Κι εκεί που προβληματιζόμασταν με ποιο τρόπο πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη βία στα σχολεία, που σαν χιονοστιβάδα παρασέρνει τα πάντα με περιστατικά σχεδόν καθημερινά, προέκυψε και η βία στη… Βουλή!
“Απίστευτο!” αναφώνησαν τα κανάλια. “Μα πώς είναι δυνατόν! Στο ναό της Δημοκρατίας;”
Εδώ ταιριάζουν γάντι οι στίχοι της Γαλάτειας Καζαντζάκη “Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω…”. Γιατί το φαινόμενο της βίας αντανακλά την εικόνα της κοινωνίας και η βία δεν είναι μόνο έκφραση δυσαρέσκειας είναι και τρόπος μίμησης των δυνατών, που πατάνε και φεύγουν ατιμώρητοι.
Αν στην Αρχαία Ελλάδα ο θεσμός της Δημοκρατίας είχε φτάσει σε επίπεδα θαυμαστά παγκόσμια, στη Νέα Ελλάδα δεν μπορούμε να είμαστε περήφανοι γι’ αυτήν. Κι όσο αυτή παραπατάει, τόσο δυνάμεις ανεξέλεγκτες αναφύονται και προσπαθούν να επιβληθούν.
Η ενίσχυση των ακροδεξιών τάσεων δεν είναι τυχαίο φαινόμενο. Η διοχέτευση του σκεπτικού και των συμπεριφορών τους ήταν φυσικό να συμβεί. Ο κασιδιαρισμός για πολλούς, δυστυχώς, είναι ηρωϊσμός. Τι περισσότερο έκανε ο βουλευτής που επιτέθηκε στον ομόλογό του από τον Κασιδιάρη, όταν αυτός μας έφτυνε όλους στα μούτρα μέσα από τις κάμερες;
Πάντα οι Αρχαίοι έλεγαν πως το αιτιατόν παράγεται από το αίτιο, δηλαδή το αποτέλεσμα από την αιτία. Κι εδώ οι αιτίες των συμπεριφορών θα έπρεπε όχι απλά να αναζητηθούν, (είναι ήδη προφανείς), θα έπρεπε να ξεριζωθούν. Υπάρχει, όμως, η πρόθεση;
Πολλοί νέοι ήδη έχουν ξεφύγει. Καθημερινά το διαπιστώνουμε. Η γάγγραινα έφτασε και στη Βουλή, το ναό της Δημοκρατίας, ως είθισται να λέμε.
Και τέτοιες συμπεριφορές φανερώνουν ένα καζάνι με κλειστό το καπάκι που σιγοβράζει. Ποιοι και γιατί συντηρούν τη φωτιά;
far
……………..
