Έφυγε από τη ζωή η Γιάννα Αληχανίδου. Σήμερα, 10 Δεκεμβρίου. Μετά από μια περιπέτεια με την υγεία της…
Με άλλους συνδεόταν με βαθιά φιλία, άλλοι απλά τη γνώριζαν. Όμως για τη Βέροια ήταν μια παρουσία αλλιώτικη. Πόσες φορές σε μια εποχή, όπου η ουσία του λόγου χάθηκε και έμειναν τα πυροτεχνήματά του, δεν αποζητήσαμε την ευθύτητα, την ειλικρίνεια, την αμεσότητα και τη βαρύτητα του λόγου, που καμιά φορά επισφραγίζεται κι από κενά σιωπής, μιας σιωπής που μιλάει περισσότερο από το λόγο…
Η Γιάννα Αληχανίδου δεν ήταν απλά η κόρη του γιατρού Αληχανίδη, του γιατρού του λαού, που έτσι τον ονόμαζαν οι περισσότεροι στον τόπο. Του γιατρού που πλήρωσε αυτόν τον τίτλο τιμής ακριβά.
Η Γιάννα, μεγάλωσε δίπλα σ’ έναν τέτοιο πατέρα, ήταν όμως μια αυτόφωτη προσωπικότητα. Αγωνίστρια σε εποχές δύσκολες, με γνώση του δίκιου και δυνατό το πάθος να το δει να γίνεται πραγματικότητα, φυλακίστηκε οχτώ μήνες την εποχή της Χούντας στις φυλακές Αβέρωφ, και συνέχισε να το διεκδικεί πάντα, αυτό το δίκιο και πριν, μικρή κοπέλα στους φοιτητικούς αγώνες και μετά πάντα, δικηγόρος στην πόλη της.
Τη βλέπαμε στο δρόμο, ανάλαφρη φιγούρα, χωρίς καμιά επιτήδευση στο ντύσιμο ή στους τρόπους της, πρόσωπο αυστηρό, δε χαριζόταν εύκολα, με πόση όμως γλυκύτητα και τρυφερότητα για κείνους που άξιζαν την αγάπη της.
Θέλω να πιστεύω πως είχα την τύχη να ανήκω σ’ αυτούς…
Για μας όλους η αναχώρησή της είναι μια πικρή στιγμή, που μας κάνει να θυμόμαστε με σεβασμό και αγάπη το πρόσωπό της, αφτιασίδωτο από ψεύτικα πολιτικά και κοινωνικά φτιασίδια.
Για το σύντροφό της στη ζωή τόσων χρόνων, τον Μανώλη Γιαννουδάκη, είναι το μόνο ταξίδι, από τα τόσα ιδιαίτερα, που μας τα αφηγούνταν μετά, που δεν θα το κάνουν μαζί… Ξέρουμε τι ήταν για τον Μανώλη η Γιάννα και τι σημαίνει για κείνον αυτό το τελευταίο της μοναχικό ταξίδι…
Γιάννα, εμείς που ξέραμε ποια ήσουν, σήμερα σ’ αποχαιρετούμε με λίγα λόγια, όπως αυτά που εσύ ήθελες. Λίγα και της αλήθειας …
