Λαϊκή Συσπείρωση Νάουσας: Όχι στη φάμπρικα των αιολικών πάρκων, όχι στην καταστροφή του Βερμίου

Τα τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες μιας ολόκληρης φάμπρικας κατασκευής αιολικών πάρκων και φωτοβολταϊκών στα βουνά μας, με την στήριξη ή και παρότρυνση ακόμη τόσο της σημερινής όσο και της προηγούμενης κυβέρνησης, στο πλαίσιο της ιδιωτικοποίησης της ενέργειας. Στήνεται ένα ακόμα φαγοπότι με πρόσχημα την “πράσινη ανάπτυξη”, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά “πράσινες μπίζνες” ενταγμένες στην ενεργειακή πολιτική της ΕΕ και σε βάρος των πραγματικών αναγκών του λαού μας.

Οι κυβερνήσεις, εκφράζοντας πλήρως τα συμφέροντα των μεγάλων κατασκευαστικών και ενεργειακών ομίλων, φρόντισαν να αφαιρέσουν κάθε δυνατότητα παρέμβασης των τοπικών κοινωνιών στη λήψη των αποφάσεων, προκειμένου ν’ απαλλαγούν από τις αντιδράσεις και να διευκολύνουν τους επενδυτές. Λογαριάζουν, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο, αφού σε πάρα πολλές περιπτώσεις οι τοπικές κοινωνίες κατάφεραν και απέτρεψαν περιβαλλοντικά εγκλήματα.

Στην περιοχή μας, στις 41 ανεμογεννήτριες που είναι ήδη εγκαταστημένες στον ορεινό όγκο του Βερμίου, προστίθενται άλλες 70 μέσω του επενδυτικού σχεδίου της “Αιολικής Βερμίου”, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, η ΡΑΕ έχει εγκρίνει και άλλες άδειες για την εγκατάσταση αιολικών πάρκων στο βουνό μας. Παρά τις αρνητικές αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου και την αντίθεση των τοπικών φορέων, οι δημοτικές αρχές τόσο του κ. Κουτσογιάννη όσο και του κ. Καρανικόλα αδιαφόρησαν ή αδράνησαν απέναντι στην εγκατάσταση των ανεμογεννητριών και δεν προέβησαν στις αναγκαίες ενέργειες ώστε να αποτρέψουν την καταστροφή του βουνού μας.

Η ”Λαϊκή Συσπείρωση” ήταν η μόνη συνεπής δύναμη που συμμετείχε στην πρώτη γραμμή των κινητοποιήσεων και κατέθεσε σαφείς θέσεις για την προστασία του Βερμίου. Άποψή μας είναι οι ΑΠΕ (φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες, υδροηλεκτρικά, ακόμη και η γεωθερμία) μπορούν ν’ αναπτυχθούν ως κοινωνική περιουσία, σε όφελος του λαού μας, μόνο στο πλαίσιο κεντρικού σχεδιασμού, με πλήρη σεβασμό στο περιβάλλον, που θα υπηρετεί τις ανάγκες του λαού και όχι τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Βασικό κριτήριο αξιολόγησης κάθε ενεργειακής πολιτικής είναι αν αυτή κατοχυρώνει την ενέργεια ως κοινωνικό αγαθό για να καλύπτει τις λαϊκές ανάγκες των πολιτών ή, αντίθετα, χρησιμοποιείται ως εμπόρευμα και μέσο κερδοσκοπίας, καταστρέφοντας ό,τι χλωρίδα και πανίδα σώζεται μέχρι σήμερα στους λίγους δασικούς θύλακες της χώρας μας που έχουν απομείνει μετά και τις καταστροφικές πυρκαγιές.