον Μπάιντεν) εντάλματα για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σε βάρος των αιματοβαμμένων Νετανιάχου – Γκαλάντ, που ετοιμάζει το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, και η επίσημη αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους από την Ισπανία, την Ιρλανδία και τη Νορβηγία, σήμερα όλα δείχνουν πως θα πέσει το τρίτο και βαρύτερο χαστούκι, καθώς όλος ο κόσμος περιμένει με έκδηλη ανυπομονησία την απόφαση του Διεθνούς Δικαστήριού της Χάγης σχετικά με το αίτημα της Νότιας Αφρικής να διατάξει παύση της επίθεσης του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας.
Το Δικαστήριο, βέβαια, δεν θα αποφανθεί σήμερα για την κύρια κατηγορία, αν δηλαδή το Ισραήλ διαπράττει ή όχι γενοκτονία στη Γάζα –λες και περιμένουμε τη Χάγη για να μάθουμε την απάντηση–, αλλά όλοι καταλαβαίνουμε πόσο μεγάλο διεθνή αντίκτυπο θα έχει ακόμη και μια περιορισμένης κλίμακας απόφαση που θα διατάζει ουσιαστικά το Τελ Αβίβ να σταματήσει το μακελειό.
Να εξηγηθούμε: τα εντάλματα και οι αναγνωρίσεις δεν σημαίνουν από μόνες τους τίποτα, και σίγουρα δεν αλλάζουν κάτι, για την ώρα τουλάχιστον, στη φρικτή καθημερινότητα των Παλαιστινίων, που πεθαίνουν κατά εκατοντάδες. Για την ακρίβεια, η προοπτική ίδρυσης ενός αληθινά ανεξάρτητου και βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους, και ιδιαίτερα στα σύνορα του 1967, μοιάζει αυτή τη στιγμή πιο μακρινή παρά ποτέ. Τα ερωτήματα είναι άλλωστε αμείλικτα: ποιο θα είναι το μελλοντικό στάτους της Γάζας, αλλά και της ανατολικής Ιερουσαλήμ στο πλαίσιο ενός τέτοιου «κράτους»; Τι θα γίνει με τους εκατοντάδες παράνομους ισραηλινούς εποικισμούς στη Δυτική Οχθη; Και ποιος θα κυβερνήσει αυτό το νέο κράτος – η ανύπαρκτη Παλαιστινιακή Αρχή του Μαχμούτ Αμπάς, που δείχνει να έχει χάσει κάθε έρεισμα στον παλαιστινιακό λαό;
Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, βλέπουμε πως τα απανωτά νομικά και διπλωματικά πλήγματα που δέχεται το Ισραήλ οπωσδήποτε εκθέτουν ανεπανόρθωτα ακόμη και τους πιο αδιάλλακτους σπόνσορες του Ισραήλ και καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη την υπεράσπιση των πράξεων του σιωνιστικού καθεστώτος. Κι αν οι συνένοχες Αμερική και Βρετανία, όπως θα δούμε παρακάτω, μοιάζουν αποφασισμένες να υποστηρίξουν και να συγκαλύψουν μέχρι τέλους το τρομερότερο έγκλημα του καιρού μας, το σίγουρο είναι πως τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση ως οργανισμός όσο και ξεχωριστά τα κράτη-μέλη της και ιδιαίτερα οι μεγάλες χώρες, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, δέχονται πλέον τεράστια πίεση να πουν κι αυτοί εμπράκτως το πολυαναμενόμενο «ώς εδώ» στον αιμοχαρή και… καταζητούμενο πλέον Νετανιάχου.
«Αυτά που συμβαίνουν είναι εξαιρετικά σημαντικά», είπε ένας υψηλόβαθμος Αραβας διπλωμάτης στον διπλωματικό συντάκτη του BBC. «Αντανακλούν την ευρωπαϊκή δυσφορία απέναντι στην άρνηση της ισραηλινής κυβέρνησης να ακούσει, και πιέζουν την Ε.Ε. να πάρει επιτέλους θέση». Είναι άραγε έτσι; Η αλήθεια είναι ότι οι πρώτες αντιδράσεις από το Βερολίνο και το Παρίσι δείχνουν αμηχανία, με την αμίμητη ΥΠΕΞ, Αναλένα Μπέρμποκ, αλλά και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο της Γερμανίας (δηλαδή, για να μην ξεχνιόμαστε, της «δευτεραθλήτριας» στην προμήθεια οπλικών συστημάτων και πυρομαχικών προς το Ισραήλ) να δηλώνουν πως «δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο σύλληψης» του Νετανιάχου, καθώς «ο σεβασμός των αποφάσεων του ΔΠΔ είναι θεμελιώδης θέση» των κυβερνήσεών τους. Αλλά τα όπλα, όπλα! Τι υποκρισία…
