Θυμάμαι που ήμουν μόνος
και σκεφτόμουν τους Πολλούς
και στο τραπέζι οι ηλικιωμένοι
ρώταγαν πού να πήγαν τα νιάτα τους;
Όπως ζητιανεύουν οι πόθοι
δεν ζητιανεύει κανείς… σκεφτόμουν!
Τα παιδιά γράφαν στους τοίχους
καινούργιο σύνταγμα ευτυχίας..
Άρθρο πρώτο.
Κατάργηση του νόμου
Περί περίφραξης των ονείρων.
Όντως.
Κανείς δεν περίμενε να δει
την τριγωνομετρία στην παρέλαση.
Πότε η ΠΟΛΗ θα γίνει
πρωτεύουσα του Εαυτού της;
Πότε τα ρολόγια θα δείχνουν
την ώρα των θαυμάτων;
Πότε θα τραγουδηθεί
η ΔΙΕΘΝΗΣ των ΕΡΩΤΩΝ;
Πηγαίναν κι` έρχονταν τα μυστικά
στους σιδηροδρομικούς σταθμούς.
Τότε που είχαν χάσει οι μοδίστρες
τα κουμπιά και κλαίγαν,
που είχαν γεράσει οι παιδίατροι
τότε που ρώταγαν
πόσα βήματα άραγε μέχρι τον ΑΛΛΟΝ;
Φθηνή πολιτική θα μου πεις
απέναντι στην ειλικρίνεια του Σύμπαντος.
Εειιι εσύυυυ…
Πόσο αλάτι χρειάζεται
για να ΝΟΣΤΙΜΙΣΕΙ ο ΚΟΣΜΟΣ;
………………….
Γιάννης Ναζλίδης
6 Φεβρουαρίου 2024
……………………
( Ο πίνακας είναι του Γιάννη Ναζλίδη)
