Άρθρα Ελλάδα Κοινωνία Πολιτική
«Διευκολυντής» ή όταν οι λέξεις είναι το ίδιο φρικτές με τις πράξεις / γράφει η Δήμητρα Μυρίλλα
Εσχάτως, δηλαδή μόλις χθες, εισήχθη στο λεξιλόγιο για το χαρακτηρισμό ή μη κάποιου ως μαστροπού ο όρος “ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΤΗΣ”!
Διότι, η γλώσσα αντανακλά κάθε φορά τις παρούσες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες και επικοινωνιακές ανάγκες. Αφού, λοιπόν, οι συνθήκες είναι τέτοιες που εξωραΐζουν των απανθρωπιά, καλύπτουν τον εγκληματία, διαστρεβλώνουν τις έννοιες, ξεπλένουν τα εγκλήματα, χαϊδεύουν τον διαφθορέα, ε… όσο να πεις μια καινούργια λέξη χρειάζεται.
Και η λέξη επλάσθη εκεί που ακριβώς χρειάστηκε. Στην αίθουσα του δικαστηρίου.
Διότι, σύμφωνα με τη λειτουργό της δικαιοσύνης είναι δυνατό κάποιος που ωθεί κορίτσια στην πορνεία, συμπεριλαμβανομένων των 12χρονων, να μην είναι μαστροπός, αλλά να είναι απλώς διευκολυντής!
Δηλαδή, όταν “διευκολύνει” κάποιος ένα παιδάκι να εκπορνευθεί, όταν με άλλα λόγια το κάνει εύκολο να συμβεί, μπορεί και να μην είναι πολύ κακός άνθρωπος, μπορεί και να μην είναι ένα άθλιο, σιχαμερό σκουλήκι μέσα στην κοινωνία, μπορεί και να μην είναι εγκληματίας και εκπορνευτής… μπορεί να είναι μόνο διευκολυντής!
Επιπλέον, είναι πολύ…. λογικό κάποιος άνω των 50 ετών να… “ερωτευτεί” ένα κοριτσάκι 11 ετών! Δηλαδή αυτό είναι κανονικό, δεν εμπεριέχει τίποτα το διεστραμμένο για το μυαλό αυτού του ανθρώπου. Και από την άλλη πλευρά είναι απολύτως αναμενόμενο το κοριτσάκι να συναινεί σε…. αυτόν έρωτα.
Για όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν, ε τι να κάνουμε το δικαστήριο αμφιβάλλει για το εάν κοριτσάκι που βρίσκεται σε αυτή τη θέση έχει υποστεί βιασμό!
Επομένως, είναι πολύ πιο λογικό το κοριτσάκι να υποστεί – πάνω στους πολλαπλούς σωματικούς βιασμούς και τους εξ’ εξακολούθηση ψυχικούς – και έναν ακόμα, την στιγμή ακριβώς που θα έλπιζε μια δικαίωση, τουλάχιστον ηθική.
Ετσι κι αλλιώς μιλάμε για ένα πλάσμα με χαμένη παιδική ηλικία, σακαταμένη ψυχούλα, αλωμένο σώμα που κανείς δεν ξέρει αν θα μπορέσει ποτέ να συνέλθει από αυτό.
Άλλωστε, ποιο ακριβώς είναι το πλαίσιο προστασίας, φροντίδας, αποδοχής και θεραπείας των τραυμάτων αυτού του παιδιού; ΚΑΝΕΝΑ! Αρκεί να θυμηθούμε ότι το ίδιο έγινε βορά και τροφή για “ανθρωποφάγα” ΜΜΕ μέχρι που μία υπουργός, η κυρία Δόμνα Μιχαηλίδου, αποκάλυψε και τον τόπο κατοικίας του.
Διότι, σε αυτό το σάπιο σύστημα που πλέον δεν έχει κανέναν ενδοιασμό στο να επιδεικνύει τη σήψη του, τα θύματα βιασμού για να χαρακτηριστούν ως τέτοια θα πρέπει πρώτα να ληφθεί υπόψη το κοινωνικό στάτους του κατηγορούμενου ως βιαστή.
Σε αυτόν τον παράδεισο της ελεύθερης αγοραπωλησίας, όπου το αόρατο χέρι της αγοράς είναι πια το ο ορατός δολοφόνος της ανθρώπινης υπόστασης και αξιοπρέπειας, τα βιασμένα κορίτσια, συνηθίζεται να “γίνονται θύματα βιασμού” και αφού αποκαλυφθεί το δράμα τους.
Ισχύει για την 19χρονη στην Ηλιούπολη, την οποία ο αστυνομικός κρατούσε δια της βίας, την κακοποιούσε, την εξέδιδε διά της βίας και τη βίαζε με συνεργό τον πατέρας της και αφού αποκαλύφθηκαν όλα αυτά μήνυσε την κοπέλα ότι εκδιδόταν χωρίς πιστοποιητικό. Ο ίδιος καταδικάστηκε με μόλις 5 χρόνια φυλάκιση και το κορίτσι αντιμετωπίζει ποινική δίωξη!
Ισχύει για τα θύματα που Δ. Λιγνάδη, ο οποίος σκανδαλωδώς αποφυλακίστηκε μέχρι την έφεση.
Ισχύει για την αθλιότητα από δικαστικές και αστυνομικές αρχές να πέσουν στα μαλακά οι δολοφόνοι του Ζακ Κωστόπουλου – ο μεσίτης και ο κοσμηματοπώλης είναι εκτός φυλακής και οι αστυνομικοί αθωώθηκαν!
Το τέρας μεγάλωσε και είναι έτοιμο να μας καταπιεί, την ώρα που βιάζει κατά συρροή και εξακολούθηση ένα κοριτσάκι και μαζί όλη την κοινωνία…
—–
