Το 1983 ήταν μια χρονιά ορόσημο για τα υγειονομικά δεδομένα της εποχής όταν το Κράτος με τον νόμο 1937 ανέλαβε την ευθύνη για την παροχή υπηρεσιών στο σύνολο των πολιτών παρά τις σφοδρές αντιδράσεις της ΝΔ.
Αποφασίστηκε οι υπηρεσίες υγείας να παρέχονται ισότιμα σε κάθε πολίτη ανεξάρτητα από την κοινωνική και επαγγελματική του κατάσταση μέσα από ένα αποκεντρωμένο ΕΣΥ.
Για πρώτη φορά ο Έλληνας πολίτης είχε την δυνατότητα στις δύσκολες στιγμές της αρρώστιας να απευθύνεται στο κράτος χωρίς να πουλάει περουσιακά στοιχεία για την αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας του.
Το ΕΣΥ εξελίχτηκε και στελεχώθηκε στην δεκαετία 80-90 με μόνιμο προσωπικό, δημιουργήθηκαν κέντρα υγείας σε αστικές και αγροτικές περιοχές και παρά την ύπαρξη προβλημάτων στην λειτουργία του κατάφερε να επιτελέσει σε μεγάλο βαθμό το έργο του.
Σε αντίθεση η ΠΦΥ δεν μπόρεσε να ακολουθήσει την ίδια διαδρομή και να αναδιαρθρωθεί στα πρότυπα των Ευρωπαϊκών χωρών.
Οι αιτίες ήταν πολλές αλλά κυρίως η πολυδιάσπαση των ασφαλιστικών ταμείων που πολλά από αυτά παρείχαν και υγειονομικές υπηρεσίες καταργώντας ουσιαστικά στην πράξη την ενιαία και ισότιμη παροχή υπηρεσιών στους πολίτες.
Έτσι άλλη υγειονομική περίθαλψη είχαν οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι αγρότες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ κλπ.
Η ενοποίηση των ταμείων το 2016 και η προσπάθεια δημιουργίας των ΤΟΜΥ με τον θεσμό του οικογενειακού γιατρού που υπονομεύτηκε από την ΝΔ, τους ιατρικούς συλλόγους και κατηγορήθηκε σαν <σοβιετοποίηση> του συστήματος υγείας ήταν μια πρώτη προσπάθεια ενιαίας παροχής υγειονομικών υπηρεσιών στην ΠΦΥ που όμως δεν μπόρεσε να ολοκληρωθεί.
Η 10της οικονομική κρίση και η πανδημία ανέδειξε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την αναγκαιότητα ύπαρξης του ΕΣΥ που όμως βρέθηκε γερασμένο και αποδεκατισμένο από μόνιμο προσωπικό και ΜΕΘ να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της πανδημίας.
Και ενώ η κυβέρνηση της ΝΔ είχε την μοναδική ευκαιρία στην περίοδο της πανδημίας να στελεχώσει το ΕΣΥ με μόνιμο προσωπικό και να αναδιαρθρώσει την ΠΦΥ επέλεξε να κάνει μπαλώματα με προσλήψεις επικουρικού προσωπικού, να εξαντλήσει το υπάρχον μόνιμο προσωπικό στις υγειονομικές δομές, προστατεύοντας παράλληλα τον ιδιωτικό τομέα από την ανάληψη τμήματος του βάρους της πανδημίας.
Όλα αυτά τελικά αποδείχτηκαν κομμάτι ενός μεγαλύτερου σχεδίου απαξίωσης της Δημόσιας υγείας καθώς μετά το πέρας της πανδημίας αποκαλύφθηκαν οι προθέσεις της.
Η κυβέρνηση προχώρησε ταχύτατα στην ιδιωτικοποίηση κρίσιμων υγειονομικών υπηρεσιών [ απογευματινά χειρουργεία, αλλαγή των εργασιακών σχέσεων των γιατρών, υπολειτουργία τμημάτων των νοσοκομείων με στροφή των πολιτών στα μεγάλα διαγνωστικά κέντρα, σίτιση, καθαριότητα κλπ] , δεν ανανέωσε το προσωπικό με αποτέλεσμα ένα αποδυναμωμένο και υποστελεχωμένο ΕΣΥ με ασθενείς να περιμένουν να χειρουργηθούν αλλά και να εξεταστούν από κάποιο γιατρό για μήνες η και για χρόνια.
Οι μέρες θυμίζουν την προ ΕΣΥ εποχή που αναγκάζονταν οι ασθενείς να βάλουν το χέρι βαθειά μέσα στην τσέπη τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την ανάκαμψη της δημόσιας υγείας και την δημιουργία ενός σύγχρονου ΕΣΥ που θα περιλαμβάνει
-την αύξηση των δαπανών για την υγεία στον μ.ο της ΕΕ
-την κατάργηση όλων των νόμων που οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ
-την μονιμοποίηση των χιλιάδων συμβασιούχων που θέτει τέρμα στην ομηρία τους
– τις γενναίες μισθολογικές αυξήσεις σε όλο το υγειονομικό προσωπικό ώστε να πλησιάσουμε τον μ.ο της ΕΕ για να ανακοπεί η αιμορραγία των επιστημόνων μας στο εξωτερικό
-την προστασία των μικρών διαγνωστικών κέντρων και των εργαστηρίων [μικροβιολογικών, ακτινολογικών κλπ] από άδικους νόμους[clow back που σημαίνει επιστροφή δεδουλευμένων στο κράτος] που οδηγούν τα μικρομεσαία εργαστήρια σε κλείσιμο. Νόμος που αποτέλεσε μνημονιακή επιταγή και έπρεπε να έχει τελειώσει από το 2021.
-την υλοποίηση του θεσμού του οικογενειακού γιατρού για όλους τους πολίτες με πλήρη στελέχωση των ΚΥ και ΤΟΜΥ σε όλη την επικράτεια.
-την στελέχωση και πλήρη ανάπτυξη αυτόνομων τμημάτων επειγόντων περιστατικών σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας.
-την ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου και αποτελεσματικού δικτύου του ΕΚΑΒ το οποίο θα καλύπτει σαν ασπίδα την χώρα.
Η υγεία είναι ένα κοινωνικό αγαθό που η πολιτεία είναι υποχρεωμένη να το εγγυάται, να το διασφαλίζει και να το παρέχει σε όλους τους πολίτες.
Η πρόσβαση στην υγεία πρέπει να είναι ισότιμη και αξιοπρεπής και δεν θα πρέπει να γίνεται με βάση τις οικονομικές δυνατότητες του πολίτη.
Αυτός που έχει χρήματα να μπορεί να αγοράζει υπηρεσίες ενώ αυτός που δεν έχει να απευθύνεται σε ένα προνοιακό, μίζερο και ελλειμματικό μοντέλο.
Θεματική υγείας
ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ Ημαθίας
