“Κουβαρντάς προς τον κρυπτοναζιστή και τσιγκούνης για τον ελληνικό λαό” / γράφει ο Παύλος Ριζαργιώτης
Ενώ οι φτωχοί άνθρωποι του λαού μας αρχίζουν να διαμαρτύρονται γιατί δεν έχουν ούτε το ψωμί της μέρας, ο πρωθυπουργός, ως άλλη Μαρία Αντουανέτα, αναφωνεί «αφού δεν έχουν ψωμί ας φάνε παντεσπάνι»
Ο Κ. Μητσοτάκης υπόσχεται κι άλλα όπλα, πιο πολλές οικονομικές και άλλες βοήθειες στον γυρολόγο του Κιέβου ο οποίος, «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος», θέλει να συνεχιστεί ο πόλεμος που οδηγεί στην σφαγή του λαού του και στην ερήμωση της πατρίδας του, ενώ απειλεί με πυρηνική καταστροφή την Ευρώπη κι όλη την ανθρωπότητα. Και το κάνει αυτό ο Ελληνας πρωθυπουργός γνωρίζοντας ότι έτσι εμπλέκει ακόμα πιο ενεργά την Ελλάδα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ΝΑΤΟ – Ρωσίας, με απρόβλεπτες συνέπειες για την πατρίδα μας και το λαό μας.
Η κυβέρνηση της ΝΔ εμφανίζεται «κουβαρντού» προς την κρυπτοναζιστική κυβέρνηση του Κιέβου, προκειμένου να στείλει σαφές μήνυμα πλήρους ταύτισης με τους ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ, προσδοκώντας μ’ αυτή τη στάση της να εξασφαλίσει στρατηγικά οφέλη για την αστική τάξη της χώρας μας. Κέρδη από την κυβερνητική στάση αναμένουν διάφορες ομάδες του μεγάλου κεφαλαίου, όπως εφοπλιστές που δραστηριοποιούνται στην μεταφορά και διακίνηση όπλων και καυσίμων, μεγάλες κατασκευαστικές και άλλες επιχειρήσεις που μπορεί να επιλεγούν να συμμετάσχουν στα προγράμματα για τη λεγόμενη μεταπολεμική ανασυγκρότηση της κατεστραμμένης Ουκρανίας κ.α.
Βεβαίως, η κυβέρνηση επιμελώς αποκρύπτει την αλήθεια, προβάλλοντας τον ψευδή ισχυρισμό ότι η στάση απόλυτης ταύτισης, σύμπλευσης και συνέργειας επιβάλλεται από την ανάγκη η χώρα μας να βρίσκεται στη «σωστή πλευρά της ιστορίας» – έτσι χαρακτήρισε εξαρχής την «πλευρά» των πολεμοκάπηλων ιμπεριαλιστών του ΝΑΤΟ ο Κ. Μητσοτάκης – καθώς εκεί διασφαλίζονται τάχα τα συμφέροντα της πατρίδας και του λαού μας.
Και τα κάθε λογής κυβερνητικά «τσιράκια» έσπευσαν να διαδώσουν ότι, επιδεικνύοντας η Ελλάδα μεγάλη προθυμία για παροχή κάθε είδους βοήθειας στην Ουκρανία, έχει να περιμένει ανάλογη συμπαράσταση κι αρωγή από τους ιμπεριαλιστές στα λεγόμενα εθνικά θέματα, κυρίως σε ό,τι αφορά στα ελληνοτουρκικά και το κυπριακό, αλλά και σε άλλα, όπως οι διακρατικές σχέσεις που διαμορφώνονται στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, όπου διεξάγονται σκληροί «αγώνες δρόμου» ανάμεσα στις αστικές τάξεις των χωρών για την κατοχύρωση και διεύρυνση της επιρροής τους.
Όμως, η μέχρι τώρα εμπειρία στα ελληνοτουρκικά και στο κυπριακό δείχνει ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: Οσο περισσότερο συντάσσονται με τους ιμπεριαλιστές οι ελληνικές κυβερνήσεις, τόσο λιγότερο ενδιαφέρον δείχνουν αυτοί για τα «εθνικά δίκαια και συμφέροντά μας». Διότι, εδώ δεν πρόκειται για … ερωτικές σχέσεις – που και σ’ αυτές η ανταπόδοση δεν είναι εξασφαλισμένη – αλλά για αλισβερίσια μεταξύ άγριων σκύλων, που αλυχτούν σε κύκλο γύρω από το κόκαλο το οποίο, ως συνήθως, καταλήγει στα δόντια του πιο ισχυρού.
Την ώρα που ο Κ. Μητσοτάκης δηλώνει πρόθυμος να προσφέρει , εκτός των άλλων υπηρεσιών και πολύ χρήμα από τον κρατικό κορβανά της Ελλάδας για την οργάνωση της πολεμικής δράσης της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου και γενικότερα των ιμπεριαλιστικών σχεδίων του ΝΑΤΟ, συνεχίζει να κρατάει ερμητικά κλειστό το κρατικό πουγκί για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών στη χώρα μας. Αυτή η ταξική τσιγκουνιά της κυβέρνησης την οδηγεί στη μη χρηματοδότηση με κρατικά κονδύλια έργων και παρεμβάσεων που αφορούν στην αντιπυρική προστασία, στην αντιπλημμυρική θωράκιση, στην αντισεισμική πρόληψη, στην δημόσια υγεία και παιδεία, ενώ, ταυτόχρονα και προκειμένου να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της αστικής τάξης, συνεχίζεται και εντείνεται η πολιτική άγριου χτυπήματος των εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, της ακρίβειας και της φοροληστείας που αφαιμάζουν και λεηλατούν το λαϊκό εισόδημα.
Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής τα βιώνει άμεσα και οδυνηρά στο πετσί του ο ελληνικός λαός:
* Στην έλλειψη έργων αντιπυρικής προστασίας οφείλονται οι μεγάλες καταστροφές από την πυρκαγιές που ξέσπασαν και το φετινό καλοκαίρι σ’ όλη τη χώρα, με δεκάδες ανθρώπους να καίγονται αβοήθητοι στις φλόγες – ανάμεσά τους και οι 18 μετανάστες που κάηκαν ζωντανοί στο φλεγόμενο δάσος του Εβρου και μάλλον πήγαν άκλαυτοι, αφού ούτε το επίσημο κράτος ένιωσε την ανάγκη για εξηγήσεις, ούτε η πλειοψηφία των ΜΜΕ έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ούτε και οι κάθε λογής «κυρ- Παντελήδες» σπατάλησαν ένα δάκρυ γι’ αυτούς – με δεκάδες σπίτια και επιχειρήσεις να απανθρακώνονται, με χιλιάδες στρέμματα δάσους και καλλιεργειών να αφανίζονται. Το ίδιο συμβαίνει όταν έχουμε πλημμύρες, σεισμούς, ή και απλώς κάπως πιο δύσκολες καιρικές καταστάσεις – καύσωνες, παγετούς, χιονιάδες κ.α. – καθώς το κράτος, λειτουργώντας στη «λογική» της ατομικής ευθύνης, το μόνο που έχει να πει στους πολίτες που κινδυνεύουν είναι «τρεχάτε για να σωθείτε»!
* Η μη επαρκής κρατική χρηματοδότηση των δημόσιων συστημάτων υγείας και παιδείας έχει ως αποτέλεσμα τα νοσοκομεία και τα σχολεία να αντιμετωπίζουν μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό – γιατρούς, νοσηλευτές, δασκάλους, καθηγητές- και σε εξοπλισμό με συνέπεια να μην μπορούν να ανταποκριθούν στις λαϊκές ανάγκες.
* Η πολιτική καθήλωσης των εργατικών αμοιβών, σε συνδυασμό με την ακρίβεια και την ασύδοτη κερδοσκοπία στην αγορά, έχουν φέρει την πλειοψηφία του λαού μας στο σημείο να μην μπορεί να εξασφαλίσει τα αναγκαία προς το ζην. Ο μισθός και η σύνταξη φτάνει πλέον μέχρι τα μισά του μήνα, ενώ η λαϊκή οικογένεια που δυσκολεύτηκε πολύ οικονομικά στη διάρκεια που το παιδί της ήταν στο σχολείο – πολλά τα έξοδα για φροντιστήρια κλπ – τώρα αδυνατεί να το στείλει στο πανεπιστήμιο, καθώς τα νοίκια για τα φοιτητικά σπίτια έχουν εκτιναχθεί στα ύψη κι όλα τα άλλα έξοδα της φοιτητικής ζωής έχουν αυξηθεί. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί που διορίζονται ως αναπληρωτές μακριά από τον τόπο μόνιμης διαμονής τους, όπως και άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι.
* Η ληστρική επιδρομή της εφορίας εναντίον των μισθωτών, των συνταξιούχων και γενικότερα των οικονομικά ασθενέστερων που πληρώνουν κοντά στο 95% των συνολικών φόρων, οι υψηλές εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς και η τραπεζική αδηφαγία με τα υψηλά επιτόκια δανεισμού και τα πανωτόκια, έχουν ως αποτέλεσμα εκατομμύρια άνθρωποι να είναι χρεωμένοι μέχρι το λαιμό και μη μπορώντας να ανταποκριθούν στις «υποχρεώσεις» τους να κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια και τις επιχειρήσεις τους που απειλούνται άμεσα με πλειστηριασμούς και κατασχέσεις.
Ενώ οι φτωχοί άνθρωποι του λαού μας αρχίζουν να διαμαρτύρονται γιατί δεν έχουν ούτε το ψωμί της μέρας, ο πρωθυπουργός, ως άλλη Μαρία Αντουανέτα, αναφωνεί «αφού δεν έχουν ψωμί ας φάνε παντεσπάνι». Και οι πρωθυπουργικοί παρατρεχάμενοι – υπουργοί και βουλευτάδες – περιδιαβαίνουν τα τηλεοπτικά κανάλια, τα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες που πρόθυμα τους φιλοξενούν για να πείσουν το λαό ότι …το παντεσπάνι είναι προτιμότερο από το ψωμί, δημιουργεί και ευεξία. Σε όσους, δε, διαμαρτύρονται για την προκλητική κοροϊδία απαντούν: «μα εσείς μας ψηφίσατε, τώρα γιατί διαμαρτύρεστε; Ας το σκεφτόσασταν καλύτερα»!
Αλλά, ως πότε όλα αυτά; Ως πότε ο κατατρεγμός, ο εμπαιγμός και η κοροϊδία; Μέχρι που ο λαός ν΄ αρπάξει στα χέρια του τη σανίδα και να πάρει τους κυβερνώντες στο κατόπι. Και τότε θα καταλάβουν πως νιώθουν εκείνοι που τους κυνηγάει η φωτιά κι ακούνε από τους κρατικούς αρμόδιους «τρεχάτε να σωθείτε»…
