“Πιρικαλώ, πιρικαλώ! Του χειρουργείου μόνου 500 ιβρώ!” / γράφει η γκουστιρίτσα

Ακούσατι, ακούσατι!
Σας ουμιλώ ικ πιποιθήσιους!
Είμι του Αδώνιδους
η φουνή της συνειδήσιους!

Ακούσατι, ακούσατι, χίρσαν
τ’ απουγιματινά τα χειρουργεία
ασθινή μ’ φουκαρά!
Πιρικαλώ ψυχριμία!

Πάρι, κόσμι, πάριιι
τώρα που κληρών’!
Τώρα π’ ανιέλαβιν ι Άδουνις
ι κώλους σ’ δεν ιδρών’!

Πάρι, πάρι, πάρι, πάριιι!
Ιδώ οι καλιές οι προυσφουρές!
Μη σπρώχνιστι, μη σπρώχνιστι
παίρνουμι κ’ ιπιταγές…

Τώρα είνι ιφκιρία
μικρέ μ’, φτουχέ μ’ πουλίτ’!
Τώρα π’ θα δίντς του φακιλάκ’
μη σι νοιάζ’ ντιπ!

Ι  Άδουνις προυήγγειλιν
προυχτές τα τιμουλόγια…
Ιμπιστιφτείτι τουν, καλιέ
δε σας πέρασι για βόδια!

Στουν καταρράχτ’ θα πλερώντς
ιξακόσια ιβρώ του ζιβγάρ!
Καλιέ, είστι κουλόφαρδ’
άιντι, πάρτι του χαμπάρ’!

Ακούσατι, ακούσατι!
Θα μείντς καταπληξίας!
3000 θα πλερώντς
για ιγχείρησ’ καρδίας!

Κι τι δεν έχου κόσμιι!
Πω, πω! Γκουρλώθκα η συνείδησ’!
Θα ξιλώνιστι, καλιέ
για να φκιασιτι ιγχείρησ΄!

Κο, άμα σας  λιέου ψιέματα
η μαρμιάνγκα να μι φάει…
Κο, κατά βάθους ι Υπουργός
για τι σιένα ξιψυχάει!

Βγήκιν κι τιμουκατάλουγους!
Τριχάτι όολ, τριχάτι!
Ξιχάστι, καλιέ,τα χειρουργεία
που τζιάμπα έφκιανάτι…

Για τ’ βουβονουκήλ’
500 τα ιβρώ!
Ούι, μέχρι κι γω,η συνείδησ’
κουντεύου να ξιζουρλαθώ!

Πάριι, πάρι κόσμιι!
Έχμι κι προυσφουρές!
Στα δυο τα χειρουργεία
πιο χαμλιές είν’ οι τιμές!

Στα δύου τα ισχία
του ένα είντου δώρου!
Τζιάμπα θα σι παέν’ κι βόλτα
μι του ασθινουφόρου!

Τρέχα, τρέχα, τρέχα,τρέχα!
Μην του καθυστιρείς!
Σαν έχς, σα δεν έχς
θα στ’ βγάλουμι τν χουλή σ’!

Τρέχα, ρε, σι λιέου
για να χειρουργηθείς!
Ιμείς θα σι του σκώσουμι
του δόλιου του πουλί σ’!

Κι αν έπισι απ’ τα βάσανα
κι αν δε νουγάει ντιπ
ιμείς θα σι του φκιάσουμι!
Κι δώρου ένα… σλιπ!

Δεν πρόκειτι γι’ αφαίμαξ’!
Του λιέου κι συγκινιούμι!
Τέτοιουν ψυχουπουνιάρ’ Υπουργό
πουτές μας δε θα βρούμι!

Πάρι, πάρι, πάρι ! Τ’ αφιντικό τριλλάθκι
κι τα’ βαλ’ όλα τζιάμπα!
Ισύ θα χώντς μουνάχα
στου φακιλάκ’ τα φράγκα!

Α, πα, πα, πα,πα, πα, πα!
Μι τζιτζίριασ’  του πιτσί!
Καλιέ, ι Άδουνις δε θέλ’
να ξικάμ’ του ΕΣΥ!!!

Μι τν ντουντούκα μ’ ξιφουνασκώ
μια σια δω, μια σια κει…
Δουριάν θα σι βά’ν κι τν πάπια
στου νουσουκουμείου η… αδιρφή!

Σας ουμιλεί η συνείδησ’
που ι Άδουνις τν έχ’ τρανή…
Νόμιμου το ‘φκιασι του φακιλάκ’
για τι σιένα, ασθινή!

Κι αν ψουμουλυσσάς
κι δεν έχς ντιπ λιφτά
άιντι, φουκαρά μ’
τρέχα να βρεις κανάν παπά…

………………

Θκια σας, η αγαπημέν’ σας

         Γκουστιρίτσα