Η 8η Μάρτη, παγκόσμια μέρα της γυναίκας, φέρνει στο νου μας τους μεγάλους αγώνες των γυναικών πλάι στους άντρες συντρόφους τους για ισότιμα δικαιώματα ανδρών και γυναικών στην εργασία, στη μόρφωση, στην κοινωνική ζωή.
Τιμάμε αυτούς τους αγώνες επισημαίνοντας πως όσα δικαιώματα έχουν κατακτηθεί μέχρι σήμερα είναι το αποτέλεσμα σκληρών και, πολλές φορές, αιματηρών αγώνων του εργατικού λαϊκού κινήματος. Δεν ξεχνάμε τις μεγάλες κατακτήσεις των γυναικών στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, καθώς και το μεγάλο πισωγύρισμα που έχουμε στις χώρες αυτές, όπως και στις άλλες καπιταλιστικές χώρες, τις τελευταίες δεκαετίες μετά τις ανατροπές.
Η απεργία των εργατριών στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης το 1857 για στοιχειωδώς καλύτερες συνθήκες δουλειάς δείχνει ότι η ελπίδα και η αισιοδοξία για τις γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων μπορούν να γεννηθούν στο δρόμο της συλλογικής διεκδίκησης, του ταξικού αγώνα για τη γυναικεία ισοτιμία και χειραφέτηση. Μπορούν ν’ ανθίσουν σε μια κοινωνία απαλλαγμένη από τα καπιταλιστικά δεσμά, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Ως Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ), είμαστε περήφανοι που στη δεκαετία 1940-1949, οι γυναίκες αγωνίστριες πολέμησαν με το όπλο στο χέρι δίπλα στον αντάρτη μαχητή του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ενάντια στους φασίστες κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Στα μαύρα χρόνια της κατοχής, οι γυναίκες των εργατικών και λαϊκών οικογενειών βγαίνουν στο προσκήνιο του αγώνα, με την ιδιαίτερη πρωτοπόρα δουλειά του ΚΚΕ, συνέχεια της δράσης που είχε την περίοδο του μεσοπολέμου.
Θεωρώντας πως δεν μπορεί να αναπτυχθεί απελευθερωτικό κίνημα χωρίς τη μαζική συμμετοχή των γυναικών, το ΚΚΕ αναπτύσσει ιδιαίτερη δουλειά στις γυναίκες καταφέρνοντας να εξουδετερώσει το διαχωρισμό του αγώνα σε γυναικείο και αντρικό. Ο αγώνας αντρών και γυναικών γίνεται ενιαίος. Και όπως οι άντρες, έτσι και οι γυναίκες συνδέονται με ένδοξες ημερομηνίες και γεγονότα.
Βρίσκουμε τη γυναίκα με το όπλο στο χέρι, στην Εθνική Πολιτοφυλακή, στη διαδήλωση να στέκεται ατρόμητη μπροστά στα ναζιστικά τανκς, να στέκεται όρθια στα εκτελεστικά αποσπάσματα, να υφαίνει, να πλένει μέρα νύχτα για τους αντάρτες, να μεταφέρει τον παράνομο Τύπο, να κρύβει αγωνιστές, να περιθάλπει πληγές τραυματιών, να μεταφέρει πληροφορίες ως σύνδεσμος, να φροντίζει για το καθημερινό συσσίτιο, να παραδίδει μαθήματα. Τη συναντάμε στις απεργίες, στα σαμποτάζ με το εργατικό ΕΑΜ, με τα θρυλικά χωνιά να ξεσηκώνει το λαό της Αθήνας.
Οι γυναίκες, συμμετέχοντας στους ηρωικούς αγώνες της ΕΑΜικής Αντίστασης για την απελευθέρωση της χώρας από τους ναζί κατακτητές, άρχισαν να κατακτούν την ισοτιμία τους. Την άνοιξη του 1944, η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), ανοίγει το δρόμο με νόμους για την ισοτιμία ανδρών και γυναικών. Πραγματοποιήθηκαν μεταρρυθμίσεις που αφορούσαν τα πλήρη πολιτικά δικαιώματα, την ισότητα στην εργασία, τη συμμετοχή στη δημόσια ζωή. Για πρώτη φορά οι γυναίκες του λαού εκλέγουν και εκλέγονται. Για πρώτη φορά οι γυναίκες του λαού συμμετέχουν ισότιμα με τους άνδρες στα λαϊκά δικαστήρια και στα λαϊκά όργανα αυτοδιοίκησης.
Αλλά και στην ηρωική ταξική μάχη του Δεκέμβρη 1944 κόντρα στους αστούς και τους Άγγλους συμμάχους τους, η γυναίκα του λαού ανέπτυξε ηρωική δράση συμμετέχοντας στις λαϊκές επιτροπές, στην περίθαλψη τραυματιών, στα συσσίτια, αλλά και στην πρώτη γραμμή με το όπλο στο χέρι.
Η εξουσία της πλουτοκρατίας μετά τον Δεκέμβρη του ’44, μαζί με τις άλλες λαϊκές κατακτήσεις θα σαρώσει και τα νομοθετικά δικαιώματα των γυναικών που κατακτήθηκαν την περίοδο της Κατοχής. Οι μαχητές και μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) θα υποχρεωθούν να δώσουν τις δυνάμεις τους σε μια ακόμα σύγκρουση με την εξουσία της πλουτοκρατίας, που αυτή τη φορά στηριζόταν από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.
Σ’ αυτή την ταξική αναμέτρηση, οι γυναίκες της Αντίστασης και του Δεκέμβρη τάχτηκαν με τον ΔΣΕ, συνεχίζοντας την προσφορά τους και αποδεικνύοντας ότι ισχυρό εργατικό λαϊκό κίνημα χωρίς τη συμμετοχή τους δε δύναται να υπάρξει, όπως και ότι ο αγώνας για τη χειραφέτηση της γυναίκας είναι άμεσα συνδεδεμένος με τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.
Πολέμησαν μαζί με τους συντρόφους τους, ακόμα και από θέσεις υπαξιωματικών και αξιωματικών. Ήταν πρωτοπόρες στην οργάνωση της επιμελητείας, του τομέα της υγείας, έγιναν τηλεφωνήτριες, έδρασαν ως σαμποτέρ, αλλά και με το χωνί στο χέρι στα όρια του αντίπαλου αστικού στρατού, καλώντας τα παιδιά του λαού να μη σκοτώνουν τα αδέρφια τους του ΔΣΕ αλλά να συνταχθούν μαζί τους για μια Ελλάδα του λαού της, αψηφώντας όλους τους κινδύνους.
Χιλιάδες ήταν και οι γυναίκες, κομμουνίστριες και άλλες αγωνίστριες, που για τη δράση τους αντιμετώπισαν τις διώξεις, τις φυλακές και τις εξορίες, τα φρικτά βασανιστήρια των κολαστηρίων του αστικού μετεμφυλιακού κράτους, αλλά έμειναν αλύγιστες, όρθιες, αγωνιζόμενες ηρωικά για τις ιδέες και τη δράση τους κόντρα στον αντίπαλο, και βγήκαν νικήτριες! Τα γράμματα των φυλακισμένων και εξορισμένων γυναικών προς τους άνδρες, τους γονείς, τα παιδιά τους, τ’ αδέλφια τους, είναι ντοκουμέντα αντιλήψεων και πρακτικών που συνδυάζουν το βαθύ συναίσθημα με την αγωνιστική, την κομμουνιστική συνείδηση, με την άκαμπτη αφοσίωση στο σκοπό της κοινωνικής απελευθέρωσης, την ένταξη της ατομικής ανάγκης στην κοινωνική ανάγκη. Έτσι κατέκτησαν το σεβασμό και το θαυμασμό των ανδρών συντρόφων τους.
Με την πρωτοπόρα δράση του ΚΚΕ, αυτή τη δεκαετία της λαϊκής ανάτασης, άνοιγε ο δρόμος της κατάκτησης της γυναικείας ισοτιμίας. Αλλά και στη συνέχεια με το πέρασμα του ΔΣΕ στις Λαϊκές Δημοκρατίες και στην ΕΣΣΔ, οι γυναίκες μαχήτριες, με την πολύμορφη δράση τους ως εργάτριες ή αγρότισσες, παιδαγωγοί και επιστημόνισσες, ανοίγουν το δρόμο για την εξασφάλιση της ισοτιμίας τους με τους άνδρες συντρόφους τους με τη συμμετοχή τους στη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Οι φιλόξενες σοσιαλιστικές χώρες, η σοσιαλιστική κοινωνία, τους έδωσε όλα της τα εφόδια για μόρφωση.
Χαιρετίζουμε και τιμάμε τους μεγάλους αγώνες των εργατριών γυναικών, των γυναικών των άλλων λαϊκών στρωμάτων της χώρας μας και όλου του κόσμου, για τα δικαιώματά τους, για τη γυναικεία χειραφέτηση και ισοτιμία. Οι αγώνες αυτοί, αγώνες κοινοί με τους άνδρες συντρόφους τους, οδήγησαν σε σημαντικές κατακτήσεις, που όμως στον καπιταλισμό δεν είναι δεδομένες…
Οι μεγάλοι γυναικείοι εργατικοί αγώνες των προηγούμενων αιώνων φωτίζουν και σήμερα το δρόμο του αγώνα και της συλλογικής δράσης για να διεκδικηθούν όλα όσα είναι αναγκαία και μπορούν να εξασφαλίσουν την ισοτιμία και τη χειραφέτησή των γυναικών.
Στον 21ο αιώνα η επιστημονική πρόοδος και η ψηφιακή τεχνολογία μπορούν να εξασφαλίσουν σταθερή δουλειά με σταθερό ωράριο και λιγότερες ώρες εργασίας, σύγχρονες αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν κοινωνικές υποδομές και υπηρεσίες για την Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια, την Προσχολική Αγωγή, για την προστασία των γυναικών, των παιδιών και της οικογένειας από την πολύμορφη βία των εκμεταλλευτών μας.
Τα μονοπώλια, για να αυξήσουν τα κέρδη τους, εκμεταλλεύονται άγρια τη γυναικεία εργατική δύναμη, υποχρεώνουν σε ελαστικές εργασιακές σχέσεις, χωρίς εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, κάνουν τη ζωή των γυναικών λάστιχο, εξαφανίζοντας τον ελεύθερο χρόνο, λογαριάζουν ως κόστος για το κράτος τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων. Η ΕΕ σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ σπέρνει τον πόλεμο σε κάθε γωνιά του πλανήτη, σκορπώντας το θάνατο, τη φτώχεια και την προσφυγιά.
Οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων εξακολουθούν να αγωνίζονται για την ισοτιμία, για ίσα δικαιώματα—μισθολογικά και εργασιακά—με τους άντρες της τάξης τους, και την έμπρακτη αναγνώριση του ιδιαίτερου κοινωνικού ρόλου της εργαζόμενης γυναίκας μητέρας, κόντρα στους εκμεταλλευτές, που τις καταδικάζουν στην ανισοτιμία στερώντας τους όλα αυτά και άλλα δικαιώματα.
Δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια μπροστά στη σφαγή των Παλαιστινίων που συνεχίζεται από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ. Οι γυναίκες κι ο λαός της Παλαιστίνης βιώνουν τα τραγικά αποτελέσματα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων μεταφοράς ενέργειας κι εμπορευμάτων, των σφαιρών επιρροής, όπως συμβαίνει και στην Ουκρανία, όπως συμβαίνει και σε χώρες της Αφρικής και της Ασίας.
Είναι ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια σ’ αυτούς που γεννούν, τρέφουν και διαιωνίζουν αυτή τη βαρβαρότητα. Να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ-ΕΕ και των συμμάχων τους, που διαχρονικά οπλίζουν και στηρίζουν τα ισραηλινά εγκλήματα κατά των Παλαιστινίων.
Είναι ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στην ολοένα και πιο βαθιά εμπλοκή της χώρας μας στα επικίνδυνα πολεμικά σχέδια στην περιοχή, ενάντια στα σχέδια της αστικής τάξης και στην πολιτική των κομμάτων που υπηρετούν τα κέρδη και τα συμφέροντά της, οδηγώντας τον λαό σε επικίνδυνους δρόμους. Οι γυναίκες του μόχθου και ο ελληνικός λαός μπαίνουν σε τεράστιους κινδύνους από την εμπλοκή στα ΝΑΤΟϊκά σχέδια, από τη στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, από τη μετατροπή της Ελλάδας σε μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟϊκή βάση.
Να δυναμώσει ο αγώνας για να κλείσουν οι Βάσεις του θανάτου, να γυρίσουν πίσω τα στρατιωτικά τμήματα που δρουν εκτός συνόρων, να επιστρέψει τώρα η Φρεγάτα «Ύδρα». Να δυναμώσει ο αγώνας για την αποδέσμευση της Ελλάδας από ΝΑΤΟ-ΕΕ, με τον λαό νοικοκύρη στον τόπο του.
Ως ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, με την ιστορική πείρα της δεκαετίας 1940-49, την πείρα του αγώνα για την απελευθέρωση, του αγώνα του ΔΣΕ, την πείρα των πολιτικών προσφύγων από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, που άνοιξαν το δρόμο για την εξασφάλιση της ισοτιμίας των γυναικών του λαού, καλούμε τις γυναίκες του μόχθου στη χώρα μας να ενισχύσουν τη συμμετοχή τους στους αγώνες του λαού μας.
Να συμπορευτούν με το ΚΚΕ, που έγραψε την πραγματική ιστορία στην ανάδειξη της γυναίκας της εργατικής τάξης, του λαού, σε συνειδητή αγωνίστρια, ανοίγοντας το δρόμο για την ισοτιμία της στην αντίσταση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, στον ΔΣΕ. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που παλεύει σήμερα για την πραγματική ισοτιμία συμβάλλοντας στην οργανωμένη συμμετοχή των γυναικών του μόχθου στους ταξικούς αγώνες, στον τόπο εργασίας, στο σωματείο, στο σχολείο, στη γειτονιά, στο χωριό.
Ζήτω η 8η Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα της γυναίκας
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ Νάουσας
