Ο Αναστάσιος Αλεβίζος ή Τάσσος, όπως υπέγραφε τα χαρακτικά του, έχει συνδέσει το όνομά του με την καταγραφή της ζωής των απλών ανθρώπων και τους αγώνες τους.
Βαθιά λαϊκός έχει απεικονίσει με ρεαλισμό την καθημερινότητά αυτών των ανθρώπων, αλλά στις σκληρές γραμμές του ενυπάρχει και η ψυχική ανάταση και το όραμα, που πάντα αναδίδουν τα χαρακτικά του.
Στη θεματολογία του ο άντρας και η γυναίκα τα μοιράζονται όλα, δουλειά και αγώνες.
Η γυναίκα στο έργο του παρουσιάζεται παιδούλα πίσω από σύρματα σκλαβιάς, παρουσιάζεται να ονειρεύεται κοπέλα, να δουλεύει γυναίκα στα χωράφια ή στους ελαιώνες, να παίρνει το τουφέκι της στα βουνά να πολεμήσει τον κατακτητή, να ερωτεύεται, να μεγαλώνει τα παιδιά της, αλλά και να τα θρηνεί, όταν της τα σκοτώνουν οι εχθροί του τόπου της.
Η γυναίκα είναι σύμβολο τρυφερότητας, δύναμης, αγώνα και ελπίδας.
Ένα από τα χαρακτηριστικότερα έργα του είναι εκείνο που την απεικονίζει να κρατά ψηλά στα χέρια της έναν ήλιο, πιστεύοντας σ’ αυτόν και ελπίζοντας κάποτε να ανατείλει.
…………………..
Οι «Παρενθέσεις» είναι μικρά κείμενα, μικρές πινελιές, σε θέματα πολιτισμού ή ζωής, που φωτίζουν γωνιές από μεγαλύτερα θέματα, λειτουργώντας σαν παρ-εν-θέσεις.
…………………….
