…Υγρά τα σκαλοπάτια του πολέμου, φωτιές απ’ τα παράθυρα αντηχούν
και οι μάνες τώρα ψάχνουν για κρυψώνες, κρυμμένα μονοπάτια του ουρανού.
Η χώρα μου βυθίζεται στο ψέμα, σε ηδονές που στάζουνε χολή
και βρίσκουν καταφύγιο οι αλήτες σε χώμα που μυρίζει σαν πληγή.
Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου, στα σαπισμένα δόντια ενός φρουρού.
Φυσάει στα δεκανίκια του σακάτη που ακούμπησε στον ώμο ενός παιδιού…
……………..
(Απόσπασμα από το ποίημα «Φυσάει στα Σταυροδρόμια του Κόσμου» )
……………………………………………
