Εμείς οι Έλληνες κάψαμε τη Σμύρνη; Και ακολούθησε και “συνωστισμός” στην προκυμαία της;

Η Ιστορία θέλει χρόνια και απόσταση, για να είναι η ματιά της καθαρή και αντικειμενική.

Από τη Μικρασιατική Καταστροφή, όμως, μας χωρίζουν ήδη 100 χρόνια και έχουν γραφεί και ειπωθεί τόσα πολλά, είναι τόσο ανοιχτές ακόμη και σήμερα οι πληγές των προσφύγων – κι ας έχουν φύγει από τη ζωή, τα παιδιά τους ξέρουν τον πόνο τους-  που είναι αδιανόητο να αντηχούν  φράσεις σαν αυτήν του Ερντογάν, που γιόρταζοντας χθες τη νίκη του Κεμάλ. Είπε:

Δεκαπέντε ημέρες μετά την έναρξη της “μεγάλης επίθεσης” κυμάτιζαν οι τουρκικές σημαίες στη Σμύρνη, την οποία είχε καταστρέψει και κάψει ο εχθρός που διέφυγε.” […]

Και  ανατρέχει κανείς στην Ιστορία, στα όσα διδάχθηκε ή μελέτησε και θυμάται πως οι Τσέτες κάψανε τη Σμύρνη. Έχουν γραφτεί τόσα πολλά… Ξανακοιτάζει σήμερα τις πηγές και βλέπει πως υπήρχε και η αντίθετη άποψη, πως την έκαψε ο  ελληνικός στρατός που υποχωρούσε, για να ανακόψει την επέλαση του τουρκικού.

Το θέμα όμως έχει ξεκαθαριστεί εδώ και χρόνια και μια από τις πιο αδιάσειστες πηγές είναι η γραπτή (σε βιβλίο) ομολογία του Φαλίχ Ριφκί Ατάι, Τούρκου διανοούμενου, δημοσιογράφου και διακεκριμένου στελέχους του κεμαλικού εθνικιστικού κινήματος. Ο Ατάι που γεννήθηκε το 1894 και πέθανε το 1971 υπήρξε ο ίδιος αυτόπτης μάρτυρας στα γεγονότα και γράφει:

“Γιατί κάψαμε τη Σμύρνη; Γιατί φοβηθήκαμε πως αν έμεναν τα κτήρια στη θέση τους, δε θα μπορούσαμε να απαλλαγούμε από τις μειονότητες!” (mixanitouxronou )

Η ομολογία, ειλικρινής αλλά και κυνική, δεν προέρχεται από κάποιον αμέτοχο στα γεγονότα!

Και βέβαια, συμφέρει στον Ερντογάν να χρησιμοποιεί για ευνόητους λόγους μια τελείως αντίθετη άποψη μέσα σ’ ένα κλίμα εορταστικό, ντοπάροντας το λαό του.

Τον Ερντογάν τον ξέρουμε. Εκείνο που θα έπρεπε να καταλάβουμε κάπως καλύτερα είναι γιατί οι δικοί μας “φίλοι” τον συγχάρηκαν για όσα είπε. Άρα συμφώνησαν! Κι εμείς; Απλά δηλώσαμε δυσαρεστημένοι! Και μετά; Δεν καταλαβαίνουμε τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται στις πλάτες μας;

Η Μικρασιατική Καταστροφή είναι ένα από τα πιο τραγικά ιστορικά γεγονότα που βίωσε ο λαός μας τον 20ο αιώνα. Το να λέμε πως στην προκυμαία της Σμύρνης υπήρξε “συνωστισμός”, φράση που γράφτηκε στα σχολικά βιβλία πρόσφατα, για να απαλύνουμε τη μεταξύ των δύο λαών ένταση και να είμαστε αρεστοί στους καλούς μας “φίλους” που προμηθεύουν και σε μας και στους Τούρκους όπλα, είναι  σαφώς λάθος. Το να δεχόμαστε και τα συγχαρητήριά των φίλων μας στον Ερντογάν…  Δε θα έπρεπε  να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα. Λέμε ότι είμαστε περήφανος λαός… Είμαστε;

ΥΓ: Και για να θυμηθούμε τα “Ματωμένα χώματα” της Διδώς Σωτηρίου:

«…Φωτιά! Βάλαν φωτιά στη Σμύρνη! Κοκκινόμαυρες φλόγες τινάζονται στον ουρανό. Είναι η Αρμενογειτονιά… Η φωτιά απλωνόταν παντού. Ντουμάνιασε ο ουρανός. Σφαγή! Σφαγή! Παναγιά μου, βοήθα! Σώστε μας! Τούρκοι-Τσέτες μάς σφάζουνε! Ελεος! Χιλιάδες άνθρωποι πέφτουν στη θάλασσα για να σωθούν και πνίγονται. Οι Τσέτες σφάζουνε, πλιατσικολογούνε… »

ή το “Άξιον Εστί ” του Οδυσσέα Ελύτη

“…Ήρθαν ντυμένοι φίλοι μου οι εχθροί μου…”

far