Στην Ελλάδα των γυναικοκτονιών για πλάκα και των «εγκλημάτων τιμής» τα νούμερα που αποτυπώνουν τη θηλιά γύρω από το λαιμό της γυναικείας καριέρας είναι ανάλογα με αυτά της ευκολίας της κακοποίησης: Η χώρα μας βρίσκεται στην 24η θέση (μεταξύ 27 χωρών) στο Δείκτη για την Ισότητα των Φύλων
Υπάρχει με έκφραση στην αγγλική γλώσσα που αποτυπώνει γλαφυρά την προδιαγεγραμμένη στις περισσότερες περιπτώσεις πορεία για τις καριέρες των γυναικών: «Glass Ceiling», δηλαδή το αόρατο, αλλά υπαρκτό, γυάλινο «ταβάνι» πάνω από τα κεφάλια τους.
Το ταβάνι που δε φαίνεται, αλλά βρίσκεται εκεί, επιτρέποντας στις γυναίκες να κοιτάνε τους άντρες που βρίσκονται πάνω απ΄αυτό, αλλά Θου Κύριε, μην τύχει και φτάσει και κάποια και το ακουμπήσει.
Θα πίστευε ίσως κάποιος αφελώς και καλοπροαίρετα, ότι το 2024, έστω στις υποτιθέμενα προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες, το glass ceiling θα είχε ραγίσει τόσο ώστε να χωρέσει και τις γυναίκες.
Όπως προκύπτει από τα σχετικά στοιχεία όμως, οι περισσότερες απλώς το… καθαρίζουν, όπως τα τζάμια του σπιτιού τους, για να βλέπουν τι γίνεται έξω απ΄αυτά…
Στην «προηγμένη» Ευρωπαϊκή Ένωση, μόλις το 8% των διευθύνοντων συμβούλων είναι γυναίκες, οι οποίες καλύπτουν μόνο το 33% στις θέσεις των διοικητικών συμβουλίων.
Διότι οι μπίζνες είναι αντρική δουλειά και κάποιος τέλος πάντων πρέπει να κρατάει καθαρό το γυάλινο ταβάνι για να μη λερώνονται τα παπούτσια τους…
Στην Ελλάδα των γυναικοκτονιών για πλάκα και των «εγκλημάτων τιμής» τα νούμερα που αποτυπώνουν τη θηλιά γύρω από το λαιμό της γυναικείας καριέρας είναι ανάλογα με αυτά της ευκολίας της κακοποίησης: Η χώρα μας βρίσκεται στην 24η θέση (μεταξύ 27 χωρών) στο Δείκτη για την Ισότητα των Φύλων.
Λίγο πριν τον πάτο δηλαδή.
Στην Ελλάδα του 2024 απασχολούνται μόλις οι μισές, περίπου, γυναίκες ηλικίας 20-65 ετών (έναντι 70% στην ΕΕ), ενώ στην περίπτωση των ανδρών το αντίστοιχο ποσοστό είναι 75%.
Η Μαίρη Παναγιωταρά εξακολουθεί να παραμένει πρότυπο στη χώρα που ακόμα βγάζει ματωμένα σεντόνια την πρώτη νύχτα του γάμου στα μπαλκόνια για να δείξει ότι η νεόνυμφη δεν είχε «μαγαριστεί».
Αλλά έρχεται η κυβέρνηση, δια στόματος Σοφίας Ζαχαράκη, να… σπάσει τα γυάλινα ταβάνια, τα γυάλινα σερβίτσια, τα γυάλινα ποτήρια και τα γυάλινα τζάμια, με… πρόγραμμα και… προοπτική: Να μειώσει τη μισθολογική διαφορά ανδρών- γυναικών στο 3% έως το… 2030.
Τιμή μας να αμειβόμαστε μετά από 6 χρόνια 3% λιγότερο από τους άντρες, αντί για 10% που ισχύει σήμερα (ανερυθρίαστα και επίσημα, γιατί τα ανεπίσημα δεν τα αγγίζουμε, είναι βρώμικα από το σφουγγάρισμα του γυάλινου ταβανιού).
Και τιμή μας που, κατά την κ. Ζαχαράκη, η μάχη για τη (χαμένη τιμή) της ισότητας των φύλων πρέπει να δοθεί στον ιδιωτικό τομέα.
Διότι όλοι ξέρουν ότι οι γυναίκες κάνουν… ευκολότερα καριέρα στον ιδιωτικό τομέα. Εκεί που κρίνονται για το αν είναι όμορφες, νέες, ανύπαντρες, αν τολμούν να σκεφτούν να κάνουν παιδιά, εκεί που ο κάθε προϊστάμενος θεωρεί δεδομένο ότι μπορεί να παρενοχλήσει, να κάνει μπούλινγκ, να ζητήσει να είναι λίγο πιο ψηλοτάκουνα τα παπούτσια και λίγο πιο κοντή η φούστα…
Τιμή μας που μας ανακοινώνετε επίσημα ότι θα συνεχίσετε να μας «τιμάτε» λιγότερο από τους άντρες.
Τιμή μας που μας δίνετε πιο καλά καθαριστικά για να παραμείνει αστραφτερό το γυάλινο ταβάνι.
Τιμή μας που μας δίνετε άλλα έξι χρόνια για να… συνηθίσουμε στην ιδέα της νόμιμης ανισότητας.
Το πρόβλημα με την τιμή όμως είναι ότι η τιμή, τιμή δεν έχει…
