Γι’ αυτό τον γουστάρω τόσο πολύ τον γερο-Σάι, όπως λάτρευα και τον μακαρίτη τον Ρόμπερτ Φισκ, τον σπουδαίο ανταποκριτή της Independent: θέλει, βλέπετε, ξεχωριστό θάρρος και ακόμη μεγαλύτερο -καλώς εννοούμενο- θράσος για να μπορείς στα γεράματα να σηκωθείς από τον καναπέ σου και τις δάφνες σου και να πεις την αλήθεια για ένα από τα σοβαρότερα εγκλήματα της εποχής μας, μια πράξη κρατικής τρομοκρατίας από πλευράς της πατρίδας του των ΗΠΑ σε βάρος των δήθεν συμμάχων της – της Γερμανίας και της Ευρώπης
Κανονικά, έπρεπε από χτες η Γερμανία και ολόκληρη η Ευρώπη να ζητάει εκδίκηση γι’ αυτή την ξεκάθαρη πολεμική ενέργεια σε βάρος των δήθεν «συμμάχων σου» στο ΝΑΤΟ. Όπως βέβαια θα έπρεπε χιλιάδες δήθεν «συνάδελφοι» του Χερς, που τόσους μήνες μάς τάιζαν σανό, ότι δήθεν και γι’ αυτή την κολοσσιαία δολιοφθορά έφταιγε η… σατανική Μόσχα, να κρύβονται από την ντροπή τους. Αντ’ αυτού, παρακολουθούμε είτε μια γενικευμένη μουγκαμάρα (για παράδειγμα, ο συνήθως λαλίστατος Guardian δεν έχει γράψει λέξη για το θέμα), είτε μια ανοιχτή προσπάθεια «δολοφονίας χαρακτήρα» του Χερς, ενός από τους πλέον βραβευμένους και πετυχημένους ερευνητές δημοσιογράφους της εποχής μας. Όπως ας πούμε αυτή του γερμανικού Spiegel, που το 2016 αποκαλούσε τον 85χρονο Χερς «θρυλικό ρεπόρτερ», αλλά χθες τον είπε «umstrittene», δηλαδή… αμφιλεγόμενο! Ή σαν κάτι άλλους (κουραδο-)μάγκες, που μπήκαν νύχτα στο σχετικό λήμμα της Wikipedia, προκειμένου να γράψουν ότι είναι, λέει, «γνωστός συνωμοσιολόγος».
Όχι ότι τον νοιάζει, βέβαια, τον γερο-Σίμουρ, τι λένε οι άλλοι γι’ αυτόν. Οι αμέτρητες επιτυχίες του, όλες τους «scoop», αποκλειστικότητες που λένε και στο Αμέρικα, από τον πόλεμο στο Βιετνάμ και τη σφαγή του Μάι Λάι, πριν από μισό αιώνα, μέχρι τα ανύπαρκτα χημικά όπλα του Άσαντ στη Συρία, μιλάνε μόνες τους για τη δημοσιογραφική του ανεξαρτησία και για το εύρος των πηγών του.
Γι’ αυτό άλλωστε έχει κόψει εδώ και χρόνια τις παρτίδες με τα μεγάλα ΜΜΕ – ακόμη και με το περιοδικό New Yorker, στο οποίο δημοσίευε για πολλά χρονιά τα άρθρα του, μετά το «διαζύγιο» με τους New York Times. Για την ακρίβεια, τα τελευταία του κείμενα τα… κέρασε σε λογοτεχνικά περιοδικά, όπως το βρετανικό Times Literary Supplement ή τη γερμανική Welt, μόνο και μόνο για να βγάλει τη γλώσσα στο εκδοτικό κατεστημένο και να καταδείξει την ξεφτίλα των στρατευμένων μίντια της πατρίδας του.
Και το συγκεκριμένο -κυριολεκτικά εκρηκτικό- κείμενό του για το αμερικανο-νορβηγικό σαμποτάζ στη Βαλτική, το ανέβασε έτσι, τζάμπα, στο προσωπικό του μπλογκ! Όσοι διαβάζετε αγγλικά, μπορείτε να το δείτε ολόκληρο, και τις πέντε χιλιάδες λέξεις στο διαδίκτυο. Αλλιώς, μπορείτε να αρκεστείτε στην πολύ καλή σύνοψη της Μαργαρίτας, που δημοσιεύτηκε στο φύλλο της Παρασκευής.
Γι’ αυτό τον γουστάρω τόσο πολύ τον γερο-Σάι, όπως λάτρευα και τον μακαρίτη τον Ρόμπερτ Φισκ, τον σπουδαίο ανταποκριτή της Independent: θέλει, βλέπετε, ξεχωριστό θάρρος και ακόμη μεγαλύτερο -καλώς εννοούμενο- θράσος για να μπορείς στα γεράματα να σηκωθείς από τον καναπέ σου και τις δάφνες σου και να πεις την αλήθεια για ένα από τα σοβαρότερα εγκλήματα της εποχής μας, μια πράξη κρατικής τρομοκρατίας από πλευράς της πατρίδας του των ΗΠΑ σε βάρος των δήθεν συμμάχων της – της Γερμανίας και της Ευρώπης.
Και να το κάνεις, όχι εν είδει σχολίου, μαντεψιάς ή… «κοιλιακής» ανάλυσης, όπως εμείς οι υπόλοιποι απλοί γραφιάδες, αλλά τεκμηριωμένα και με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, που μόνο ένας ή περισσότεροι insider του Πενταγώνου και των μυστικών υπηρεσιών μπορεί να σου έχουν αρμοδίως μεταφέρει. Αυτό έχει πετύχει ο μέγας Χερς: να τον εμπιστεύονται όχι ένα και δυο, αλλά πολλά δυσαρεστημένα, αηδιασμένα ή στην περίπτωση μας, τρομοκρατημένα από την ολοένα αυξανόμενη πιθανότητα μιας μετωπικής σύγκρουσης με τη Ρωσία, «Βαθιά Λαρύγγια» της Ουάσινγκτον και του Λάνγκλεϊ. Και να του αποκαλύπτουν την αλήθεια για τα αίσχη της αυτοκρατορίας, γνωρίζοντας ότι δε θα «μασήσει» και θα τα βγάλει όλα στη φόρα, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως η μισή Ουάσινγκτον θα του κόψει την επομένη την καλημέρα…
Όπως και του την έκοψε, δηλαδή, πριν μερικά χρόνια, με τους περισσότερους Δημοκρατικούς «φίλους του» να του γυρίζουν την πλάτη, όταν με ένα άλλο συγκλονιστικό κείμενο, αποκάλυψε όλο το παρασκήνιο της εξωδικαστικής εκτέλεσης του Οσάμα μπιν Λάντεν, στο Πακιστάν. Τα περιγράφει όλα αυτά άλλωστε στο εξαιρετικό αυτοβιογραφικό βιβλίο του «Reporter», στο οποίο είχα αφιερώσει ένα ολόκληρο «Δρομο-Λόγιο» και υποστήριζα πως έπρεπε να διδάσκεται υποχρεωτικά σε όλες τις δημοσιογραφικές σχολές του κόσμου!
Αντ’ αυτού, εξ όσων γνωρίζω, δε μεταφράστηκε καν στα ελληνικά… Για την ιστορία, ξέρετε ποιος ήταν ο ταγματάρχης που ανέλαβε το «κουκούλωμα» της αποκάλυψης του Χερς για τη σφαγή στο Μάι Λάι; Ο μετέπειτα στρατηγός και ΥΠΕΞ Κόλιν Πάουελ, ο ίδιος που πριν από ακριβώς 20 χρόνια, παραμύθιασε από το βήμα του ΟΗΕ ολόκληρο τον κόσμο για τα ανύπαρκτα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ, για να δικαιολογήσει ακόμη μία παράνομη εισβολή, με εκατοντάδες χιλιάδες αθώα θύματα…
Ας ευλογήσω όμως λίγο και τα γένια μου. Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα τον δάσκαλο Χερς για να μαντέψω ποιος κρυβόταν πίσω από το συγκεκριμένο σαμποτάζ, και τι ρόλο παίζουν οι διάφοροι Μπλίνκεν, Σάλιβαν, Νούλαντ και ΣΙΑ στην ουκρανική και συνολικά ευρωπαϊκή μας τραγωδία. Χρόνια τώρα επιχειρηματολογώ για τη στρατηγική σημασία των συγκεκριμένων αγωγών και για το πώς η Αμερική είναι ορκισμένη να κόψει τον ενεργειακό και οικονομικό ομφάλιο λώρο που συνδέει τη Ρωσία με την Ευρώπη. Απλώς, το συγκλονιστικό ρεπορτάζ του έρχεται να επιβεβαιώσει τα όσα ήδη πίστευα και έγραφα. Όπως είχα γράψει λίγες μέρες μετά τις «ορφανές» εκρήξεις στα ανοιχτά της Σουηδίας, σε ένα κείμενο με τίτλο «Αν-άγωγες υπερδυνάμεις»:
«Το στοχευμένο, τζεϊμσμποντικό σαμποτάζ στους δύο υποθαλάσσιους ρωσο-γερμανικούς αγωγούς της Βαλτικής [είναι] ένα πρωτοφανές οικολογικό έγκλημα και συνάμα μια εξόφθαλμη πολεμική ενέργεια σε βάρος της Γερμανίας και κατ’ επέκταση ολόκληρης της Ευρώπης, σχεδιασμένη να ολοκληρώσει βίαια το ενεργειακό διαζύγιο της ηπείρου μας από το φτηνό ρωσικό γκάζι. Που είναι, όπως γράφω εξαρχής, ένας από τους βασικότερους λόγους πίσω από τον ουκρανικό πόλεμο – και την οριστική υποδούλωση ή σωστότερα… επανα-υποδούλωση της Ευρώπης στην παγκοσμίως ετοιμόρροπη αμερικανική μονοπολική ηγεμονία. Τι κι αν ξυλιάσουν φέτος εκατομμύρια Ευρωπαίοι, τι κι αν χαθούν δισεκατομμύρια ευρώ και εκατομμύρια θέσεις εργασίας; Η δουλίτσα να γίνεται.
Φυσικά, πολλοί Έλληνες και ξένοι – δήθεν – συνάδελφοί μου επιχειρούν εδώ και τρεις μέρες να σας πείσουν ότι πίσω και από αυτό το σαμποτάζ βρίσκεται η σατανική Ρωσία – λες και δεν μπορεί η Μόσχα να κόψει το γκάζι, γυρίζοντας μια στρόφιγγα και πρέπει να το κάνει καταστρέφοντας τον ίδιο της τον αγωγό. Πρόκειται, φυσικά, για τους ίδιους «έγκυρους» αξιωματούχους και αναλυταράδες που επί μήνες επέμεναν ότι ο Πούτιν βομβάρδιζε το ελεγχόμενο από τον ίδιο πυρηνικό εργοστάσιο της Ζαπορίζια.
Εγώ πάλι, που βλέπω πολλά αστυνομικά, πιστεύω ότι οι μόνοι που διαθέτουν το κίνητρο, τα μέσα και την ευκαιρία, αλλά και που επανειλημμένα έχουν επιχειρήσει στο παρελθόν να ακυρώσουν στην πράξη την κατασκευή και των δύο Nord Stream, είναι οι… αν-άγωγοι Αμερικανοί και τα κουτ(σ)αβάκια τους, οι Εγγλέζοι, με την πιθανή συμμετοχή των Πολωνών». Γράψε λάθος: τελικά αποδείχτηκε πως οι βοηθοί ήταν οι Νορβηγοί, που άλλωστε ως παραγωγοί και πωλητές φυσικού αερίου, έχουν πολύ μεγαλύτερο συμφέρον να καταστρέψουν τους ανταγωνιστές τους.
