Όταν η φράση «ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι» συναντά τη φράση «μου ήρθε κεραμίδα στο κεφάλι»
αγαπητέ εργολάβε,
συμπαθέστατο Fund,
σας ενημερώνουμε ότι η Ελληνική Κυβέρνηση αποφάσισε…».
Κάπως έτσι θα μπορούσε να ξεκινάει μια κυβερνητική επιστολή προς τους εκπροσώπους των συγκεκριμένων κλάδων, προκειμένου να γνωστοποιήσει το νέο πακέτο του 1,8 δισ. ευρώ που θα τους διαθέσει με άλλοθι το πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα κοινωνικής κατοικίας.
Πρόκειται για ένα πρόγραμμα κομμένο και ραμμένο στο… πατρόν του νεοφιλελευθερισμού, το οποίο μετατρέπει οικονομικά ασθενέστερους σε πελάτες αντί για δικαιούχους, αποκλείει μεγάλο ποσοστό οικογενειών με πραγματική ανάγκη στέγασης και μεγεθύνει τα κέρδη ορισμένων.
Αφού με τους μνημονιακούς νόμους «τσιμεντώθηκε» ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας και η στεγαστική συνδρομή προς τους οικονομικά ασθενέστερους από το κράτος μετατράπηκε σε ξεθωριασμένη ανάμνηση, η κυβέρνηση επέτρεψε να γιγαντωθεί η εκμετάλλευση ακινήτων μέσω Airbnb, κάνοντας παράλληλα τα στραβά μάτια στην εκτίναξη των ενοικίων που έχει υπερβεί τα όρια της αισχροκέρδειας.
Τώρα, με… πόνο ψυχής οι αρμόδιοι αναγνωρίζουν το πρόβλημα της στέγασης και το λύνουν μόνο όπως εκείνοι γνωρίζουν.
Η κυβέρνηση, ανακοίνωσε τη χορήγηση στεγαστικών δανείων, έως 150.000€, με ευνοϊκούς όρους, μέσω συγχρηματοδότησης .Το 1/4 του δανείου θα προέρχεται από τράπεζες με επιτόκιο 1% και το υπόλοιπο ποσό θα είναι άτοκο από το κράτος.
Το ποιος είναι ο ιδιοκτήτης των κατοικιών, αδιάφορο. Στο παιχνίδι μπαίνουν και τα Funds ως ιδιοκτήτες ακινήτων (δηλαδή επενδυτικές εταιρείες, οι οποίες έχουν αγοράσει μαζικά κατοικίες εκμεταλλευόμενες τη μνημονιακή κρίση).
Διπλό το κέρδος, λοιπόν. Για τράπεζες και Funds.
Παράλληλα, τα προς πώληση ακίνητα πρέπει να είναι έως 120 τ.μ., με έτος κατασκευής έως το 2007.
Άρα, μεγαλύτερα και νέα κτίσματα, αποκλείονται. Μην πάθουμε και καμία… (οικονομική) ζημιά.
Τόσο συνεκτική είναι η πολιτική κοινωνικής στέγασης, ώστε κατά το μεγαλύτερο μέρος αποκλείει όσους είναι ηλικίας άνω των 39 ετών, αλλά και τους οικονομικά ασθενέστερους εργαζόμενους!
Σύμφωνα με τους αρμόδιους, ο δικαιούχος θα πρέπει να έχει μηνιαίο εισόδημα 715 € καθαρά.
Τι κι αν ο κατώτατος μισθός είναι στα 713€ μικτά για περίπου 650.000 εργαζόμενους.
Τι κι αν σχεδόν 700.000 εργαζόμενοι με μερική απασχόληση, λαμβάνουν λιγότερα από 400 € το μήνα.
Τι κι αν οι τράπεζες δεν θα αναλάβουν το ρίσκο να δανειοδοτήσουν προσωρινά ή εποχικά απασχολούμενους.
Τι κι αν, με αυτά τα δεδομένα, τουλάχιστον 1.300.000 χαμηλόμισθοι αποκλείονται…
Παράλληλα, προβλέπεται η λεγόμενη «κοινωνική αντιπαροχή».
Ακίνητα του Δημοσίου θα προσφέρονται(!) σε ιδιώτες κατασκευαστές με στόχο να κατασκευάσουν, με δικά τους έξοδα, σύγχρονα κτίρια κατοικίας, στα οποία θα έχουν την υποχρέωση να μισθώνουν (!) το 50% με χαμηλά ενοίκια σε νέους δικαιούχους ηλικίας έως 39 ετών και να αξιοποιούν (!) εμπορικά τα υπόλοιπα.
Ποιο από τα παραπάνω σημεία δεν φωνάζει «υπερκέρδος»;
Ακόμα και οι νέες φοιτητικές εστίες που προβλέπεται να κατασκευαστούν στα πανεπιστήμια Κρήτης, Θεσσαλίας, Θράκης, Δυτικής Αττικής και Δυτικής Μακεδονίας, θα ενταχθούν σε σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, με το υπουργείο Παιδείας να διαβεβαιώνει ότι «οι εστίες θα ανήκουν στα πανεπιστήμια» και φυσικά αποφεύγοντας επιμελώς να αναφερθεί στους όρους των σχετικών συμβάσεων σχετικά με τον ενδεχόμενο ρόλο του ιδιώτη στην εκμετάλλευση των χώρων.
Όταν η φράση «ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι» συναντά τη φράση «μου ήρθε κεραμίδα στο κεφάλι»…
