Βέροια / Χρύσα Παπά – “Σέρρα”: “Η παράσταση είναι ένα ταξίδι με τους θεατές, ένα ταξίδι γεμάτο συναίσθημα…” / συνέντευξη στη Δήμητρα Σμυρνή

Η Χρύσα Παπά έρχεται στη Βέροια, στο Χώρο Τεχνών,  στις 9 Δεκεμβρίου, με μια παράσταση που είχε εξαιρετικές κριτικές αλλά και συγκίνησε το κοινό. Το έργο “Σέρρα- η ψυχή του Πόντου” είναι μεταφορά στο Θέατρο του ομώνυμου βιβλίου του Γιάννη Καλπούζου, διασκευασμένου από τον ίδιο.

Η Χρύσα Παπά, ηθοποιός με γόνιμη και πολύχρονη εμπειρία στο Θέατρο και σε συνεργασία για τρίτη φορά με τον πολύ μεγάλο σκηνοθετικά Σωτήρη Χατζάκη, σηκώνει στους όμως της το βάρος δώδεκα ταυτόχρονα ρόλων, καταθέτοντας θεατρικά την ανθρωπογεωγραφία του Ποντιακού Ελληνισμού.

Μιλά στη Φαρέτρα για την παράσταση που θα δούμε, αλλά και για τη σχέση της με το Θέατρο, τη γνώση και την τηλεόραση.

……………………….

………………..

Στη Βέροια έρχεστε στις 9 Δεκεμβρίου, στο Χώρο Τεχνών,  με το έργο “Σέρρα – η ψυχή του Πόντου” μετά από μια σειρά παραστάσεων, που ξεκίνησαν το 2020. Δόθηκαν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Κρήτη, προκαλώντας εξαιρετικά σχόλια και από τη μεριά του κοινού και από τη μεριά της κριτικής. Ας σταθούμε στους λόγους, που οδήγησαν στην επιτυχία.

Στην πραγματικότητα αυτή τη παράσταση ξεκίνησε τον Σεπτέμβρη του 2022. Υπάρχει ως παράσταση λίγο πριν από την πρώτη καραντίνα, όπου όλα τα θέατρα ήταν κλειστά, καθώς και στην δεύτερη καραντίνα. Κι έτσι εγώ νιώθω ότι πέρσι τον Σεπτέμβρη ξεκίνησε αυτή η παράσταση.

Οι λόγοι που οδήγησαν στο να αγαπηθεί αυτή η παράσταση και να συνεχίσουμε για δεύτερη χρονιά είναι πολλοί, με πρωταρχικό το σπουδαίο κείμενο που έχουμε στα χέρια μας, του Γιάννη Καλπούζου. Από κει και πέρα κάθε επιτυχία είναι αποτέλεσμα της ομαδικής δουλειάς που έγινε και που εξακολουθεί να γίνεται.

Η παράσταση αναφέρεται στον Ποντιακό Ελληνισμό και τα πάθη του. Είναι ο πρωταρχικός λόγος της επιτυχίας της παράστασης;

Η γνώμη μου είναι πως ο πρωταρχικός λόγος της επιτυχίας είναι το έργο που έχουμε στα χέρια μας. Ο Γιάννης Καλπούζος έγραψε μια υπέροχη ιστορία που διαδραματίζεται εκείνα τα χρόνια της Γενοκτονίας. Μια ανθρώπινη ιστορία γεμάτη συναισθήματα προς κάθε κατεύθυνση… που η αφετηρία της είναι η Γενοκτονία των Ποντίων, για να μιλήσει για τον άνθρωπο. Μια ιστορία, όμως, όπως η γενοκτονία των Ποντίων που δεν πρέπει να ξεχνάμε και οφείλουμε να τιμούμε.

Πιστεύετε πως χωρίς το συγκεκριμένο κείμενο του Γιάννη Καλπούζου, ο οποίος έκανε και τη διασκευή του από το ομώνυμο βιβλίο του, η επιτυχία θα ήταν η ίδια για την παράσταση;

Δεν μπορώ να το ξέρω, θα σας πω όμως ότι δεν μπορώ να φανταστώ να αναλαμβάνει κάποιος άλλος την θεατρική διασκευή αυτού του έργου, πέρα από τον Γιάννη Καλπούζου. Είναι ένας σπουδαίος συγγραφέας και φυσικά η φήμη του βιβλίου προϋπάρχει του θεατρικού δρώμενου.

Ποιο είναι το θέμα του βιβλίου και πώς μεταγράφεται σε θεατρική δράση, χωρίς να χάσει την αρχική του στόχευση;

Πρόκειται για μια ερωτική και οικογενειακή ιστορία, που ξεκινάει το 1915 και ολοκληρώνεται το 1962. Μιλώντας για το θεατρικό έργο, ο ρόλος που κατά βάση υποδύομαι, η Λεμονιά, παρουσιάζεται στο κοινό για να αφηγηθεί την ιστορία του πατέρα της, του Γαληνού Φιλονίδη.

Μια ιστορία γεμάτη αγάπη, έρωτα, τρυφερότητα, μίσος, πόνο, βασανιστήρια, ένωση, συγχώρεση, εξορία. Η ερωτική αυτή ιστορία διαδραματίζεται σε χρόνια πολύ σημαντικά ιστορικά. Ξεκινάμε με την Σφαγή των Αρμενίων, προχωράμε στην Γενοκτονία των Ποντίων και φτάνουμε στα βασανιστήρια των Ποντίων στην Σοβιετική Ένωση. Και όσο εξελίσσεται η ιστορία βλέπουμε πώς οι ζωές των ανθρώπων επηρεάζονται με όσα γίνονται.

Το σπουδαίο μ’ αυτό το έργο είναι ότι γιορτάζει το μεγαλείο της ζωής και της συγχώρεσης, μέσα από το δρόμο της ανθρωπιάς και της απανθρωπιάς.

Ερμηνεύετε επί σκηνής 12 διαφορετικούς ρόλους αποδίδοντας ουσιαστικά την ανθρωπογεωγραφία του Πόντου. Πόσο δύσκολο αλλά και πόσο κουραστικό είναι κάτι τέτοιο;

Πρεσβεύω ότι όλα γίνονται με πολλή δουλειά και αγάπη γι’ αυτό που κάνεις. Δεν θα σας πω ότι είναι κάτι εύκολο, το αντίθετο. Έχω δουλέψει και εξακολουθώ να δουλεύω πολύ. Υποδύομαι 12 διαφορετικούς ρόλους, άντρες, γυναίκες, παιδιά, Έλληνες και ξένους… Με ρωτούν συχνά αν αλλάζω κοστούμια. Όχι παίζω με ένα κοστούμι. Δουλέψαμε όμως πάρα πολύ με τον σκηνοθέτη, τον Σωτήρη Χατζάκη.

Ο Σωτήρης Χατζάκης, που σκηνοθέτησε την παράσταση, είναι κορυφαίος σκηνοθέτης  με έξοχα δείγματα δουλειάς ιδιαίτερα σε συγγραφικές μεταφορές, όπως η κορυφαία μεταφορά του της “Φόνισσας” του Παπαδιαμάντη. Πως ήταν η συνεργασία σας μαζί του; Πώς κινηθήκατε; Τι σας έδωσε;

Είχαμε μια εξαιρετική συνεργασία με τον Σωτήρη Χατζάκη. Δουλέψαμε πολύ καιρό για την προετοιμασία αυτής της παράστασης. Ο Χατζάκης είναι ένας άνθρωπος που συνδέεται βαθιά με όλες τις δουλειές του και στην συγκεκριμένη συντονιστήκαμε στην αγάπη μας γι’ αυτό το έργο. Ήταν η τρίτη φορά που δουλέψαμε μαζί και νιώθω πως ήταν και η καλύτερη. Είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει το Θέατρο όσο λίγοι.

Το να κρατάει αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του κοινού  ένας μόνο ηθοποιός, πέρα από το ταλέντο του και την ευφυή σκηνοθετική γραμμή, σε ποιους άλλους παράγοντες μπορεί να οφείλεται; Πώς λειτουργεί η σκηνογραφία, η ενδυματολογική άποψη αλλά και οι φωτισμοί;

Είναι όλα συμβολικά και όλα ζωντανεύουν. Δεν υπάρχει τίποτα πάνω στην σκηνή που να μην έχει πολλαπλούς συμβολισμούς. Τόσο η δουλειά που έχει κάνει η Έρση Δρίνη στα σκηνικά και τα κοστούμια, όσο και οι φωτισμοί του Αντώνη Παναγιωτόπουλου είναι οι συμπαίκτες μου σ’ αυτήν την παράσταση.

Τη μουσική της παράστασης έχει γράψει ένας ταλαντούχος Βεροιώτης μουσικός με διεθνή καριέρα, ο Ματθαίος Τσαχουρίδης. Πόσο καθοριστικά λειτούργησε η μουσική του στην παράσταση και γιατί;

Ο σπουδαίος αυτός μουσικός, ο Ματθαίος Τσαχουρίδης, που κατάγεται από την Βέροια, έγραψε υπέροχες, πραγματικά υπέροχες μουσικές για την παράσταση. Είναι πολύ συγκινητικό το πώς συνδέθηκε και ο ίδιος αμέσως με αυτό το έργο και την θεατρική διαδικασία και πώς οι μουσικές του συνοδεύουν τις σκηνές και διανύουν παράλληλα αυτή την διαδρομή.

Κι ας περάσουμε  στην ίδια τη Χρύσα Παπά, για να μελετήσουμε την πορεία της μέχρι εδώ. Απόφοιτος Γαλλικής Φιλολογίας του Αριστοτελείου αλλά και απόφοιτος της  Ανωτέρας Δραματικής Σχολής Ροντίδη. Θεωρείτε ότι και το πρώτο πτυχίο σας, αυτό της φιλολογίας, έπαιξε το ρόλο του στην προσέγγιση των ρόλων που υποδυθήκατε;

Κάθε σπουδή είναι ωφέλιμη για κάθε άνθρωπο. Σπούδασα στη Γαλλική Φιλολογία, γιατί αγαπούσα και αγαπώ τη γαλλική γλώσσα. Έχω σπουδάσει επίσης και μουσικοθεραπεία και ονειρεύομαι να σπουδάσω και άλλα. Αγαπώ τη γνώση και τη μελέτη. Όσα σπούδασα με έχουν βοηθήσει πάνω απ’ όλα στην ζωή μου και μετά και στην δουλειά  μου  ως ηθοποιό, αλλά πάνω απ’ όλα στη ζωή μου.

Ξεκινάτε στο Θέατρο το 2000, 23 χρόνια νωρίτερα και διαγράφετε μια ενδιαφέρουσα πορεία με ποικιλία ρεπερτορίου. Ποια από τις προηγούμενες παραστάσεις σας ήταν σταθμός για σας;

Νιώθω ότι κάθε δουλειά είναι σταθμός και κάθε δουλειά είναι μέρος μιας πορείας. Είμαι ευγνώμων που μετρώ πια 23 χρόνια ως επαγγελματίας ηθοποιός και είμαι χαρούμενη για κάθε μου δουλειά.

Ο  πολύς κόσμος σάς γνωρίζει περισσότερο από τη δημοφιλή σειρά της τηλεόρασης  “Γη της Ελιάς”. Πόσο σημαντικό είναι για έναν ηθοποιό να είναι αναγνωρίσιμος μέσω της τηλεόρασης; Βοηθά εμπορικά μόνο αυτό ή και καλλιτεχνικά;

Η “Γη τη της Ελιάς” ήταν η τελευταία σειρά στην οποία συμμετείχα. Είμαι τυχερή διότι έχω βρεθεί σε πολύ καλές και πετυχημένες σειρές στα 15 χρόνια που εργάζομαι στην τηλεόραση, πολύ αγαπητές από τον κόσμο και με πολύ ωραίους ρόλους.

Όχι δεν είναι σημαντικό να γίνει απλά ένας ηθοποιός αναγνωρίσιμος μέσω της τηλεόρασης, αλλά να αναγνωριστεί η δουλειά του και αυτό να έχει διάρκεια. Η τηλεόραση είναι ένα πολύ δυνατό μέσο και η δουλειά του ηθοποιού στην τηλεόραση πολύ δύσκολη.

Τώρα το αν βοηθά εμπορικά ή καλλιτεχνικά, πέρα από το ότι δεν μου αρέσουν αυτοί οι διαχωρισμοί, θα σας πω ότι ναι μπορεί η τηλεόραση να βοηθήσει αλλά μπορεί και να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα.

Σίγουρα η παράσταση “Σέρρα”, με την οποία έρχεστε στη Βέροια, είναι παράσταση ζωής για σας, όχι μόνο γιατί στηρίζεται πάνω σας, αλλά και γιατί η επιτυχία τη συνοδεύει από τότε που πρωτοανέβηκε. Πώς νιώθετε μετά απ’ αυτήν την εμπειρία;

Δεν ξέρω αν είναι παράσταση ζωής, θα φανεί αυτό στην πορεία. Σίγουρα είναι μια πολύ δυνατή στιγμή. Νιώθω πολύ ευγνώμων…και λαχτάρα να συναντηθώ με το κοινό κάθε φορά και να ταξιδέψουμε παρέα…

Τι θα λέγατε στον κόσμο, επικοινωνώντας μέσα απ’ αυτήν τη συνέντευξη; Γιατί πρέπει να δουν την παράσταση;

Γιατί είναι ένα μοναδικό ταξίδι αυτό που συμβαίνει…Ένα ταξίδι που κάνουμε μαζί με τους θεατές…ένα ταξίδι γεμάτο συναίσθημα…και φεύγοντας από την παράσταση, θα νιώσουν γεμάτοι απ’ αυτό που βίωσαν…

………………………….