Αποκριάτικο: “Ι Μήτσιους μ’ απάτσι!” / γράφει η γκουστιρίτσα / (Κο, σήμιρα έχουμι κι podcast!!)
Αμαν, αμάν, τι έπαθα
η δόλια μ’ εις τη δύσ’!
Ι άντρας μ’, καλιέ, ι Μήτσιους
τώρα βρήκιν να γαμπρίσ’!
Αλί Αλί κι τρισαλί
μι τραβάου τα μαλλιά μ’!
Χάνου, καλιέ, του Μήτσιου!
Χάνου τα λουγικά μ’!
Α, βρε, τώρα στα γιράματα
άλλαξιν παντιλώς!
Ιντύνιτι, στουλίζιτι
κο, γένιτι γαμπρός!
Αγόρασιν κι άρουμα
απού του μπαρμπιράδικου!
Βάν’ κουλόνια στου βρακί τ’!
Κο, πρώτα του φόραγ’ άπλυτου!
Ααχ! Τώρα γυρεβ’ μαλακτικό
στου σώβρακου τ’ να βάλου!
Θέλ’ να μυρζουκουπαει Σουπλίν
πάραυτα κι δίχους άλλου!
Μία κουρέγκα ξόδιψιν
τ’ μασιέλα τ’ να κουλλήσ’!
Άχου, τι έπαθα η δόλια!
Ι Μήτσιους θα μι χουρίσ’!
Μι το ‘πιν η γειτόνισσα
τουν είδι μι τν Μάρου
απ’ όχει τα στήθια τρουφαντά
που παν’ απού τουν κόρφου!
Ι Μήτσιους ιχτυπήθη
δι έρουτους κιραβνουβόλου!
Μι τ’ Μάρου μι κιράτουσι
που ‘χ πιταχτό τουν κώλου!
Τι λιες, μουρή γειτόνσα
άλλου κακό κι τούτου!
Κο, ι Μήτσιους είν’ ασθηνής
Ντιπ δεν τουν φτιάν’ “κούκου”!
Άι, τώρα πώς θα πιω
ιτούτου του φαριμάκ’!
Ι Μήτσιους, κο, σι λιέου
του είχιν γαριδάκ’!
Μοίρα, γιατί μι δίκασις
γω να χου κιρατάκια
κι ι Μήτσιους να κουρκλιέτι
μι τν Μάρου στα μπαμπάκια;
Προυψιές, καλιέ, μι ήρθιν
μι γρατζουνιά στα μάγλα
κι του καβάλου τ’, κο, σι λιέου
ήταν γιμάτου μπαμπαλα!
Τς άκσα που μιλάγανι
κρυφά στου κινητό!
Ιξέδουσαν κι βίντιου
μι… ροζ του υλικό!
Όταν του είδα φρίχκα
λιέου ποιος είνι, κο, αυτός;
Δεν είνι ι θκος μ’ ι Μ ήτσιους
ιτούτους είν’ τρανός!
Γαιδούρ’ ξισαμάρουτου
του φσω κι δεν κρυών!
Ιτούτους απού Μήτσιους
γίνκι Αλιέν Ντιλόν!
Ι Μήτσιους , κο, ικλιέφκι
μι τ’ Μάρου τν τρουφαντή!
Παει κι ου προυστατς
πάει κι η μαρμαρυγή!
Ισκιέφκα μόνου να τουν πω
να προυσιέχ’ τν υγεία τ’
ιτούτα τα καμώματα
δεν είντα τς ηλικίας!
Tι ήθιλα κι του σκιέφκα
κι ήμαν προυβλιψίας;
Ι Μήτσιους απουγειώθηκιν
μι συγκουπή καρδίας!
Ααχ δόλι μ’ ξιλουιάσκις!
Δε σκέφκις σουφρουνικώς
πως κάθι πράμα στουν κιρό τ’
κι τουν Αυγουστου ι κουλιός!
………………………
*Σημείουσ’ γκουστιρίτσας: Του κείμενου μ’ ιρμηνέβ’ θιατρικά, μι μπρίου κι τσαχπνιά, η φιλινάδα μ’ η Ειρήν’ η Δασκιουτάκ’! Ιδώ:
………………………..
Θκή σας
Η γκουστιρίτσα
