Χαίρε, Ελλάδα! / γράφει η Μίκα Αγραφιώτου

Το άρθρο αναρτήθηκε στο Κοσμοδρόμιο στις 31 Αυγούστου

Ανέβηκε σήμερα το πρωί στο βήμα της Βουλής ο, άφαντος μέχρι σήμερα, πρωθυπουργός μας, Κυριάκος Μητσοτάκης.

Μετά από δύο μήνες που η φωτιά καίει τη μισή Ελλάδα, μετά από 13 ημέρες που καίγεται η Αλεξανδρούπολη στη μεγαλύτερη πανευρωπαϊκή περιβαλλοντική καταστροφή που έχει γνωρίσει η ήπειρος εδώ και δεκαετίες, ο πολυχρονεμένος μας ηγέτης αξιώθηκε να μιλήσει για τον πύρινο εφιάλτη που βιώνει ο τόπος όλο το καλοκαίρι.

Αλλά σαν άλλος βασιλιάς, ήρθε, είδε και νίκησε. Χωρίς καμία αιδώ, που ποιος την έχασε για να τη βρει ένας Μητσοτάκης, δεν έδειξε ούτε την αξιοπρέπεια ούτε το σεβασμό απέναντι στο μέγεθος της καταστροφής, να αναλάβει έστω και την παραμικρή ευθύνη για τη φωτιά που καίει ασταμάτητα εδώ και εβδομάδες.

Για τον Πρωθυπουργό και για το επιτελείο του έχει βρεθεί ο πραγματικός και, κατά βάση, ανίκητος εχθρός: είναι η κλιματική κρίση (που μέχρι πρότινος τη λέγαμε κλιματική αλλαγή). Η κλιματική κρίση οφείλεται για τις φωτιές που έχουν ξεσπάσει σε όλο τον πλανήτη, από τον Καναδά μέχρι την Χαβάη, από την Πορτογαλία μέχρι την Ελλάδα.

Δεν περιμέναμε, άλλωστε, από έναν μαχητή του νεοφιλελευθερισμού να μιλήσει για τις αιτίες της κλιματικής κρίσης, τις καταστροφικές πολιτικές του καπιταλισμού που τη δημιούργησαν και την επιταχύνουν καθημερινά, ούτε, βέβαια, για την αδιαφορία των κεφαλαιοκρατών να επενδύσουν σε πυροσβεστικά μηχανήματα και μεθόδους σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η κλιματική κρίση για τον καπιταλισμό έχει ενδιαφέρον μόνο όταν μπορεί να αξιοποιηθεί σε επίπεδο κέρδους, κάτι που μεταφράζεται σε πράσινη ενέργεια, ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά και πλήρως ελεγχόμενες σκιώδεις μονάδες ανακύκλωσης στα χέρια του ιδιωτικού συμφέροντος. Οτιδήποτε δεν φέρνει κέρδος για το κεφάλαιο και τους ολιγάρχες, αποτελεί ανεφάρμοστες «καμπάνιες» περιβαλλοντολογικών ακτιβιστών (ενίοτε με προσαγωγές), ανέξοδα ζητήματα για να ασχολούνται οι new age χίπηδες που κανένας από όσους φοράνε ακριβοπληρωμένα κουστούμια δεν έδινε ποτέ σημασία.

Ούτε αναφέρθηκε ο Πρωθυπουργός στους μετανάστες που κάηκαν στο δάσος της Δαδιάς, ούτε στη φωτιά που έφερε έκρηξη σε αποθήκη πυρομαχικών στη Νέα Αγχίαλο, ούτε, βέβαια, για τη Ρόδο ή για τις σοβαρές ελλείψεις στο Πυροσβεστικό Σώμα, τις οποίες όχι μόνο δεν παραδέχτηκε, αλλά πάλι τα έβαλε με την «άνιση μάχη» της κλιματικής αλλαγής.

Μάλιστα, φρόντισε να ρίξει και λάδι στη φωτιά της ακροδεξιάς που έχει φουντώσει και αυτή το τελευταίο διάστημα, υιοθετώντας το αφήγημα των «μεταναστών εμπρηστών» στον Έβρο, δίνοντας ξεκάθαρο πολιτικό άλλοθι σε όλους τους φασίστες που απαγάγουν μετανάστες και ας διακήρηξε ότι «η αυτοδικία δεν είναι αποδεκτή από αυτή την κυβέρνηση».

Η αποδοχή ότι η πράξη της απαγωγής και του βασανισμού των μεταναστών από τους αυτόκλητους (ελεύθερους) σερίδηφες του Έβρου πρόκειται για μια πράξη αυτοδικίας σημαίνει αυτομάτως ότι η κυβέρνηση αποδέχεται ως ενόχους για τις φωτιές κάποιους άλλους μετανάστες που ακόμα δεν έχουν συλληφθεί από τις αρχές. Πάλι ο Μητσοτάκης προσπαθεί να κατασκευάσει ακόμα έναν «άνισο εχθρό» στο πρόσωπο του ξένου, του φτωχού μετανάστη, του κυνηγημένου και πεινασμένου Άλλου που χωρίς ταυτότητα και έγκριση, έρχεται στην Ελλάδα κατεχόμενος από ένα υποτιθέμενο άσβεστο μίσος για τη χώρα μας, με μοναδικό σκοπό να την κάψει.

Έχουμε ήδη δύο «άνισους εχθρούς», την κλιματική κρίση και τους μετανάστες. Ποιος είναι ο τρίτος; Μα, προφανώς, η αντιπολίτευση. Η αντιπολίτευση της διχόνοιας και της ψηφοθηρίας, που εν μέσω εθνικής κρίσης τολμάει να εκφέρει πολιτικό λόγο και να υπονομεύει το θεάρεστο έργο της κυβέρνησης.

Σε όλη του την ομιλία στην ολομέλεια της Βουλής, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν προέβη σε τίποτα άλλο εκτός του να απαντάει από μόνος του σε φανταστικές ερωτήσεις που υποτίθεται ότι θα του έκανε η αντιπολίτευση. Ουσιαστικά, έκανε δευτερολογία πριν καν ακούσει τις πραγματικές ερωτήσεις των άλλων κομμάτων. Δεν ανέλαβε απολύτως καμία ευθύνη για τη διαχείριση της κατάσβεσης των πυρκαγιών, καμία απολύτως ευθύνη για τις ανεξέλεγκτες πολιτοφυλακές από φασίστες του Έβρου, δεν απολογήθηκε ούτε για μια φορά για την ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού να σταθεί έστω και ελάχιστα αντάξιος των περιστάσεων.

Και, προφανώς, δεν έδωσε καμία απολύτως λύση για όλα τα παραπάνω.

Μέσα σε αυτή την παρωδία που έχει μετατρέψει η Νέα Δημοκρατία την ελληνική Βουλή, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει απολύτως καμία ελπίδα.

Οι φωτιές θα μας κάψουν ολοκληρωτικά, οι φασίστες θα επελαύνουν ανενόχλητοι με τις πλάτες της κυβέρνησης, και για όλα θα φταίνε οι φτωχοδιάβολοι μετανάστες που ξέφυγαν από το τσεκούρι και τη φωτιά των χωρών τους και η μιζέρια και ο διχαστικός λόγος της αριστεράς ή, ό,τι έχει μείνει από αυτήν.

Ας μην ξεχνάμε, όμως, ότι τους αυτάρεσκους και εγωπαθείς Λουδοβίκους κάποια στιγμή τους γκρεμίζει ο λαός.