H μάχη ενός κοριτσιού κατά των παιδικών γάμων
Το έσκασε από την Υεμένη, συνεχίζει τον αγώνα από την Αγγλία
Δέκα χρόνια μετά, η Υεμενίτισσα Νάντα αλ Αχντάλ ζει στην Αγγλία έχοντας μεταμορφώσει τις σκληρές αναμνήσεις από τα πρώτα δέκα χρόνια της ζωής της σε έναν αγώνα ζωής εναντίον των παιδικών γάμων μέσα από μια οργάνωση που ίδρυσε μόλις στα 16 της
Ήταν 11 χρόνων όταν ένα βίντεό της έκανε τον γύρο του κόσμου. Μιλούσε για τη φυγή της από την οικογένειά της που ήθελε να την παντρέψει σε τρεις μέρες. Για την απόφασή της να μη γίνει ακόμη ένα θύμα και να βγει να αναζητήσει τη δική της ζωή χωρίς καταναγκασμούς. Αλλά και για τα άλλα παιδιά που δεν έχουν τη δική της τύχη να μπορέσουν να δραπετεύσουν από μια τέτοια βάναυση μοίρα: σκλάβες απόλυτα εξαρτημένες από τους δήμιούς τους, παιδιά-σύζυγοι έναντι μιας εξαγοράς με προίκα.
Δέκα χρόνια μετά, η Υεμενίτισσα Νάντα αλ Αχντάλ ζει στην Αγγλία έχοντας μεταμορφώσει τις σκληρές αναμνήσεις από τα πρώτα δέκα χρόνια της ζωής της σε έναν αγώνα ζωής εναντίον των παιδικών γάμων μέσα από μια οργάνωση που ίδρυσε μόλις στα 16 της.
Η Νάντα είχε το σθένος να αναζητήσει τον θείο της, «ο μόνος στην οικογένεια με πανεπιστημιακές σπουδές, με διαβάσματα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, άποψη για τον σημαντικό ρόλο των γυναικών στην κοινωνία του μέλλοντος και πολέμιος των παιδικών γάμων». Αλλά εκείνος έλειπε στο εξωτερικό και απελπισμένη αποφάσισε να φτιάξει ένα βίντεο αφηγούμενη την ιστορία της. Ένας φίλος του θείου της το ανάρτησε στο κανάλι του στο YouTube. Μέσα σε τρεις ημέρες το είδαν 8 εκατ. χρήστες, μεταφράστηκε σε δεκάδες γλώσσες και τα διεθνή ΜΜΕ άρχισαν να μιλούν για τους καταναγκαστικούς γάμους ανήλικων κοριτσιών. Χάρη στην πίεση από τη δημοσιότητα που γνώρισε η ιστορία της, το υπουργείο Εσωτερικών της Υεμένης τής επέτρεψε να πάρει διαζύγιο.
Αρνούμενη να επιστρέψει στην οικογένειά της, άρχισε η περιπλάνησή της: ομηρία μαζί με τον θείο της από την τρομοκρατική οργάνωση «Ισλαμικό κράτος» που τη θεώρησε πράκτορα της Δύσης λόγω του ιδρύματός της, Σαουδική Αραβία, Ιράν, Αίγυπτος, Ιορδανία, Κένυα… Κι έπειτα στην Αγγλία για να παραλάβει βραβείο που κέρδισε το ίδρυμά της, όπου και τελικά εγκαταστάθηκε μαζί με τον θείο της.
Παρά τις δυσκολίες των τόσων χρόνων προσφυγιάς, με την οργάνωσή της έχει υλοποιήσει πολλά προγράμματα κατά των παιδικών γάμων αλλά και ένα εκμάθησης αγγλικών για να μπορούν οι επιζώσες ανήλικες να μιλούν άμεσα στη διεθνή κοινή γνώμη, ενώ έχει σώσει περισσότερα από 600 κορίτσια.
Στο προφίλ της στο Instagram υπάρχουν δεκάδες φωτογραφίες μικρών κοριτσιών: μια εξάχρονη που τη βίασε ο «σύζυγός» της στη Σαουδική Αραβία, μια 14χρονη Μαροκινή που αυτοκτόνησε γιατί δεν άντεχε να βιάζεται από τον άντρα που την αγόρασε, μια 10χρονη από τη Συρία που έμεινε ανάπηρη από τα βασανιστήρια των πεθερικών της…
Επιζώσες μιας βίαιης παράδοσης που βιώνουν κάθε χρόνο 12 εκατομμύρια κορίτσια νεότερα των 18 ετών στον πλανήτη: κάθε 6 δευτερόλεπτα ένα κορίτσι οδηγείται σε καταναγκαστικό γάμο στον κόσμο, ενώ σε χώρες όπως το Μπανγκλαντές το 73% των γυναικών έχει παντρευτεί από την παιδική και εφηβική ηλικία και σε άλλες χώρες όπως η Ινδονησία το 50% των πολιτών πιστεύει πως δεν υπάρχει κάτι αρνητικό στους παιδικούς γάμους. Εκθεση της Unicef τον περασμένο Μάιο κατέδειξε πως, ενώ έχει μειωθεί ο αριθμός τους, το φαινόμενο είναι τόσο διαδεδομένο και βαθιά ριζωμένο ώστε θα χρειαστούν ακόμη περίπου 300 χρόνια για να εξαλειφθεί πλήρως.
Στο Νιουκάστλ όπου ζει πλέον άρχισε μια καινούργια ζωή, ένιωσε για πρώτη φορά ελεύθερη και ταξιδεύει σε πολλές χώρες για να ενθαρρύνει κορίτσια να σπάσουν τον φαύλο κύκλο της υποταγής και της σιωπής, έλεγε στην εφημερίδα La Vanguardia από την Ισπανία, όπου βρέθηκε για να συμμετάσχει στο Brides Do Good, μια δημοπρασία πολυτελών νυφικών τα έσοδα της οποίας θα διατεθούν σε οργανώσεις που μάχονται κατά αυτής της μάστιγας, ανάμεσά τους και στο ίδρυμα της Νάντα αλ Αχντάλ.
Δέκα χρόνια αφότου επιχείρησαν να της κόψουν τα φτερά, η Νάντα ονειρεύεται ξανά και ελπίζει ότι θα μπορέσει να συμβάλει στην αλλαγή νομοθεσίας ώστε οι παιδικοί γάμοι να θαφτούν στα χρονοντούλαπα της Ιστορίας. Γι’ αυτό θέλει να συνδυάσει τον ακτιβισμό της με σπουδές Νομικής ώστε να υπερασπίζεται αυτά τα κορίτσια όχι μόνο στα εθνικά δικαστήρια αλλά και στα Ηνωμένα Έθνη. «Αυτό είναι το όνειρό μου και ξέρω ότι μπορώ να το πετύχω».
