Η υπερχρήση του 112, αποτελεί πολιτικό αντανακλαστικό στη συλλογική τραυματική εμπειρία που προκάλεσε η ανείπωτη τραγωδία στο Μάτι. Δεν αποτελεί, όμως, μέρος ούτε της πρόληψης, ούτε της αντιμετώπισης των πυρκαγιών και των φυσικών καταστροφών, γενικότερα
Το 112, ο τριψήφιος τηλεφωνικός αριθμός, συναγωνίζεται άλλους δύο αριθμούς έκτακτης ανάγκης με ιστορία δεκαετιών: Το 100 (Άμεση Δράση) και το 166 (ΕΚΑΒ).
Η υπερχρήση του 112, αποτελεί πολιτικό αντανακλαστικό στη συλλογική τραυματική εμπειρία που προκάλεσε η ανείπωτη τραγωδία στο Μάτι. Δεν αποτελεί, όμως, μέρος ούτε της πρόληψης, ούτε της αντιμετώπισης των πυρκαγιών και των φυσικών καταστροφών, γενικότερα.
Κάθε χρόνο, ο «αντιπυρικός σχεδιασμός» ανακοινώνεται από τους αρμόδιους εν χορδαίς και οργάνοις.
Κάθε χρόνο, ακούγονται από τα πλέον επίσημα χείλη οι ίδιες δικαιολογίες: Υψηλές θερμοκρασίες, ξηρασία, δυνατοί άνεμοι, πυκνή βλάστηση, δύσβατο έδαφος. Ά, και η κλιματική αλλαγή.
Αν όλα αυτά αποτελούν αστάθμιστους παράγοντες για την εξέλιξη μιας πυρκαγιάς, ποιες ακριβώς συνθήκες λαμβάνονται υπόψη κατά τον αντιπυρικό σχεδιασμό;
Οι φλόγες σε μια… ψησταριά;
Πώς γίνεται, ολόκληρο το δόγμα της αντιμετώπισης των πυρκαγιών να βασίζεται στη λογική «του φευγάτου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ»;
Πώς είναι δυνατόν τόσα επαναλαμβανόμενα παθήματα να μην γίνονται οδυνηρά -έστω- μαθήματα για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των πυρκαγιών (και άλλων φυσικών φαινομένων);
Σε κάθε κλιμακούμενη έκτακτη κατάσταση υπάρχουν οι λεγόμενοι «κανόνες εμπλοκής». Δηλαδή, οι τρόποι αντίδρασης με βάση την εξέλιξη κάθε περιστατικού.
Γιατί οι αρμόδιοι τοποθετούν το κάρο μπροστά από το άλογο και επιλέγουν την ύστατη μορφή άμυνας, δηλαδή την απομάκρυνση των πολιτών ως το πρώτο επιβεβλημένο μέτρο;
Τι δεν λειτουργεί;
Ως κοινωνία, εθιζόμαστε (και εκπαιδευόμαστε) στην αποδοχή της καταστροφής. Μαθαίνουμε να αποδεχόμαστε εικόνες απομάκρυνσης πληθυσμού με τα παιδιά στην αγκαλιά και ένα δισάκι στον ώμο, τις οποίες μέχρι πρότινος αντιμετωπίζαμε ως καταστροφή…
Το νέο δόγμα της πολιτικής προστασίας, συνοψίζεται στο… επιστημονικό συμπέρασμα: Δεν έχεις πολίτες, δεν έχεις πρόβλημα.
Πυρκαγιές ή πλημμύρες; Τους απομακρύνεις από την εξ αρχής χαμένη μάχη.
Χιονοπτώσεις; Τους απαγορεύεις την κυκλοφορία.
Το να φύγεις τρέχοντας ή κολυμπώντας από ένα σημείο στο οποίο κινδυνεύεις αποτελεί βασική επιλογή επιβίωσης.
Δεν θέλω να πιστέψω ότι ολόκληρος ο σχεδιασμός και η λειτουργία της πολιτικής προστασίας σε ένα (λέμε, τώρα) σύγχρονο κράτος περιλαμβάνει μόνο αυτό….
Και επειδή, προφανώς, υπάρχουν πολλοί που δεν θέλουν να το πιστέψουν, αλλά ούτε και να αποδεχθούν την εκπαίδευση στην καταστροφή, συνδικαλιστικές οργανώσεις και κοινωνικοί φορείς προχώρησαν χθες Δευτέρα 24 Ιουλίου σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα.
Όπως επισημαίνουν οι διοργανωτές της κινητοποίησης «με τα δεκάδες μέτωπα πυρκαγιών τις τελευταίες ημέρες σε όλη τη χώρα βιώνουμε ξανά τις καταστροφικές συνέπειες της κυβέρνησης και της πολιτικής που υπηρετεί. Οι φωτιές αφήνουν πίσω τους κατεστραμμένες κατοικίες, δεκάδες χιλιάδες στρέμματα καμένης χλωρίδας και πανίδας, καλλιεργειών και κτηνοτροφικών μονάδων – κατεστραμμένα ολόκληρα οικοσυστήματα και το βιος μιας ζωής.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ., στην επαίσχυντη προσπάθειά της να αποποιηθεί των ευθυνών της για τις καταστροφικές επιλογές της, επικαλείται υποκριτικά την κλιματική αλλαγή ως άλλοθι και αντιμετωπίζει τις πυρκαγιές αποκλειστικά με “εκκενώσεις”.
Και διεκδικούν:
- Πλήρη και άμεση αποζημίωση των πληγέντων που καταστράφηκαν τα σπίτια τους, οι επαγγελματικοί χώροι, η αγροτική και ζωική παραγωγή τους.
- Άμεσα μέτρα αναδιοργάνωσης της πυροπροστασίας. Ανασυγκρότηση της Δασικής Υπηρεσίας με αρμοδιότητα την προστασία του δάσους και τη δασοπυρόσβεση. Μόνιμες προσλήψεις προσωπικού, ενίσχυση και ανανέωση του εξοπλισμού δασοπροστασίας με επίγεια και σύγχρονα εναέρια μέσα.
- Ενίσχυση των υπηρεσιών των Περιφερειών και των Δήμων με τα απαραίτητα μέσα και επαρκές μόνιμο προσωπικό για τον καθαρισμό-επιτήρηση-προστασία των αλσών, πάρκων και δασών.
- Καμία αλλαγή χρήσης γης στις καμένες δασικές περιοχές. Να προστατευθούν από τα οικιστικά, επιχειρηματικά και εργολαβικά συμφέροντα. Όχι στις ιδιωτικές αναδασώσεις ή όποια ιδιωτική διαχείριση στα δάση. Έξω το ΤΑΙΠΕΔ από τα δάση.
- Να νομοθετηθεί άμεσα η απαγόρευση τοποθέτησης ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών σε καμένες δασικές εκτάσεις.
