Μεγάλη Εβδομάδα…
Η Εβδομάδα των Παθών!
Με γοήτευε πάντα ο Mυστικός Δείπνος, η προδοσία όμως του Ιούδα που ακολούθησε, με στενοχωρούσε, όταν ήμουν παιδί και κάθε χρόνο στο σχολείο μνημονεύαμε τα δραματικά γεγονότα που οδήγησαν τον Χριστό στη σταύρωση…
Ήταν πολύ σκληρό για ένα παιδί να τον αποκαλέσουν Ιούδα Ισκαριώτη…
Όταν ο δάσκαλος ρωτούσε ποιος το έκανε αυτό, όταν επρόκειτο για κάποια αταξία σοβαρή, όλοι περιμέναμε εναγωνίως μην τυχόν κάποιος σηκώσει το χέρι του και πει ποιος το έκανε!
Αυτό ήταν κάτι που δεν θέλαμε με τίποτα να συμβεί…
Θυμάμαι μία φορά έναν μαθητή στο διάλειμμα που τον είχαν περικυκλώσει 5 – 6 συμμαθητές του και τον δείχνανε σαν μίασμα…
“Αυτός μας πρόδωσε!
Ιούδα ε, Ιούδα!
Ιούδα Ισκαριώτη!”
Ασυγχώρητος ο προδότης πάντοτε, μικρός ή μεγάλος.
Συνήθως το παιδί που πρόδιδε το έκανε γιατί ένιωθε παραμελημένο από την υπόλοιπη ομάδα , παραγκωνισμένο.
Ήθελε να νιώσει ότι κάτι είναι, εκδικούμενο την απόρριψη που πιθανόν ένιωθε.
Είχαμε έναν δάσκαλο στις δύο τελευταίες τάξεις του δημοτικού σχολείου, ξεχωριστό και υπέροχο άνθρωπο.
Μας έλεγε λοιπόν ότι πολύ σπουδαίο είναι όταν κάτι συμβεί να σηκώνει το χέρι του και να ομολογεί αυτός που έκανε τη ζημιά για παράδειγμα ή τη ζαβολιά!
Μπράβο του αν το κάνει!
Θα μαλώσω όμως αυτόν που θα προδώσει τον συμμαθητή του!
Σήμερα θα αναφερθώ σε διάσημους και λιγότερο διάσημους προδότες της Ελληνικής Ιστορίας, αλλά δε γίνεται να μην αρχίσουμε από τον διασημότερο, ανά τον χριστιανικό τουλάχιστον κόσμο, τον Ιούδα τον Ισκαριώτη.
Ο Ιούδας ανήκε στον στενό κύκλο των 12 μαθητών του Ιησού, ήταν και ο ταμίας της ομάδας και έχαιρε μεγάλης εμπιστοσύνης από τον Χριστό και από την υπόλοιπη αποστολική ομάδα…
Μας πληροφορούν οι Ευαγγελιστές για τον Ιούδα, παρόλα αυτά όμως δεν μαθαίνουμε για αυτόν επακριβώς.
Για τον Ιούδα ο οποίος διευκόλυνε τις εχθρικές προς τον Ιησού αρχές του Ιουδαϊσμού, Αρχιερείς και κάποιους Φαρισαίους της ηγετικής ιουδαϊκής τάξης να συλλάβουν τον Ιησού ώστε να προχωρήσουν στην εξόντωσή του.
Δίδασκε μια καινούρια θρησκεία που μιλούσε για ισότητα, για αγάπη για τη “Βασιλεία του Θεού” που εύκολα δε θα κέρδιζαν οι πλούσιοι άρχοντες, και οι υποκρινόμενοι έχοντες εξουσία της Ιουδαϊκής θρησκείας…
Βέβαια πολλοί αναρωτιούνται γιατί τον πρόδωσε ο Ιούδας τον Ιησού.
Για τα 30 αργύρια;
Γιατί όμως δεν παρουσιάστηκε να καταθέσει στη δίκη του Ιησού;
Γιατί πέταξε τα τριάκοντα αργύρια στους αρχιερείς όταν είδε πώς Ιησούς καταδικάστηκε;
Και γιατί έδωσε τέλος της ζωή του τελικά με απαγχονισμό;
Η περίπτωση του Ιούδα μάλλον παραμένει ανεξήγητη ιστορικά…
Στην Ελλάδα έχουμε πολλούς ήρωες, αλλά έχουμε και προδότες που έγραψαν τη δική τους ιστορία που έμεινε ανεξίτηλη.
Σε όλες τις κρίσιμες στιγμές του Έθνους
Από την αρχαιότητα έως σήμερα.
Για τους σύγχρονους προδότες θα γράψει η επίσημη ιστορία κάποτε, καθώς ευθύνονται για πολλά δεινά του Έλληνα που ακόμη τον κατατρύχουν και βρίσκεται διαρκώς χρεώστης ο λαός, χωρίς να γνωρίζει ακριβώς τι συνέβη…
Αν και λίγο πολύ κάτι αρχίζει να διαφαίνεται…
Ποιος δεν γνωρίζει όμως έναν από τους
μεγαλύτερους προδότες της ιστορίας… τον Εφιάλτη.
Ο Εφιάλτης ήταν ο γιος του Ευρυδήμου και όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος παρουσιάστηκε στον Ξέρξη και του υπέδειξε τη στενή διάβαση που έφερνε από το όρος Καλλίδρομο στις Θερμοπύλες. Από εκεί ανέλαβε να οδηγήσει τους Πέρσες για να χτυπήσουν τους Σπαρτιάτες που βρίσκονταν υπό την αρχηγία του Βασιλιά Λεωνίδα το 480 π.Χ.. Το πέρασμα ήταν ένα στενό μονοπάτι (12 μέτρα πλάτος) κάτω από το λόφο, το οποίο επιχείρησαν να εκμεταλλευτούν στρατηγικά οι Έλληνες στρατιώτες για να εμποδίσουν τον υπεράριθμο περσικό στρατό.
Για την κυκλωτική κίνηση των Περσών επιλέχθηκαν οι 10.000 επίλεκτοι φρουροί του βασιλιά, γνωστοί και ως “Αθάνατοι”, με αρχηγό τους τον Υδάρνη. Οι Πέρσες ακολούθησαν τον Εφιάλτη με τη δύση του ηλίου. Όλο το βράδυ ακολούθησαν το μονοπάτι που τους οδηγούσε ο Έλληνας προδότης.
Το όνομα αυτού του στενού περάσματος ήταν Ανοπαία Ατραπός και, επειδή και οι Ελληνικές δυνάμεις του βασιλιά Λεωνίδα γνώριζαν την ύπαρξη του, είχαν θέσει ως φρουρούς του περάσματος 1.000 Φωκείς. Οι Πέρσες απώθησαν τους Φωκείς και κύκλωσαν τους Έλληνες. Ο Εφιάλτης είχε εκπληρώσει το ρόλο του. Για τη πράξη του αυτή ο Πέρσης αυτοκράτορας του έδωσε μια μεγάλη χρηματική ανταμοιβή.
Η Δελφική Αμφικτυονία, όταν οι Πέρσες νικήθηκαν και έφυγαν από την Ελλάδα, τον επικήρυξε έναντι χρηματικής αμοιβής και γι’ αυτό ο Εφιάλτης είχε καταφύγει στη Θεσσαλία. Όταν έπειτα από χρόνια γύρισε στην πατρίδα του στην Αντίκυρα Φθιώτιδας δολοφονήθηκε. Ο άντρας που τον σκότωσε ήταν ένας Τραχίνιος, ο Αθηνάδης, ο οποίος σύμφωνα με
τον Ηρόδοτο, τον αναγνώρισε και τον σκότωσε.
Η αρχαία κοινωνία ήταν αμείλικτη στο θέμα της προδοσίας.
Ο προδότης ήταν ένα αχρείαστο, περιττό βάρος της γης, μία μιασμένη ύπαρξη χωρίς ηθικές αναστολές, ένα κοινωνικό απόβρασμα που, καίτοι γεννήθηκε άνθρωπος, απέγινε υπάνθρωπος.
greek.history.and.prehistory99@gmail.com
Η Ελληνική Επανάσταση, ήταν μία ένδοξη περίοδος στην ιστορία του έθνους μας.
Παρόλα αυτά δεν είχε μόνον ήρωες, αλλά και προδότες.
Όπως ο Νενέκος από την Αχαΐα που ενώ ξεκίνησε με θάρρος και πάθος για την απελευθέρωση της Ελλάδας, η φιλοδοξία του δεν τον άφησε να συνεχίσει με τον ίδιο αυτό πάθος υπέρ των Ελλήνων…
Η αγάπη του για την εξουσία τον οδήγησε στη δολοφονία ανωτέρων του.
Έγινε Μπέης και με δύο χιλιάδες προσκυνημένους,
έγινε η οπισθοφυλακή του Ιμπραήμ.
Είχε μία και μοναδική ευκαιρία για ανατροπή όταν ο Ιμπραήμ χάθηκε στο δάσος να τον συλλάβει, αλλά ο Νενέκος τον προστάτευσε…
Όπως όλοι οι προδότες δεν είχε καλό τέλος, καθώς οι περισσότεροι προδότες δολοφονούνταν με σκληρότητα από άλλους Έλληνες, που εξαιτίας τους είχαν και συγγενικές απώλειες από το χέρι των Τούρκων!
Ο Σωτηράκης, Σωτήριος Κουγιάς, ο εύπορος κοτζαμπάσης από την Τρίπολη που βρέθηκε σε… αδιέξοδο όταν ξέσπασε η ελληνική επανάσταση.
Τάχθηκε στο πλευρό των κατακτητών αντί να ακολουθήσει το μονοπάτι της αντίστασης, κυριευμένος από φόβο και δειλία, ή από συμφέρον!
Ο Γώγος ο Μπακόλας γεννημένος το 1770 από την Σκουληκαριά της Άρτας.
Όταν ξέσπασε η ελληνική επανάσταση, τάχτηκε στο πλευρό των Ελλήνων ο Μπακόλας και μάλιστα στο χωριό Πέτα, στις 11 Σεπτεμβρίου του 1821,
ήταν αρχηγός μιας μάχης νικηφόρας ενάντια στον Χασάν Μπέη.
Όταν όμως ακολούθησε η ήττα στη μάχη του Πέτα κατηγορήθηκε άδικα για αυτό το πλήγμα….
Αυτό τον οδήγησε σε μία λανθασμένη επιλογή στην προσχώρησή του στους Τούρκους, στο πλευρό του Ομέρ Βρυώνη.
Όμως μήπως και οι κοτσαμπάσηδες και οι πρόκριτοι, δεν πρόδωσαν κι αυτοί την Επανάσταση, γιατί περνούσαν καλά επί Τουρκοκρατίας και δεν ήθελαν να χάσουν τα προνόμια;
Έχοντας τον έλεγχο της οικονομίας και εισπράττοντας τους φόρους για λογαριασμό του σουλτάνου, κρατούσαν τεράστιο μερίδιο για τους ίδιους.
Οι Φαναριώτες πρόδωσαν και αυτοί την Επανάσταση και όσοι ήρθαν μαζί τους στην Ελλάδα, όπως ο Μαυροκορδάτος και ο Καρατζάς που έφτασαν από τις παραδουνάβιες ηγεμονίες, φέρνοντας μαζί τους διάφορους περίεργος νεαρούς τύπους, οι οποίοι αργότερα έγιναν ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Καποδίστρια.
Η Εκκλησία δυστυχώς έπαιξε και αυτή αρνητικό ρόλο.
Η αρχή της εκκλησίας!
Είχε αφορίσει τον Ρήγα Φεραίο και τον Κολοκοτρώνη.
Αποκαλούσαν τον Σουλτάνο , βασιλιά κι έχοντας πετύχει προνόμια ισχυρά, η οποιαδήποτε επανάσταση, πάντα ήταν γι αυτούς, άκαιρη.
Αυτό ξεκίνησε από την εποχή του Γενάδιου ο οποίος είχε πει μετά την άλωση της Πόλης, πως ο θεός μας τιμώρησε γιατί φύγαμε από τον δρόμο του, άρα δεν αλλάζει τίποτα! (πηγή: Lavart 23/03/24)
Η Ελληνική Επανάσταση είχε πολλά να παλέψει. Προδότες, εμφύλιους, ξένες δυνάμεις, εσωτερικά προβλήματα…
Από τα Επιγράμματα του Διονυσίου Σολωμού, ένα που μας εκφράζει δυστυχώς πάντα:
Πρὸς τοὺς Ἑπτανησίους
Δυστυχισμένε μου λαέ, καλὲ κι ἠγαπημένε,
πάντοτ᾿ εὐκολοπίστευτε καὶ πάντα προδομένε.
“Βαρύτερες, κατ΄ έννοια σπουδαιότητας,
περιπτώσεις προδοσίας, σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, είναι αυτές που στρέφονται κατά της χώρας ή κατά του ανωτάτου άρχοντα και του πολιτεύματος της χώρας που λαμβάνει και την ιδιαίτερη ονομασία «εσχάτη προδοσία», αμφότερες, και οι μόνες των περιπτώσεων, ποινικά κολάσιμες.
Τη δεκαετία1964-1974 και κυρίως από το 1967 και μετά τα μικρονοϊκά σχέδια, που αποδείχθηκαν στη συνέχεια μεγαλοφυή για την καταστροφή της Κύπρου, ήταν αυτά που άλλαξαν το ρου ολόκληρου του Ελληνισμού. Αμερικανοί, Βρετανοί, Τούρκοι και σε ρόλο “Εφιάλτη” η συμμορία των συνταγματαρχών πρόδωσαν ότι πιο ιερό, για το έθνος, παραδίδοντας το παιδί της Ελλάδας στους φονιάδες του.
Να σκοτώσουν έπρεπε πρωτίστως τον Μακάριο, τον «Κάστρο της Μεσογείου», όπως τον ονόμαζαν οι πραξικοπηματίες, η χούντα των Αθηνών και ο (πολύς) Χένρι Κίσινγκερ.
Το ημερολόγιο έγραφε 15 Ιουλίου του 1974. Η χούντα των Αθηνών διά των οργάνων της ανατρέπει τον Πρόεδρο της Κύπρου και εγκαθιστά κυβέρνηση υπό τον εθνικιστή και υποστηρικτή της
ΕΟΚΑ Β’ Νίκο Σαμψών.
Ήταν αυτό το πραξικόπημα η αρχή της τραγωδίας της Κύπρου, των χιλιάδων δολοφονημένων και αγνοουμένων, της διαίρεσης του νησιού.”
Νίκος Χασαπόπουλος 21/07/2019
Ο Θουκυδίδης, θέλοντας να δείξει τι είναι προδότης έγραψε:
“Προδότης δεν είναι μόνον αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδος στους εχθρούς, αλλά είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώση του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει…”
καλή εβδομάδα με υγεία και καλή Ανάσταση!
Ει. Δα.
