Κάποτε πίστευα
ότι η πλήξη είναι
αριστοκρατικό συναίσθημα.
Έλεγα πως οι πλούσιοι
αφού είχαν λύσει
το πρόβλημα της επιβίωσης
αισθάνονται μέσα τους
ένα κενό που προσπαθούν
να το γεμίσουν με χόμπυ
ταξίδια, ερωτικές απιστίες
κι άλλα πολλά.
Ενώ αντίθετα οι φτωχοί
μεροδούλι – μεροφάι
άγχος για την άλλη μέρα
αν έχει δουλειά
η ατέλειωτη ακρίβεια…
Πίστευα πως δεν
τους άγγιζε η πλήξη.
Έκανα λάθος.
Πλήξη υπάρχει και στους φτωχούς
το ίδιο κενό…
Γιατί η ζωή τους
δεν είναι αυτή
που θα επιθυμούσαν
ώστε ν΄αγγίξουν
την ευτυχία.
