Ο Απόλλων του Μπελβεντέρε και το ιδανικό της Αρχαίας Τέχνης
Η λέξη ιδανικό έχει μια ιδιαίτερη φόρτιση, αφού αγγίζει την τελειότητα κι επομένως γίνεται πρότυπο, μεταγγίζοντας όσα το χαρακτηρίζουν.
Όταν βρέθηκε ο Απόλλωνας του Μπελβεντέρε τον 15ο αιώνα, (μέσα στην Αναγέννηση), σε κτήμα του Πάπα Ιούλιου του Β’, κοντά στη Ρωμη και μεταφέρθηκε στο Μπελβεντέρε, (γι’ αυτό ονομάστηκε έτσι ), παρόλο που ήταν ρωμαϊκό αντίγραφο και όχι το πρωτότυπο, έγινε σύμβολο του κάλλους και της αρμονίας σώματος και πνεύματος.
Το πρωτότυπο του μαρμάρινου Απόλλωνα λέγεται πως ήτανε χάλκινο και ανήκε στον γλύπτη Λεωχάρη του 4ου π.Χ. αιώνα. Γιατί όμως ένα αντίγραφο γοητεύει τόσο πολύ και γίνεται σύμβολο στην Τέχνη;
Πρώτον, η ίδια η εποχή της Αναγέννησης κάνει μια θεαματική στροφή προς την Αρχαιότητα, που μετατρέπεται σταδιακά σε λατρεία σε όλες τις εκφάνσεις της Τέχνης.
Δεύτερον, και κυριότερο, ο Απόλλωνας έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που σφραγίζουν την τέχνη της Αρχαιότητας, προσδίδοντάς της την ιδιαιτερότητα του κλασικού, του διαχρονικού.
Σώμα σύμβολο όχι ρώμης αλλά ιδανικών αναλογιών, απόλυτης ηρεμίας και εμφανούς πνευματικότητας, ο Απόλλωνας, παρόλο που έχει αφήσει το βέλος του στον αέρα, τοξεύοντας τον Πύθωνα, ισορροπεί στο χώρο, ανάμεσα στην κίνηση και την ακινησία.
Όσο για το πρόσωπο, τα χαρακτηριστικά έχουν την έκφραση της άφθαρτης νεότητας, όπως μόνο στη θεϊκή τους αναπαράσταση από τον καλλιτέχνη μπορούν να αποδοθούν.
Ο Απόλλων βρίσκεται στο Βατικανό, μαγεύοντας πάντα τους επισκέπτες, που μπροστά τους βλέπουν μια από τις αντιπροσωπευτικότερες εκφράσεις της έννοιας του κάλλους της Αρχαιότητας.
……………………..
*Οι «Παρενθέσεις» είναι μικρά κείμενα, μικρές πινελιές, σε θέματα πολιτισμού ή ζωής, που φωτίζουν γωνιές από μεγαλύτερα θέματα, λειτουργώντας σαν παρ-εν-θέσεις.
………………………..
