Το τι περιλαμβάνει αυτή η ατζέντα δεν είναι μυστικό: λιγότερο κράτος, δηλαδή αύξηση των περιθωρίων για επωφελή δραστηριότητα στους ιδιώτες που θα αναλάβουν βασικές λειτουργίες και υπηρεσίες, οι οποίες αφορούν κρατικές υποχρεώσεις προς τους πολίτες. Σε ποιους τομείς θα γίνει αυτό; Τα διεθνή παραδείγματα είναι αποκαλυπτικά: παντού, όπου υπάρχει περιθώριο κέρδους
Δημήτρης Μηλάκας
Το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών: ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε να τοποθετήσει τη Ν.Δ. στο κέντρο του πολιτικού σκηνικού, κάτι το οποίο αποτελεί «κατόρθωμα» κατά πολύ μεγαλύτερο από τον θρίαμβο των ποσοστών του κόμματος και στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις.
Το εύρος της νίκης προσφέρει στον Μητσοτάκη περιθώρια κινήσεων και για έναν ακόμη λόγο: ο πάλαι ποτέ κραταιός κεντροαριστερός/σοσιαλδημοκρατικός χώρος είναι κατακερματισμένος. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ μαζί υπολείπονται της εκλογικής δύναμης της Ν.Δ., ενώ το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ) δύσκολα θα αποφύγει περαιτέρω απώλειες κατά τη διαδικασία αναζήτησης του νέου αρχηγού.
Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, το παράδειγμα της αποχώρησης του Ανδρέα Λοβέρδου περιγράφει μια διάθεση «ξεκαθαρίσματος» και αποβολής από τους κόλπους του κόμματος «δεξιόστροφων» απόψεων και αντιλήψεων.
Ενόσω οι βασικοί αντίπαλοι της Ν.Δ. αναζητούν τη φυσιογνωμία τους, ο Μητσοτάκης μπορεί απερίσπαστος να προωθεί την (νεοφιλελεύθερη) ατζέντα του, κερδίζοντας μάλιστα τον χαμένο χρόνο της πρώτης τετραετίας.
Το τι περιλαμβάνει αυτή η ατζέντα δεν είναι μυστικό: λιγότερο κράτος, δηλαδή αύξηση των περιθωρίων για επωφελή δραστηριότητα στους ιδιώτες που θα αναλάβουν βασικές λειτουργίες και υπηρεσίες, οι οποίες αφορούν κρατικές υποχρεώσεις προς τους πολίτες. Σε ποιους τομείς θα γίνει αυτό; Τα διεθνή παραδείγματα είναι αποκαλυπτικά: παντού, όπου υπάρχει περιθώριο κέρδους.
Με διαλυμένη την (κεντροαριστερή) αντιπολίτευση, ο πειρασμός του Μητσοτάκη να προχωρήσει και σε άλλες ενοχλητικές διευθετήσεις είναι μεγάλος. Τα ελληνοτουρκικά / Κυπριακό είναι ήδη στην ατζέντα συμμάχων / εταίρων, αλλά και της κυβέρνησης της Ν.Δ.
Ο Μητσοτάκης γνωρίζει ότι τα «πυρά» που πρόκειται να αντιμετωπίσει στην προσπάθεια διευθέτησης των ελληνοτουρκικών θα είναι εν τέλει «περιθωριακά» και θα προέρχονται είτε από την Ακροδεξιά (άρα εκ των πραγμάτων απαξιωμένα) είτε απ’ το ΚΚΕ, το οποίο για τη Ν.Δ. δεν λογίζεται ως αντίπαλος.
Μέσα σ’ αυτό το πολιτικό σκηνικό η άνεση και η αισιοδοξία του Μητσοτάκη είναι έκδηλη, καθώς γνωρίζει ότι του έτυχε να παίζει χωρίς αντίπαλο.
Κάποια «παιχνίδια», ωστόσο, μπορεί να χαθούν ακόμη κι όταν ο αντίπαλος δεν φαίνεται να έχει κατέβει στο γήπεδο…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Δεν υπάρχουν σχετικά άρθρα.
