Βιβλιοκριτική: Η Ελισάβετ Τάρη για το μυθιστόρημα«Το βραχιόλι της φωτιάς»
«Το βραχιόλι της φωτιάς»: Μυθιστόρημα / Συγγραφέας: Βεατρίκη Σαΐας Μαγρίζου / Εκδόσεις: Καστανιώτη
Όταν ένα μυθιστόρημα γίνεται τηλεοπτική σειρά σίγουρα κεντρίζει το ενδιαφέρον των αναγνωστών για να το αναζητήσουν. Το μυθιστόρημα της Βεατρίκης Σαΐας Μαγρίζου «Το βραχιόλι της φωτιάς» είναι συγκινητικό, γεμάτο ανατροπές και κερδίζει τον αναγνώστη από την πρώτη σελίδα, αφού η εξέλιξη και η πλοκή της ιστορίας κυλούν με γρήγορο ρυθμό. Ένα μυθιστόρημα όπου τα ιστορικά γεγονότα ενώνονται με τη μυθοπλασία και γεννάνε μια συγκλονιστική ιστορία. Η συγγραφέας αφηγείται τη ζωή της οικογένειάς της από τη μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης το 1917 έως το Ολακαύτωμα του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Όπως η ίδια γράφει στην τελευταία σελίδα του βιβλίου «ένιωσε την ανάγκη να γράψει για αλήθειες , μήπως και ο κόσμος γίνει καλύτερος».
Το δραματικό οδοιπορικό μιας εβραϊκής οικογένειας στις ζοφερές στιγμές του εικοστού αιώνα. Η θυελλώδης ιστορία του μικρού Ιωσήφ, όπως την καταγράφει ένα νυχτερινό παραμύθι: Θεσσαλονίκη 1917. Οι φλόγες ζώνουν την εβραϊκή συνοικία. Η Μπενούτα με τα παιδιά της βρίσκονται στο σπίτι. Ένας τσιγγάνος, ο Αγγελής, τους διασώζει την τελευταία στιγμή. Τους μεταφέρει στον καταυλισμό του, μακριά από τον όλεθρο. Μεγάλο μέρος της πόλης καταστρέφεται. Ένα πολύτιμο κόσμημα σώζεται. Ένα κειμήλιο που το χαρίζει η Μπενούτα στη νεαρή κόρη της τσιγγάνας, την Τσιούμπη σαν δώρο για την φιλοξενία. Το βραχιόλι αυτό θα αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο μεταξύ των Εβραίων και των Τσιγγάνων, δυο λαών κυνηγημένων, με διαφορετική κοσμοαντίληψη αλλά με κοινό πεπρωμένο. Πόλεμος, ναζιστική θηριωδία, Άουσβιτς. Οι σκληρές σελίδες του Ολοκαυτώματος.
Η συγγραφέας δεν επικεντρώνεται τόσο στα ιστορικά γεγονότα της εποχής όσο στα πρόσωπα της οικογένειάς της. Η δυναμική Μπενούτα, ο Μεντές, ο καλόψυχος Ιωσήφ, η αποφασιστική Φρίντα, η Ρούλα, ο Ραούλ, ο Μίκος , ο Ζακίνος και ο Νταβίκος αποτυπώνονται στη μνήμη και στην ψυχή μας γιατί είναι βαθιά ξεκάθαροι και ανθρώπινοι χαρακτήρες.
Με το μυθιστόρημά της η Βεατρίκη Σαΐας κατάφερε να αναβιώσει όχι μόνο την ιστορία της οικογένειάς της, αλλά και την μνήμη των 55.000 Ελλήνων Εβραίων που εξοντώθηκαν από τους Ναζί.
Επίσης, όπως δήλωσε η ίδια η συγγραφέας έγραψε αυτό το βιβλίο γιατί είχε δώσει υπόσχεση στον πατέρα της, τον Ιωσήφ, ο οποίος έχει φύγει από τη ζωή, να δείξει στον κόσμο τι έγινε με τους Έλληνες Εβραίους.
Ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο:
«Θηρίο ο άνθρωπος! Κάποιοι γύρω τους αφέθηκαν. Δεν πάλεψαν. Δεν είχαν αντοχές. Και χάθηκαν. Γίνανε καπνός, όπως όλοι οι ανήμποροι. Γίνανε σαπούνι, όπως τους ενημέρωσε κάποια μέρα ένας όμηρος απ’ την Τσεχοσλοβακία, που δούλευε στον τόπο συλλογής του λίπους απ’ το κάψιμο των σωμάτων».
Ένα συναρπαστικό βιβλίο που σου κρατά το ενδιαφέρον μέχρι και την τελευταία σελίδα. Το τέλος του ανατρεπτικό και απρόβλεπτο και αυτό που σου μένει σαν σκέψη είναι: «Ποτέ ξανά να μη ζήσει η ανθρωπότητα τέτοια φρίκη που σημάδεψε τόσες ψυχές και εξαφάνισε χιλιάδες! Δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε για να μη ξαναγίνουν τέτοια γεγονότα».
Ελισάβετ Τάρη-Συγγραφέας
