«Στο κυνοκομείο της Βέροιας… Ένας άλλος κόσμος δημιούργημα του ανθρώπου» / γράφει η Ειρήνη Δασκιωτάκη

Γραφειοκρατία, ρουσφέτι, ωχαδερφισμός, μελέτες που μένουν στα συρτάρια, ή που δεν ολοκληρώνονται καν, απευθείας αναθέσεις έργων σε δικούς μας γνωστούς συγγενείς, συγγενείς συγγενών, γνωστών μας, και ούτω καθεξής. Διαπλοκή, ψηφολατρεία, όλα για το κέρδος, οποιοδήποτε κέρδος όχι μόνον για το άμεσα υλικό. Βρισκόμαστε σε μία διαρκή δίνη, σε έναν φαύλο κύκλο και υπάρχουν  φορές  που αυτός ο κύκλος σε κάνει να λες, γιατί να ζω σε αυτήν τη χώρα…

———————-

Από χθες είχαμε κανονίσει με τη Λίζυ να τη συνοδεύσω σε μια ιδιαίτερη επίσκεψη.

Η Λίζυ, πηγαίνει συχνά στο κυνοκομείο, προσφέροντας εθελοντική εργασία.
Καθαρίζει κλουβιά, βάζει νερό, τροφή αν χρειαστεί και βγάζει έξω κάποια από τα ζώα για να νιώσουνε έστω και για λίγο, ότι είναι ελεύθερα.
Πολλά από αυτά είναι κουτάβια.
Σήμερα είδαμε και νεοφερμένα κουτάβια σε κλωβούς μπροστά από τον κτιριακό χώρο των γραφείων, τα οποία θα εμβολιαστούν στο κυνοκομείο, θα τα περιθάλψουν γενικά, ευελπιστώντας ότι θα έχουν καλή τύχη και θα φύγουν από εκεί.
O αριθμός των κουταβιών αυξήθηκε ανησυχητικά τελευταία…

Γίνανε καινούργια κλουβιά στο κυνοκομείο, στην αριστερή πλευρά του χώρου, τα οποία είναι προσωρινά, καθώς ο στόχος είναι αφού γίνουν οι μελέτες να επεκταθεί το κυνοκομείο  και να κατασκευαστούν καινούργιοι, σύγχρονων προδιαγραφών, υποτίθεται, κλωβοί.

Κλουβιά… μη νομίζεις ότι θα γίνει κάτι άλλο!

Άλλη λύση δεν υπάρχει .

Όλο και περισσότερα κλουβιά, αφού οι άνθρωποι που βρίσκουν πάντοτε την εξυπνότερη  λύση, ποτέ δεν εγκαταλείπουν τη δράση  αυτή, ούτως ώστε το κυνοκομείο να γεμίζει κλουβιά.

Πετάνε διαρκώς… πετάνε!

Πετάνε κουτάβια, πετάνε μεγάλα ζώα που τα έχουν βαρεθεί ή επειδή βρίσκονται στην αναπαραγωγική περίοδο και τους φαίνεται λιγάκι μη καθωσπρέπει αυτή η εικόνα και τους χαλάει έτσι και την καθημερινότητα, ζώα άρρωστα και γέρικα.

Τα πετάνε και πιστεύουν ότι στο κυνοκομείο – καταφύγιο της Βέροιας, αλλά και σε κάθε κυνοκομείο, έχουν μαγικά ραβδιά και τα λύνουν όλα με τον ιδανικό τρόπο…

Λες και βρίσκεται σε κανένα χώρο 100 στρεμμάτων!
Αλλά κι αυτόν πάλι θα τον γεμίζαμε μόλις έφτανε η πληροφορία στα αυτιά μας ότι υπάρχει…
Πολλοί από εμάς δεν έχουμε κανένα ηθικό φραγμό, αφού πρόκειται για όντα υποδεέστερα αυτού του υπέροχου, του καταπληκτικού, του θεϊκού είδους που είναι ο άνθρωπος.

Αυξάνεστε και πληθύνεστε ισχύει εδώ.

Εις βάρος πάντοτε των κατακαημένων ζώων, που ο μόνος τρόπος για να επικοινωνούν είναι το γάβγισμα τους, αφού τα στέρησε η φύση την ομιλία και αυτός είναι ο τρόπος που ομιλούν.

Ένας τρόπος που γίνεται και αιτία να βρεθούν μέσα στα κλουβιά. Γαβγίζουν και ενοχλούν!
Ενώ εμείς οι άνθρωποι, ως κυρίαρχοι  του πλανήτη, παίρνουμε συγχωροχάρτι για όλα…

Τι να σου κάνουν δύο και τρεις κυνοκόμοι, όταν μόνο στα κλουβιά τα καινούργια, τα υπό αίρεση κλουβιά , υπάρχουν γύρω στα 30 σκυλιά;

Σκεφτείτε τώρα αυτά που βρίσκονται στα κλουβιά που φαίνονται, στα κλουβιά που δεν φαίνονται, αυτά που είναι ημιελεύθερα σε κάποιες αυλίτσες περιφραγμένες, αυτά που είναι ελεύθερα στην είσοδο του κυνοκομείου και είναι τα πιο τυχερά από όλα.

Όλα αυτά τα σκυλιά χρειάζονται καθημερινή περιποίηση… όλη μέρα!
Αφού τα ζώα αφοδεύουν στα κλουβιά, ουρούν στα κλουβιά. Υπάρχουν κλουβιά που έχουν και δύο και τρία μικρά σκυλιά .

Εννοείται ότι και το διατιθέμενο, οικονομικό κονδύλιο πρέπει να είναι ανάλογο.

Κάποια από αυτά, ελάχιστα δυστυχώς, αφού στειρωθούν και θεραπευτούν από οποιαδήποτε ιάσιμη ασθένεια, θα επιστραφούν στο περιβάλλον από το οποία τα περισυνέλεξαν ή κάποια, ελάχιστα πάλι, θα υιοθετηθούν.
Δε γνωρίζουμε βέβαια στο άμεσο  μέλλον αν εξακολουθούν αυτοί που εξέφρασαν την επιθυμία, να συνεχίζουν να επιθυμούν να υιοθετήσουν αυτά τα σκυλιά…
Στο ενδιάμεσο μπορεί να βρεθούν με κανένα ρατσάτο!

Οι δυο κυνοκόμοι που είχαν βάρδια με το που φτάσαμε εκεί γύρω στις 9:20 το πρωί, είχαν ξεκινήσει ήδη την εργασία τους, από τη δεξιά πλευρά εκεί που είναι τα πολλά σκυλιά στα παλιά κλουβιά, σε αυτά που φαίνονται και σε αυτά που δεν φαίνονται, από την πίσω πλευρά.
Τι να πρωτοπρολάβουν οι άνθρωποι !
Εμείς ασχοληθήκαμε με τα 30 σκυλιά των καινούργιων κλουβιών.

Εγώ απλά  βοηθούσα τη Λίζυ.
Η Λίζυ μπήκε μέσα και καθάρισε …Πήγα κάποια σκυλιά , τι όμορφα που είναι όλα, βολτίτσα γύρω-γύρω στην αυλή και πρόσεχα τα κουτάβια που αφήσαμε για κανένα δίωρο έξω στην αυλή κι αυτά που όπου πήγαινα με ακολουθούσαν όλο νάζι και χάρη.

Αυτό είναι σημαντικό .
Χαίρονται πολύ.

Νιώθουν ότι ζουν μία φυσιολογική ζωή, έστω και για λίγο, έχοντας μαζί τους έναν άνθρωπο που τα χαϊδεύει και τα βγάζει μία υποτυπώδη βολτίτσα, κρατώντας τα από τον οδηγό.

Ο αυλισμός των σκυλιών πού βρίσκονται όλη μέρα κλεισμένα είναι πολύ ευεργετικός που σε άλλες χώρες, εδώ και χρόνια γίνεται από εθελοντές που επισκέπτονται τα καταφύγια.

Εκεί συνάντησα και ένα σκυλάκο όμορφο της πόλης…

Σπύρο τον έλεγαν τα παιδιά, όταν ερχόταν στη γειτονιά μου.

Άκακος  για εμένα…

Τώρα σε ποια παράβαση υπέπεσε… δε γνωρίζω

Τον λυπήθηκα τον κακομοίρη!

Μικρόσωμος, 10-12 κιλά.

Και στειρωμένος…

Σίγουρα στο πρόγραμμα του Δήμου θα είχε στειρωθεί.

Είδα και έναν ακόμη μικρόσωμο, μαυρούλη που μπήκε στη στενή τώρα.
Ότι είναι μαύρο είναι καταδικασμένο …
Ρατσισμός παντού . Τι νομίζετε!
Σπάνια υιοθετούνται τα μαύρα.

Αυτός πάλι έσκιζε τις γάτες, είπανε.
Είδα και το πανέμορφο λυκόσκυλο, που πριν λίγες μέρες βρέθηκε με λουράκι στο κέντρο της πόλης…
Εγκατάλειψη το πιθανότερο.

Για όλα τα ζώα σύμφωνα με τον νόμο πρέπει να υπάρχει γραπτή καταγγελία την οποία όμως  τα μέλη της πενταμελούς επιτροπής του Δήμου για τη διαχείριση των αδέσποτων, οφείλουν να ερευνούν και στη συνέχεια να συναποφασίζουν με ευσυνειδησία κι όχι βιαστικά για την τύχη τους.

Πολλά ζώα πιάστηκαν, παλιότερα, αντί άλλου …Ήσυχα και καλοκάγαθα.
Αντί άλλου , εννοώ επιθετικού ζώου , που είχε αποδεδειχθεί ότι ήταν πραγματικά κι  έπρεπε εννοείται να περισυλλεχθεί.

Έτυχε πριν από κάποια χρόνια να περισυλλέξουν σκυλί «αρνί» που λέμε, γιατί αυτός που το υπέδειξε, μπερδεύτηκε λόγω χρώματος.
Άλλο ήταν το επιθετικό, αλλά είχαν περίπου το ίδιο χρώμα!

Αυτό το ένστικτο που έχουν τα ζώα είναι καταστροφικό τελικά.
Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης εννοώ.

Ενώ ο άνθρωπος έχει τόση ελευθερία να παραβαίνει τους νόμους, να τους αλλάζει για να γλιτώνει από κυρώσεις, να σκοτώνει, να αδιαφορεί, να ρίχνει βόμβες, να παίζει στη ρώσικη ρουλέτα τα πυρηνικά, να ρυπαίνει τον αέρα, τη γη, τη θάλασσα.
Να εκμεταλλεύεται ελεύθερα…

Άσε και που στα κλουβιά σπάνια μπαίνεις και άμα μπεις ακόμα και έγκλημα να κάνεις σοβαρό με κάποιον τρόπο θα τα καταφέρεις και θα βγεις σύντομα.

Λοιπόν τα  αδέσποτα αυτά σκυλιά, τα περισσότερα είναι σκυλιά που πολλοί άνθρωποι δε θέλουν να τα βλέπουν  ούτε ζωγραφιστά.

Και αυτά τα αναθεματισμένα να παίζουν κυνηγώντας τα αυτοκίνητα!
Τρελαίνονται για τις ρόδες που κινούνται.

Πού να καταλάβουν ότι ζούνε στην πόλη μαζί με τον άνθρωπο

τον οποίο άνθρωποι εμπιστεύονται, γιατί για τα σκυλιά ο άνθρωπος είναι αξιολάτρευτος πάντα.

Και έτσι με το αθώο τους  μυαλό νομίζουν ότι μπορούν να εκδηλώνουν ελεύθερα τα ενδιαφέροντά τους.

Πού να το αποδεχτεί ο άνθρωπος ότι αυτά τα ζώα ζούνε στην πόλη για κάποιο λόγο για τον οποίον δεν ευθύνονται τα ίδια …

Εδώ που τα λέμε, για να είμαστε ειλικρινείς υπάρχουν πολλοί πλέον, κυρίως νέοι άνθρωποι, που πραγματικά έχουν μία άλλη νοοτροπία από αυτήν που είχαμε οι παλιότερες γενιές.

Έχουν περισσότερες γνώσεις γύρω από αυτό το θέμα και μία ευαισθησία μεγαλύτερη .
Παρόλα αυτά όμως όταν βρίσκουν ένα ζώο πληγωμένο, αντί εκ των ενόντων, 2-3-4-5 άνθρωποι να αναλάβουν την ευθύνη  να καλέσουν έναν κτηνίατρο, να το πάνε σε ένα κτηνιατρείο, τηλεφωνούν στα φιλοζωικά σωματεία ή στον Δήμο.
Δυστυχώς δεν υπάρχει μόνιμος κτηνίατρος στο κυνοκομείο αφενός και αφετέρου δε θα έφτανε μόνον ένας…

Τα φιλοζωικά σωματεία επειδή είναι καταχρεωμένα τα περισσότερα στους κτηνιάτρους για φάρμακα και διάφορα άλλα υλικά απαραίτητα για την ευζωία τους και είναι καταχρεωμένα και σε καταστήματα που πουλούν ζωοτροφές, δεν έχουνε την οικονομική δυνατότητα να βρίσκουν άμεση λύση πάντα για όλα.

Αν τηλεφωνήσουν οι πολίτες, χωρίς δεύτερη σκέψη στον Δήμο, το ζώο θα πάει  λογικά στο κυνοκομείο.

Το κυνοκομείο δεν θα είναι κάτι σαν Παράδεισος ας πούμε, παρόλες τις προσπάθειες που γίνονται από τον Δήμο και παρόλη την καλή διάθεση και την εργατικότητα που επιδεικνύει  η υπεύθυνος γι’ αυτό..
Τα κυνοκομεία και τα καταφύγια δεν σώζουν την κατάσταση εάν δεν κοπούν τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας δια παντός.
Οι αιτίες, που προκαλούν την αύξηση του πληθυσμού των αδέσποτων.

Πολλοί συμπολίτες μας αρνούνται να στειρώσουν τα ζώα τους πιστεύοντας ότι αυτό δεν είναι πρέπον, υποστηρίζοντας ότι όταν γεννήσουν τα σκυλιά τους, αυτοί θα βρουν τον τρόπο να τα δώσουν.

Το άκουσα να το λέει ένας νέος στην ηλικία  αιγοκτηνοτρόφος.

«Εμείς δεν τα στειρώνουμε!  Τα δίνουμε!»
Έλα μου όμως που δεν είναι έτσι!

Έτυχε ανεβαίνοντας για το κτήμα να δούμε πολλές φορές πεταμένα σκυλιά στις γωνίες των δρόμων, πιστεύοντας οι χριστιανοί αυτοί που τα αφήνουν ότι θα έχουν μία καλή τύχη, ότι θα τα πάρουν οι άνθρωποι που θα τα δουν στο διάβα τους.

Ή ας φύγει το κακό από μένα και δεν με νοιάζει καθόλου.
Γυρνάω την πλάτη μου και ότι θέλει ας γίνει!

Βγαίνω μία νύχτα, το βάζω στο αυτοκίνητό μου και το αμολάω κρυφά σε συγκεκριμένες περιοχές που έχει κι άλλα σκυλιά και που κάτι γραφικοί τύποι, κυρίως γυναίκες φιλοζωικών οργανώσεων, αλλά και εθελοντές τα ταΐζουν.

Ανεβαίνουν κάποια από αυτά στην πόλη.

Άσε που όταν έρχεται καλοκαίρι, ξαφνικά εμφανίζονται καινούργια σκυλιά στην πόλη μας, που λίγο πριν ήταν κατοικίδια.

Σαν χαμένα από δω και από κει  με λουράκι, καθαρά και καλοζωισμένα…

Η επιβίωσή τους θα γίνει σκληρή και για να επιβιώσουν θα κάνουν ομάδες, αν δεν φαγωθούν από ισχυρότερα αρχηγικά.

Όλα να τα μαζέψουμε, πάλι θα έρθουνε σκυλιά καινούργια.

Αν δεν εφαρμοστεί ο νόμος κι αν δεν γίνουν έλεγχοι όπου πρέπει και όπως πρέπει από τους αρμόδιους φορείς, δεν θα αλλάξει τίποτα.

Θα γεμίζουμε κλουβιά με δύστυχα ζώα που η ζωή τους θα είναι λιγότερη από μισή και διαρκώς υπό αίρεση.

Έχοντας την ελπίδα ότι κάποια θα υιοθετηθούν… ελάχιστα δηλαδή.
Η συντριπτική τους πλειοψηφία, παραμένει εκεί μέχρι το τέλος της ζωής τους .

Για  τα αδέσποτα  ζώα εδώ και χρόνια, αφού οι κτηνίατροι για το κυνοκομείο είναι συμβασιούχου και συχνά μένει χωρίς γιατρό, ο Δήμος εκπονεί πρόγραμμα στειρώσεων σε συνεργασία με φιλόζωους εθελοντές  από τη Γερμανία.
Ο σύγχρονος Έλληνας υιοθετεί ράτσες και από τη Βουλγαρία .
Υιοθέτησα λένε ένα ωραίο σκυλί, ράτσα με 300 μόνο ευρώ.
Το πήρα σε τιμή προσφοράς.

Στα χωριά περιμένουν να γεννήσει το σκυλί του τάδε  για να υιοθετήσουν.

Πολλοί πηγαίνουν στα pet  shop.
Δεν γίνεται τώρα να κουβαλάω στη βόλτα ένα σκυλί που δεν είναι ράτσα!

Χαλάει το image μου!

Όμως τα ημίαιμα είναι και πιο έξυπνα και πιο ανθεκτικά στις ασθένειες…

Θα μου πείτε εδώ πεθαίνουν άνθρωποι…

Ολόκληρο έγκλημα έγινε στα Τέμπη.

Ναι… πάνω-κάτω ίδιες οι αιτίες.

Το κακό μας το ριζικό που λέει και ο ποιητής.

Γραφειοκρατία, ρουσφέτι, ωχαδερφισμός, μελέτες που μένουν στα συρτάρια, ή που δεν ολοκληρώνονται καν, απευθείας αναθέσεις έργων σε δικούς μας γνωστούς συγγενείς, συγγενείς συγγενών, γνωστών μας, και ούτω καθεξής.
Διαπλοκή, ψηφολατρεία, όλα για το κέρδος, οποιοδήποτε κέρδος όχι μόνον για το άμεσα υλικό.
Βρισκόμαστε σε μία διαρκή δίνη, σε έναν φαύλο κύκλο και υπάρχουν  φορές  που αυτός ο κύκλος σε κάνει να λες, γιατί να ζω σε αυτήν τη χώρα…

Στην Ελλάδα υπάρχουν πάνω από 2 εκατομμύρια αδέσποτα σκυλιά.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι έχουν πλησιάσει τα 3 εκατομμύρια.
Να συμπληρώσω εδώ ότι τα περισσότερα σκυλιά στο καταφύγιο της Βέροιας είναι τσοπανόσκυλα!

Ένιωσα θλίψη φεύγοντας από το χώρο του κυνοκομείου…

Ατελείωτα απελπισμένα γαυγίσματα, ατέλειωτα γαυγίσματα παρακλητικά μέσα στα αυτιά μου, κλαψιάρικες κραυγές.

Κάνω έκκληση ως ένας απλός πολίτης, που έχει δικαίωμα να λέει την άποψή του.

Κάνω έκκληση !
Σταματήστε να πετάτε ζώα και όταν βλέπετε κάποιον να το κάνει, καταγγείλετε. Καταγγείλετε το γεγονός ανώνυμα, αν δε θέλετε επώνυμα…

Είναι πολύ σκληρός ο νόμος για αυτόν που εγκαταλείπει ή κακοποιεί ζώο.

Υψηλό πρόστιμο και φυλάκιση.

Στειρώνετε τα ζώα σας.

Μην παίρνετε ζωάκι , αν δεν είστε σίγουροι ότι θα ανταπεξέλθετε στις ευθύνες σας.

Μην του δημιουργούμε ψευδαισθήσεις.

Η εγκατάλειψη ενός κατοικίδιου, ή …χρηστικού ζώου, γιατί υπάρχουν και τέτοια ζώα, είναι  μία εγκληματική ενέργεια.

Ξέρω ότι πάρα πολλοί θα αντιδράσουν με αυτό το κείμενο που πραγματικά γράφτηκε υπό συναισθηματική φόρτιση.

Από την άλλη θέλω να πιστεύω ότι και αρκετοί θα συμφωνήσουν και ίσως επηρεαστούν αποκτώντας μία πιο θετική διάθεση απέναντι στα αδέσποτα ζώα.

Πάτε μία φορά, μια Κυριακή… να επισκεφθείτε το κυνοκομείο.
Προαυλίστε κάποια ήσυχα ζώα.

Δείτε από κοντά .

Μιλήστε για αυτό.

Ίσως κάτι αλλάξει.
Σώστε μια αδέσποτη ψυχή!
Υιοθετήστε ζώα του κυνοκομείου.

Απευθύνομαι κυρίως στους νέους ανθρώπους.

Και αυτό είναι ένα είδος εθελοντισμού… Μια καλοσύνη!

Όλα πλάσματα του Θεού δεν είμαστε;
Έτσι δε λέει η θρησκεία;

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο αποζητούν όλα ένα στιγμιαίο χάδι.

Τρυπώνουν τις μουσούδες τους στις τρύπες του φράχτη για να τα αγγίξεις όλα.

Πόσο χωράει το χέρι …δύο δάχτυλα, τρία!
Για δευτερόλεπτα έστω.
Ένα ανθρώπινο  χάδι θα αναπτερώσει το ηθικό τους , την ελπίδα….
Ίσως αυτή η αρχή γεμίσει την ψυχή σας με αγάπη και επαναληφθεί η επίσκεψη.

Η αγάπη για τον άνθρωπο, η αγάπη για τη φύση, η αγάπη για τη ζωή είναι αγάπη και για τα ζώα.

καλή εβδομάδα με υγεία!

Ει. Δα.