Απόστολος Καλδάρας – Γιώργος Νταλάρας: Ένας συνθέτης, μια φωνή, μια εποχή / Συγκινητικό αφιέρωμα του ΚΚΕ στο συνθέτη του λαού

Τι σημαίνει συνθέτης του λαού; Σημαίνει με τη μουσική σου να εκφράζεις τα πάθη του, τα μεράκια του, τις αγωνίες και τους αγώνες του, τα όνειρα και τις προσδοκίες του, ντύνοντας εκείνους τους στίχους που οδηγούν στους ίδιους στόχους, να τραγουδήσουν το λαό. Κι ο Απόστολος Καλδάρας ήταν απ’ αυτούς,  ήταν λαϊκός!

Χθες το βράδυ, το αφιέρωμα του ΚΚΕ στον Απόστολο Καλδάρα δεν ήταν μόνο εντυπωσιακό από το πλήθος που γέμισε το χώρο του Παλαί ντε Σπορ, ήταν συγκινητικό! Άνθρωποι όλων των ηλικιών, όλοι μαζί, μια φωνή, μια ψυχή, τραγούδησαν  τα τραγούδια του… Και ήταν μεγαλειώδες ν’ αντηχεί ο γιγάντιος θόλος από τα τραγούδια του λαϊκού βάρδου, από τις χιλιάδες φωνές, πότε συνοδεύοντας τους τραγουδιστές στη σκηνή, με κορυφαίο τον Γιώργο Νταλάρα, και πότε να ανεβαίνουν μόνες σαν να έλεγαν “είμαστε εδώ και ονειρευόμαστε έναν καλύτερο κόσμο”…  Λαϊκή μυσταγωγία!

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας, απευθυνόμενος στον κόσμο, με λόγο απλό και εύστοχο, αφού ανέπτυξε τις θέσεις του Κόμματος, μίλησε για τον Πολιτισμό του σήμερα, τον επιδερμικό και για τον Πολιτισμό του χθες, της ουσίας, που εκφράστηκε από τους μεγάλους δημιουργούς λέγοντας:

“Για το κόμμα μας η αληθινή Τέχνη είναι συστατικό στοιχείο της πολιτικής και ιδεολογικής του δράσης, απαραίτητο μάλιστα στις σύγχρονες συνθήκες, όπου τα πολιτιστικά απόβλητα πνίγουν τους εργαζόμενους και τη νεολαία.

Έτσι, σήμερα, εδώ στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιούμε αυτό το αφιέρωμα στον μεγάλο λαϊκό δημιουργό της χώρας μας, τον Απόστολο Καλδάρα.

“Η Ιστορία μαθαίνεται και μέσα από τα τραγούδια” είπε πολύ εύστοχα στην πρόσφατη συνέντευξή του στον “Ριζοσπάστη” ο Γιώργος Νταλάρας. Και έτσι είναι. Μέσα στα τραγούδια κυλάει το κόκκινο ποτάμι της ιστορίας αυτού του τόπου.

Γίνονται λίπασμα οι πράξεις, οι στοχασμοί και τα αισθήματα των πρωταγωνιστών της για να μπορέσουν να φυτρώσουν τα αυριανά λουλούδια της ζωής.

“Τι να θυμηθεί” κανείς και “τι να ξεχάσει”, όπως λέει και το τραγούδι, από τα 600 και πλέον τραγούδια που έγραψε ο Απόστολος Καλδάρας! Τραγούδια σε στίχους μεγάλων στιχουργών όπως του Κώστα Βίρβου, της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, του Πυθαγόρα αλλά και του ίδιου. Τραγούδια που μέχρι και σήμερα ο λαός θεωρεί δικά του, κτήμα του. Τα αναγνωρίζει από τις πρώτες συγχορδίες, ξέρει τους στίχους λέξη προς λέξη, σαν να τους έγραψε αυτός πριν τον στιχουργό. Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά;

Μέσα στο ευρύ και πολύπλευρο μουσικό έργο του Απόστολου Καλδάρα, βρήκαν απάγκιο και φώλιασαν “τα βάσανα και οι καημοί” και “του φτωχού ο πόνος”, αλλά και οι έρωτές του, οι χαρές και οι αγωνίες του.”

Ο Κώστας Καλδάρας, ο γιος του συνθέτη, που  ήταν εκεί, μίλησε για τη σεμνότητα του πατέρα του και τη δική του πίστη του πως κάπου εκεί στα καμαρίνια θα πλανιόταν και χθες  η σκιά του και θα χαιρόταν με τη γνωστή του συστολή την αγάπη του κόσμου…

Κι έβλεπες εκεί κάτασπρα κεφάλια από το χρόνο, πρόσωπα χαραγμένα απ’ τη δουλειά, διανοούμενους αλλά και νέους με τη λάμψη στα μάτια να κουνούν τις σημαίες τους και να υποδέχονται τον Γιώργο Νταλάρα, που βγήκε στη σκηνή εκφράζοντας  όλους αυτούς τους ανθρώπους που έγιναν ένα, για να ξαναζήσουν μαζί του τα τραγούδια του Καλδάρα, που αυτός τόσο εμβληματικά τραγούδησε.

Αναφερόμενος ο Νταλάρας στην τιμή που έκανε το ΚΚΕ μέχρι τώρα στους μεγάλους συνθέτες, Μάνο Λοΐζο, Γιάννη Μαρκόπουλο, Θάνο Μικρούτσικο και Σταύρο Ξαρχάκο είπε:

“Πρέπει να πιστώσουμε στο ΚΚΕ την αγάπη του, το ενδιαφέρον του για τον πολιτισμό και για το μέλλον αυτών των τραγουδιών, που εδώ και πολύ καιρό σιγά σιγά νιώθουμε ότι φεύγουν μέσα από τα δάχτυλά μας σαν νερό. (…) Αυτές οι βραδιές είναι ένα χνάρι και ένα μονοπάτι που χαράσσει το ΚΚΕ για το μέλλον του λαϊκού τραγουδιού”.

Δίπλα στον λαϊκό τραγουδιστή που τόσο αγαπήθηκε και αγαπιέται δυο νέα παιδιά, η Ασπασία Στρατηγού και ο Κώστας Τριανταφυλλίδης, στάθηκαν επάξια, συμπληρώνοντας τη δική του ερμηνευτική ωριμότητα με τη νεανική δροσιά τους.

Απόστολος Καλδάρας – Γιώργος Νταλάρας  –  “Μικρά Ασία” – “Βυζαντινός Εσπερινός” και άλλα και άλλα πολλά στη συνέχεια.

Πίσω από τους τραγουδιστές και την έξοχη 11μελή ορχήστρα οι διαφάνειες που προβάλλονταν εξαιρετικά προσεγμένες να συμπληρώνουν και με εικόνες υψηλής αισθητικής το δρώμενο, γιατί έτσι ήταν, ένα δρώμενο, ντυμένο και με τις φωνές του κόσμου που αποτελούσε μια χορωδία χιλιάδων φωνών, που ενθουσιαζόταν,  αγανακτούσε, ονειρευόταν…

Ο Γιώργος Νταλάρας σε μοναδική επικοινωνία με τον κόσμο, να του απευθύνεται, να του μιλά. Σε μοναδική επικοινωνία με την ορχήστρα. Σεβόμενος απόλυτα τους τραγουδιστές που τον συνόδευαν – όλοι ξέρουμε πόσο στηρίζει τους νέους καλλιτέχνες που ανοίγουν τα φτερά τους – έκανε τη βραδιά ένα γοητευτικό “προσκύνημα” στη μουσική του Καλδάρα, που πάντρεψε τους ήχους της παραδοσιακής ελληνικής  μουσικής με το ρεμπέτικο, ανοίγοντας καινούριους δρόμους έκφρασης στο πεντάγραμμο.

Και άκουγες χθες τόσα τραγούδια που τα τραγούδησες και δεν ήξερες ότι είναι δικά του.  Και θαύμαζες… “Μα, κι  αυτό”;

Τραγούδια που έκλεισαν μισό αιώνα ζωής και παραπάνω να τραγουδιούνται ακόμα, να εκφράζουν, να ευαισθητοποιούν, να συγκινούν…

Και κει, στο κλείσιμο της βραδιάς, η φωνή του Νταλάρα να υψώνεται κατακόρυφα και να συναντιούνται ο συνθέτης, που αυτήν τη φορά έγραψε και τους στίχους του τραγουδιού του – μελωδία φωνή και καημός –  και να τραγουδούν μαζί με τους χιλιάδες το τραγούδι των αδικημένων του ’45, των φυλακισμένων αγωνιστών στο Γεντί Κουλέ, ” Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι”…

Μυσταγωγία…

Φωτογραφίες: faretra.info