Το παίρνεις απόφαση. Αν και δεν είναι πάντα θέμα αποφάσεων, αλλά και συγκυριών. Οφείλεις να σπρώξεις, όμως, λίγο κι εσύ την κατάσταση. Για να πεις ότι σ’ έπιασαν, έστω και τόσο δα, τα χρόνια στις πλάτες. Το παίρνεις απόφαση. Όχι κατ’ ανάγκη ή καταπιεστικά ή όπως αλλιώς. Απλά για να κερδίσεις ποιοτικό χρόνο στον χρόνο σου. Πρέπει να μη βιάζεσαι τόσο.
Μια καλή ευκαιρία για να δοκιμαστεί κανείς, είναι οι Κυριακές. Ξυπνάς, όταν ανοίξει το βλέφαρο δίχως ξυπνητήρι. Σηκώνεσαι, όταν η φούσκα δεν αντέχει άλλο. Τρως και πίνεις, διαβάζεις και παίρνεις το μπάνιο σου χωρίς φωναχτές ‘καλημέρες’ και πιέσεις. Κι έπειτα, να πούμε στις 11; Γιατί όχι, φεύγεις στο βουνό. Όχι για ψηλές κορφές. Για την μοναχική σου διαδρομή. Για το γέμισμα των άδειων, των μπερδεμένων, των αλόγιστων, των ημερών της καθημερινότητάς σου.
Και φεύγεις δίχως να βιάζεσαι. Είπαμε, μεγάλωσες.
Μονοπάτι το μονοπάτι, ύψωμα το ύψωμα, αφήνοντας την όχληση του άλσους με τις περιττές μουσικές υποκρούσεις, τις κόρνες, τις φωνές, τις μηχανές και τ’ αυτοκίνητα. Τα ηχεία της γραφικής εκκλησίτσας. Είναι επιδίωξη. Απλά μη βιάζεσαι. Όχι σήμερα, τουλάχιστον.
Βαδίζεις πάνω σε στρώματα φύλλων. Χαλώντας ιστούς αραχνών. Ενοχλώντας κίσσες και μία πέρδικα. Άθελά σου. Κότσυφες και… Να μην ενδιαφέρεσαι τι ακριβώς. Να μη νοιάζεσαι για το πού τραβάς. Ποια κορφή είναι εκείνη και πώς λέγεται το πλάτωμα το πέρα, να μη νοιάζεσαι. Όπως δεν νοιάζεται κανείς για εσένα εκεί. Όπως δε ρώτησε ποτέ το όνομά σου, την ηλικία σου, την φυλή σου, την εθνικότητά σου και την πίστη σου, με ποιον- με ποιαν κοιμήθηκες εχτές, κανείς από εκεί.
Να κουβαλάς μαζί σου στοιβαγμένη αγάπη για όσα γύρω σου ομόρφυναν ή θέλεις να ομορφύνουν τη ζωή σου. Δώστηνε. Μη βιάζεσαι. Μην το ξεχνάς. Δες τον λιγοστό ουρανό ανάμεσα απ’ τα κλαδιά μιας φουντωμένης οξιάς. Στάσου. Γύρνα πίσω το βλέμμα. ‘Κει που πάτησες. Όχι απολογιστικά. Μη βιάζεσαι ούτε για απολογισμούς. Και, καλό θα ‘ναι ποτέ σου να μη τους κάνεις. Σε μπελάδες θα μπεις.
Γύρνα το βλέμμα πίσω για άλλες οπτικές. Μόνο γι’ αυτό. Σκύψε και μύρισε τ’ αγριολούλουδα – κι ας μη μυρίζουνε, ας μη μυρίσανε ποτέ. Θα μυρίσει η γη η ίδια, να ‘σαι σίγουρος. Χάιδεψε τους κορμούς, βγάλε κραυγές. Κλάψε, βρε. Ναι, κλάψε, μη σε λυπηθείς. Να κυληστείς σε χώματα, σε χόρτα, σε φύλλα.
Μόνο μη βιάζεσαι. Και κρατά την αγάπη. Κράτα την. Κράτα την και κρατήσου από αυτήν. Κράτα την. Και μη βιάζεσαι. Και αγωνίσου γι’ αυτήν. Και διεκδίκησέ την. Αν θέλεις άκουσέ με…
