Όταν ο Άλμπερτ Αϊνστάιν γεννιέται στην Ουλμ της Γερμανίας, το Μάρτη του 1879, κανείς δε φαντάζεται ότι το όνομά του θα γίνει συνώνυμο της επιστημονικής ευφυΐας, σύμβολο αξεπέραστο στους δύο τελευταίους αιώνες, που ακολουθούν τον δέκατο ένατο.
Πολλά έχουν γραφτεί για τη δυσλεξία του, που τον κάνει να προχωρεί πολύ αργά στο σχολείο, κάνοντας τον δάσκαλό του να πει πως δεν θα καταφέρει τίποτα, δυστυχώς, στη ζωή του. Πολύ λιγότερα, όμως, έχουν γραφτεί για την αγάπη του στη Μουσική, ειδικά την κλασική, το βιολί και το πιάνο που λάτρευε και την ευαίσθητη και φιλειρηνική του φύση.
Τα περισσότερα, φυσικά, γράφτηκαν για την εξέλιξή του, για τη λαμπερή αυτή διάνοια, που δοσμένη στην Επιστήμη της Φυσικής και με εργαλείο την ιδιαίτερη μαθηματική του σκέψη, οδήγησε την Ανθρωπότητα σε δρόμους, που δεν είχε κανείς πριν απ’ αυτόν συλλάβει με τόση οξύνοια.
Η θεωρία της σχετικότητας, ένα πολύ ογκώδες έργο, που ο Αϊνστάιν το έγραψε σε λίγες μόνο εβδομάδες το 1905 και οι φυσικοί το θεωρούν σήμερα τόσο επαναστατικό, όσο και τις αρχές του Νεύτωνα, ταυτίστηκε με το όνομά του, οδηγώντας στη συνέχεια στην ανάπτυξη της Πυρηνικής Φυσικής και στην κατασκευή της ατομικής βόμβας. Ήξερε πολύ καλά πού θα οδηγούσε αυτή τον κόσμο, την Ανθρωπότητα.
Στην Αμερική, όπου κατέφυγε ως Εβραίος, όταν φαινόταν πού οδηγείται η Γερμανία από το φασισμό, φτάνει στον τίτλο του Καθηγητή του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, με πλήθος βραβείων και ακαδημαϊκών τίτλων να τον συνοδεύουν μέχρι το τέλος της ζωής του
Το 1925 του αποδίδεται το Νόμπελ τη Φυσικής και η θεωρία του ενδιαφέρει αργότερα τον γερμανικό ναζισμό που τον καταδιώκει, προκειμένου να τον χρησιμοποιήσει στα σχέδιά του. Ο Αϊνστάιν φοβάται μην πέσει η θεωρία του στα χέρια των Γερμανών.
Όταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος τελειώνει με τη συντριβή της Γερμανίας και το Ισραήλ τον καλεί ως νέο κράτος ν’ αναλάβει το ρόλο του Προέδρου σ’ αυτό, αρνείται έχοντας τύψεις, γιατί δεν πρόσφερε, όπως είπε, όσα έπρεπε στο έθνος του με τη φυγή του.
Αλλά το σημαντικότερο που τον βασάνιζε ήταν το εύθραυστο της Ειρήνης.
Ξέροντας ο ίδιος ότι η Ανθρωπότητα θα διέθετε πια ένα υπερόπλο μαζικής καταστροφής, την πυρηνική ενέργεια, αφού η θεωρία του οδηγούσε στην κατασκευή της, ένιωθε τον εφιάλτη να παίρνει σάρκα και οστά και να οδηγεί σ’ έναν Γ’ Παγκόσμιο, απ’ όπου δεν θα μπορούσε να επιβιώσει.
Προφητική είναι η φράση του:
“Δεν ξέρω πώς θα είναι ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, αλλά ξέρω ότι στον τέταρτο θα πολεμούν με πέτρες, τόξα και βέλη.”
Στο υπόλοιπο της ζωής του υποστήριξε τον πυρηνικό αφοπλισμό και την Παγκόσμια Κυβέρνηση.
Την προηγούμενη μέρα από το θάνατό του, υπέγραψε ένα έγγραφο, που προέτρεπε όλα τα έθνη να παραιτηθούν από τα πυρηνικά όπλα.
Πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 18 Απριλίου 1955.
………………….
Οι «Παρενθέσεις» είναι μικρά κείμενα, μικρές πινελιές σε θέματα πολιτισμού ή ζωής, που φωτίζουν γωνιές από μεγαλύτερα θέματα, λειτουργώντας σαν παρ-εν-θέσεις.
……………………
