Πάνε πολλά χρόνια από τότε, που η Ευρώπη πέρασε από τη φεουδαρχία στην αστική δημοκρατία.
Αστοί κι εργαζόμενοι εμφορούμενοι από προοδευτικές ιδέες πολέμησαν ενάντια στους φεουδάρχες. Τελικά, μετά από σκληρούς αγώνες επικράτησαν των φεουδαρχών κι εγκαθίδρυσαν τη δημοκρατία. Η δημοκρατία αυτή ονομάστηκε αστική, γιατί κυρίαρχη τάξη ήταν οι αστοί.
Τόμοι βιβλίων γράφτηκαν γι’ αυτήν την αλλαγή, που αναμφισβήτητα υπήρξε ορόσημο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Διαχρονικές αξίες κατοχυρώθηκαν νομικά και ίσχυσαν για όλους τους πολίτες (ελευθερία, ισότητα).
Και στην ελληνική νομοθεσία ισχύουν τέτοιου είδους δικαιώματα.
Επαρκεί η νομική κστοχύρωση της ελευθερίας, της ισότητας ή άλλων δικαιωμάτων των πολιτών;
Οι αστοί υποστηρίζουν και θεωρούν ότι η νομική κατοχύρωσή τους είναι επαρκής.Όμως η νομική ισότητα δε σημαίνει και ισότητα πραγματικών δυνατοτήτων. Υπάρχει ανισότητα πραγματικών δυνατοτήτων, που οδηγεί σε ανισότητα ευκαιριών και συνθηκών διαβίωσης.
Μ’ άλλα λόγια δεν υπάρχουν ίσες ευκαιρίες για όλους.
Για να νιώθει κάποιος πραγματικά ελεύθερος και ισότιμος προς τους άλλους απαιτούνται κι άλλες προϋποθέσεις (οικονομικές, κοινωνικές). Η ανισότητα που υπάρχει οδηγεί στην εκμετάλλευση των οικονομικά αδύνατων από τους οικονομικά δυνατούς.
Η ένσταση ότι το κράτος φροντίζει τους εργαζόμενους είναι αδύναμη. Το κράτος,(εξουσία), δεν έχει τη δυνατότητα της ουδετερότητας, γιατί “ελέγχεται” από την κυρίαρχη τάξη.
Η ελευθερία, είτε κοινωνική, είτε πολιτική, λειτουργεί μέχρι το βαθμό που δεν κινδυνεύουν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης.
Όσοι πιστεύουν πως η νομική κατοχύρωση είναι αρκετή, μπορούν (;) να είναι ικανοποιημένοι από τη σημερινή μορφή της δημοκρατίας.
Όσοι θεωρούν πως δεν αρκούν οι νομικές προϋποθέσεις (φυσικά είναι απαραίτητες) κι επιζητούν πραγματική ελευθερία και ισότητα, θα πρέπει να προσανατολιστούν σ’ άλλο τύπο διακυβέρνηση, σε άλλο πολιτικό σύστημα.
Κι αυτό δεν είναι άλλο από το σοσιαλισμό, γιατί μόνο ο σοσιαλισμός έχει στο επίκεντρό του τον άνθρωπο κι όχι το κέρδος (χρήμα) και γιατί μόνο ο σοσιαλισμός μπορεί να εγγυηθεί διαχρονικές αξίες.
Όσο αυτό δε γίνεται συνείδηση στην πλειονότητα των ανθρώπων, το όραμα για έναν καλύτερο κόσμο, θα παραμένει θαμπό.
Αν όμως γίνει συνείδηση των πολλών, θα έχουμε βάσιμες ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο, για μια καλύτερη κοινωνία,για ένα καλύτερο μέλλον.
Σοσιαλισμός σημαίνει ποιότητα και μάλιστα σε όλα τα επίπεδα. Η ποιότητα πάντα αναγνωρίζεται, εκτιμάται και τελικά επιβραβεύεται.
Για την εκπλήρωση του σοσιαλιστικού ονείρου απαιτούνται συνεχείς κοινωνικοί αγώνες.
Τίποτα δεν έρχεται μόνο του, τίποτα δε χαρίζεται.
Θεόδωρος Κοσμίδης
