Μετά τον Τσακαλώτο η σειρά του Σταθάκη: Αποχωρεί και δηλώνει ότι «η Αριστερά δεν χωρά στο κόμμα Κασσελάκη» / γράφει η Μαρία Μητσοπούλου

Γλαφυρός ο τίτλος του άρθρου: «Αποχαιρετώντας τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν υπάρχει πια».

Μιλά για νίκη των «λαϊκιστών» εντός του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι κέρδισαν «με τα πιο κατάπτυστα πολιτικά μέσα» δηλαδή «με κεντρικό σύνθημα να νικήσουμε τους “υπονομευτές του Τσίπρα”». Ο ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρει, «αποδείχθηκε ως “ευάλωτος από καιρό” σε μία “επιθετική κίνηση κατάληψης του κόμματος”».

Σημειώνει ότι αναγορεύουν σε κυρίαρχη την στρατηγική που έχασε στις εκλογές του 2023 και εκτιμά ότι δεν υπάρχει πλέον προοπτική διακυβέρνησης:

«Με την νίκη Κασσελάκη και των λαϊκιστών διαλύθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ ως αριστερό κόμμα και έκλεισε η περίφημη “αριστερή παρένθεση”» τονίζει και προσθέτει: «εξανεμίστηκε η προοπτική επιστροφής του στην κυβέρνηση, έπαψε δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να είναι “κόμμα εξουσίας”. Μπορεί άραγες η σημερινή ομάδα πρώτης γραμμής (Παπάς, Δούρου, Γ. Τσίπρας, Τζάκρη, Αποστολάκης, κλπ) και με συντονιστή τον Πολάκη να δώσει αξιοπιστία και προοπτική κυβερνησιμότητας; Ποιός λογικός άνθρωπος θα δώσει μία δεύτερη σκέψη σε αυτό; Το πρόβλημα είναι διπλά δομικό. Είναι ταυτόχρονα έλλειμμα πολιτικής και έλλειμμα προσώπων”.

Ο Γιώργος Σταθάκης σημειώνει πως «το “ταξίδι του ΣΥΡΙΖΑ” έκλεισε οριστικά με την εκλογή Κασσελάκη», και υποστηρίζει ότι «στις εσωκομματικές εκλογές εκπροσώπησε την τη “λαϊκιστική” τάση του, την “Κίνηση Μελών” (Ν. Παπάς, Ρ. Δούρου, Π. Πολάκης, Θ. Τζάκρη, κλπ) και τους νεοεισελθέντες (Αντώναρος, κλπ). «Η νίκη της “τάσης Κασσελάκη”» τονίζει, «στρέφει οριστικά το ΣΥΡΙΖΑ στο “λαϊκισμό” και την πολιτική και ιδεολογική αναβίωση ενός κόμματος που προσομοιάζει στο πάλαι ποτέ, – εκτός τόπου και χρόνου πλέον, “παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ”».

Αναλύοντας τα χαρακτηριστικά που θεωρεί ότι έχει η νέα ηγεσία αναφέρει:

«Οι λαϊκιστές είναι θιασώτες της αναβίωσης του παραδοσιακού δικομματισμού, της μετατόπισης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προς το Κέντρο και του απογαλακτισμού του από την Αριστερά, είτε ως κουλτούρα, είτε ως ιστορική παρακαταθήκη του χώρου. Είναι φιλικοί στη χρήση παραδοσιακών εργαλείων πολιτικής, όπως οι πελατειακές σχέσεις, ενώ ο πολιτικός τους λόγος είναι επικεντρωμένος στον “Αντι-Μητσοτακισμό”, δηλαδή στην ανάδειξη των στοιχείων διαφθοράς, ανικανότητας, αλαζονείας, από την παρούσα κυβέρνηση και τον “ψεύτο-πατριωτισμό”. Προγραμματικά είναι παντελώς ανύπαρκτοι και ως πολιτικό προσωπικό ανίκανοι να συμβάλλουν στην παραγωγή νέων ιδεών για την κατάκτηση της πλειοψηφίας ή την διακυβέρνηση».

Στον αντίποδα θέτει «την τάση της Αχτσιόγλου και εν γίνει για το αριστερό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ» για το οποίο όπως λέει «προέχει η προγραμματική αντιπολίτευση, η ριζοσπαστική ταυτότητα, ο μεταρρυθμιστικός προγραμματικός λόγος και οι θεσμικές αλλαγές. Υπό αυτήν την έννοια στις πρόσφατες εκλογές αυτό το μπλοκ αποτέλεσε τον κληρονόμο της γνώσης και της εμπειρίας που αποκτήθηκε από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ».

Αναφέρεται στους λόγους που έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, ότι δηλαδή ήταν απών από τα μεγάλα θέματα της πολιτικής έχοντας επικεντρώσει στον «λαϊκίστικο» αντι-Μητσοτακισμό και την στρατηγική της διεύρυνσης.

Ο μύθος των “υπονομευτών” από το 2019 ως την εκλογή Κασσελάκη

Την περίοδο 2019-2023, σημειώνει «οι λαϊκιστές του ΣΥΡΙΖΑ, ξεκίνησαν “πόλεμο κατά της Αριστεράς”. Στο πλαίσιο της εσωκομματικής αντιπαράθεσης η Αριστερά παρουσιαζόταν ως να ήταν υπεύθυνη για την ήττα του 2019 (π.χ. 37 δισ. του Τσακαλώτου, -που τώρα πάλι έχει επανέλθει στη δημόσια σφαίρα, το Ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου, το υποτιθέμενο «ξεζούμισμα» της μεσαίας τάξης που όλα αυτά απειχούσαν τις παραπλανητικές δοξασίες της ΝΔ). Εμφανίζονταν επίσης ως υπαίτια για τη μη ανάκαμψη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ το 2019-2023, καθώς νοούνταν ότι διευκόλυνε τη ΝΔ με την υποτονική αντιπολίτευση στον Μητσοτάκη καθώς αυτή απείχε από τον αντι-μητσοτακικό «παραλήρημα». Η μεγαλύτερη στρατηγική νίκη της ΝΔ ήταν ότι μετέφερε εντός του ΣΥΡΙΖΑ την ιδέα του “να τελειώνουμε με την Αριστερά”. Οι λαϊκιστές έγιναν οι καλύτεροι προπαγανδιστές των “ιδεών του Μητσοτάκη”.

Μετά την εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ το 2023 το χάσμα των δυο τάσεων έγινε μεγαλύτερο. Για την “αποτυχία του Τσίπρα” ενεργοποιήθηκε ο αρχέγονος μύθος της “κερκόπορτας”, – η υπονόμευση από τις φράξιες και τις ομάδες και ο εσωτερικός εχθρός. Σε αυτό το πλαίσιο κλιμακώθηκαν οι επιθέσεις στην αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, στα στελέχη της και φυσικά στην αριστερή ιδεολογία και πολιτική εν γένει. Επικράτησαν ρητορικά μοτίβα που επαναλαμβάνονταν με αυτοματισμούς, για τον “ΣΥΡΙΖΑ του 3%”, το “δεν χρειαζόμαστε τον Μαρξ”, τις αναφορές στους “καρεκλοκένταυρους”, στους “αργόσχολους του κομματικού μισθού”, στους “αχάριστους αριστερούς Κατσιφάρες”, στους “ανεπάγγελτους”, στους “υπονομευτές του Τσίπρα”, στα “sms της Αχτσιόγλου”, στις “ελίτ και τα ιερατεία” και πολλές άλλες αθλιότητες. Ταυτόχρονα το βήμα της “αντί-αριστερής” υστερίας έγιναν οι life style εκπομπές (πολύ Τατιάνα, πρωινάδικα και φυσικά Ευαγγελάτος). Σύσσωμη η νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, παρέλαυνε στις lifestyle εκπομπές για να δηλώνει πόσο ραδιούργα, υπονομευτική και αναχρονιστική είναι η Αριστερά”.

“Ενώ κανείς από τους λαϊκιστές» συνεχίζει, «δεν διέθετε το πολιτικό βάρος να ενώσει και να νικήσει (Παπάς, Πολάκης, Δούρου) στις εσωκομματικές εκλογές και οι μετριοπαθείς Φάμελος και Τεμπονέρας της πιο ουδέτερης ΡΕΝΕ ήταν διστακτικοί να συμμετέχουν, βρέθηκε ο Κασσελάκης να τους ενώσει. Ως να ήταν έτοιμοι από καιρό. Οι λαϊκιστές νίκησαν με τα πιο κατάπτυστα πολιτικά μέσα. Με κεντρικό σύνθημα να νικήσουμε τους “υπονομευτές του Τσίπρα”. Και ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε ως “ευάλωτος από καιρό” σε μία “επιθετική κίνηση” “κατάληψης του κόμματος”».

 topontiki.gr