Τραγωδίες ανθρώπινες, που κοστίζουν πολύ στις οικογένειες αυτών που χάνονται, γίνονται ελπίδα και φως στο σκοτάδι άλλων που βλέπουν να χάνονται οι δικοί τους άνθρωποι περιμένοντας το μόσχευμα.
Ξέρουμε πως η Ελλάδα είναι πολύ πίσω σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που έχουν συνειδητοποιήσει την αξία της δωρεάς οργάνων.
Τώρα, όμως, τον τελευταίο καιρό, όλο και περισσότερα βήματα γίνονται προς αυτήν την κατεύθυνση, κι αυτό είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρο.
Οι τελευταίες δωρεές έγιναν από τις οικογένειες του 6χρονου και του 19χρονου, που είδαν το θάνατο των αγαπημένων τους προσώπων να μετατρέπεται σε ζωή για άλλους ανθρώπους. Κι αυτό είναι ίσως μια παρηγοριά γι’ αυτές. Η λέξη “ίσως” μπαίνει, γιατί ο πόνος της απώλειας δεν μετριέται και η αντιμετώπισή του είναι τόσο διαφορετική από άνθρωπο σε άνθρωπο…
Σιγά -σιγά ο φόβος και ο πόνος του αποχωρισμού μετατρέπεται στην ικανοποίηση της προσφοράς, δικαιώνοντας έτσι και τη βαθύτερη ουσία του Χριστιανισμού.
Και, επιτέλους, αφού θέλουμε να είμαστε Ευρωπαίοι, ας συνειδητοποιούμε και την αξία κάποιων πραγμάτων, που για ‘κείνους είναι αυτονόητα.
far
