Οι επιστήμονες βρήκαν τρόπο να συλλέξουν ανθρώπινο DNA ακόμη και από τα χνάρια που μπορεί να αφήσουμε στη βρεγμένη άμμο ή από τον αέρα που εκπνέουμε σε ένα δωμάτιο αναφέρει σημερινό ρεπορτάζ του CNN επικαλούμενο τα αποτελέσματα μίας πρωτοποριακής έρευνας επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα και από το εργαστήριο Θαλάσσιων Βιολογικών Ερευνών «Whitney Laboratory for Marine Bioscience and Sea Turtle Hospital».
Αρχικά, οι ερευνητές ξεκίνησαν να χρησιμοποιούν DNA που συλλέγουν από τον περιβάλλοντα χώρο σε μία προσπάθεια να μελετήσουν είδη θαλάσσιας χελώνας που απειλείται με εξαφάνιση. Όπως διαπίστωσαν το DNA που άφηναν ήταν σε τόσο υψηλή ποσότητα που μπόρεσαν να εντοπίσουν μεταλλάξεις που σχετίζονται με ασθένειες και να καθορίσουν ακόμη και τη γενετική αλυσίδα πληθυσμών που ζούσαν στην περιοχή που μελετούσαν.
Σύντομα κατάλαβαν πως μπορούσαν να κάνουν το ίδιο και με το «περιβαλλοντικό DNA» των ανθρώπων, καταφέρνοντας να το συλλέξουν από το έδαφος, το νερό, το χιόνι ή τον πάγο με νέες τεχνικές που χρησιμοποίησαν αρχικά για να εντοπίσουν και να προστατεύσουν τις χελώνες που απειλούνται με εξαφάνιση.
Στο ρεπορτάζ του αμερικανικού δικτύου επισημαίνεται πως η συλλογή ανθρώπινου DNA μπορεί να έχει πολλές θετικές εφαρμογές: Θα μπορούσε να βοηθήσει στον εντοπισμό ατόμων που αγνοούνται, στην διαλεύκανση εγκλημάτων αλλά και στην παρακολούθηση επιδημιών και άλλων υγειονομικού ενδιαφέροντος θεμάτων.
Μπορεί όμως να έχει και αρνητικές επιπτώσεις σε βάρος της ιδιωτικής ζωής, του δικαιώματος στην ανωνυμία, στη διευκόλυνση κακόβουλων ενεργειών, στην παρακολούθηση ατόμων που πέφτουν στο στόχαστρο υπηρεσιών, μεμονωμένων ατόμων ή ομάδων.
Άλλοι επιστήμονες, όπως ο Ιβ Μορό, καθηγητής γενετικής και Τεχνητής Νοημοσύνης σε πανεπιστήμιο του Βελγίου, επισημαίνουν μιλώντας στο CNN πως είναι πιθανό να σκεφθεί κανείς την αξιοποίηση της τεχνολογίας του «περιβαλλοντικού DNA» από «το οργανωμένο έγκλημα τύπου Μαφία ή από μία δικτατορία που θα ήθελε να εντοπίσει έναν προστατευόμενο μάρτυρα ή πολιτικό πρόσφυγα χρησιμοποιώντας τον εντοπισμό του DNA στα απόβλητα, εκτιμώντας πως για την ώρα αυτό παραμένει μελλοντικό σενάριο. Πρότεινε πάντως να ξεκινήσει διεθνώς μία σοβαρή πολιτική συζήτηση για τις προσδοκίες της ιδιωτικής ζωής στη δημόσια σφαίρα, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το DNA, αφού όπως τόνισε εύστοχα «δεν μπορούμε να αποφύγουμε τη διαρροή στοιχείων DNA σε δημόσιους χώρους».
«Δεν θα πρέπει να πανικοβαλλόμαστε. Πάντα φοβάμαι ότι οι προφυλάξεις μπορούν να σταματήσουν ή να φέρουν σε τέλμα την έρευνα. Εδώ πρέπει να βρούμε μία λεπτή ισορροπία».
