Αγάπη μου, μας έκοψα το φυσικό αέριο

Οι αντίστοιχοι Μητσοτάκηδες από κάθε γωνιά της Ε.Ε. (αυτό το όχι πλέον, σπάνιο μείγμα αντικοινωνικότητας, αλαζονείας, διαφθοράς και ανοησίας) κατέληξαν ότι θα τιμωρήσουν τη Ρωσία, όπως ο Χότζας τη γυναίκα του που τον απατούσε, στη γνωστή τουρκική παροιμία: πέτυχαν να κοπεί το πάμφθηνο ρωσικό φυσικό αέριο που έφτανε μέσω των αγωγών, και έτσι θα αγοράζουν ανεπαρκείς ποσότητες, πανάκριβου υγροποιημένου, και πάλι ρωσικού, φυσικού αερίου μέσω Κίνας.

Μιλούμε για τους ίδιους ανθρώπους που κατέστρεψαν τη Λιβύη και την πετρελαιοπαραγωγική της ικανότητα για να τη λεηλατήσουν (και απέτυχαν ουσιαστικά και σε αυτό, παρότι εγκλημάτησαν όσο μπορούσαν από κοινού με τους Χίλαρι και Ομπάμα). Που αναγνώρισαν ως πρόεδρο της Βενεζουέλας τον πράκτορα της CIA, Χουάν Γκουαϊδό (θυμάστε κ. Μαρέβα τα «τιτιβίσματά» σας😉 και τώρα παρακαλούνε τον Μαδούρο για πετρέλαιο. Που πήγαν να ανατρέψουν το ιρανικό καθεστώς και τώρα τρέχουν πίσω από τις ΗΠΑ μπας και ολοκληρωθεί η νέα συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Που κατήργησαν τον λιγνίτη (έτσι δεν είναι, κ. Χατζηδάκη😉 και τώρα δεν ξέρουν τι να κάψουν.

Και φυσικά, για τους ίδιους τύπους, οι οποίοι αφού για δεκαετίες μας μιλάνε για το μονόδρομο της χρηματιστικοποίησης των πάντων κυριολεκτικώς, αφού μας τον επέβαλαν προς τέρψη κάθε ολιγοπωλίου και καρτέλ, αποφάσισαν να εισαγάγουν σοβιετικό μοντέλο ελέγχου των τιμών απέναντι στη Ρωσία, όταν την κατέστησαν εχθρό τους, ενώ την χρειάζονται απελπισμένα και αφότου τη λήστεψαν.

Στον καπιταλισμό, εμείς οι πολέμιοί του ιδίως, ξέρουμε ότι υπάρχει ένας βασικός νόμος: λέγεται προσφορά και ζήτηση. Εμείς οι σοσιαλιστές θέλουμε να τον καταργήσουμε και να τον αντικαταστήσουμε από το νόμο της παραγωγής και της προσφοράς, στη βάση της σχέσης ικανότητας και ανάγκης. Αλλά επίσης, ξέρουμε ότι αυτό δεν γίνεται στον καπιταλισμό.

Αν συμβεί, δεν έχουμε καπιταλισμό. Αν έχουμε καπιταλισμό, η προσφορά και η ζήτηση, στο τέλος θα θριαμβεύσουν. Φυσικά, υπάρχουν ενδιάμεσες καταστάσεις, ιδίως επειδή σπανίως ο καπιταλισμός πετυχαίνει συνθήκες ελεύθερης αγοράς. Σχεδόν πάντα λειτουργεί σε συνθήκες ελεγχόμενης αγοράς, ολιγοπωλιακώς ή μονοπωλιακώς. Σε τέτοιες περιπτώσεις, αν ο μηχανισμός ρύθμισης διαθέτει επαρκή ισχύ, μπορεί να επιβάλλει διοικητικές ρυθμίσεις για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα. Αν, τονίζουμε, διαθέτει επαρκή ισχύ.

Είναι εντυπωσιακό, ότι τόσα πτυχία τόσων συμβούλων από τόσα, τόσο φημισμένα πανεπιστήμια και τόσα πολιτικά πρόσωπα τα οποία πληρώνουμε με δεκάδες χιλιάδες ευρώ μηνιαίως, δεν κατανοούν αυτές τις απλές αλήθειες.

Αποφάσισαν λοιπόν να επιβάλλουν πλαφόν στην αξία του ρωσικού φυσικού αερίου και πετρελαίου, ενώ έχουν μεγαλύτερη ανάγκη να τα αγοράσουν από όσο η Ρωσία χρειάζεται να τους τα πουλήσει, με αποτέλεσμα φυσικά, όλως τυχαίως, να χαλάσει ξανά η τουρμπίνα του αγωγού NordStream1. Αυτή τη φορά μάλιστα, επ’ αόριστον.

Βεβαίως, μπορεί η Ε.Ε. να επιστρέψει στην προβιομηχανική εποχή, αν θέλει. Ή για να είμαστε λιγότερο υπερβολικοί, απλώς να κατρακυλήσει πολύ χαμηλότερα από πλευράς ανταγωνιστικότητας ως προς τις ΗΠΑ και την Κίνα. Από όσο θυμόμαστε, καπιταλισμό έχουμε παγκοσμίως, οπότε πρέπει να επιλέγουμε την πλέον συμφέρουσα επιλογή, χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς και προστατευτισμούς, έτσι δεν είναι;

Οι «Μητσοτάκηδες» από κάθε γωνιά της Ε.Ε., θέλουν έναν «σοσιαλισμό» των κακομαθημένων εγκληματιών πλουσίων εις βάρος του υπολοίπου πλανήτη. «Σας ληστεύουμε, σας λεηλατούμε, σας επιτιθέμεθα, σας επιβάλλουμε μια αλλαγή καθεστώτος (ή το προσπαθούμε, σε εσάς και στους συμμάχους σας), αλλά εσείς θα μας πουλάτε αυτά που έχετε και δεν διαθέτουμε εμείς, για όσο θέλουμε, στην τιμή που θα θέλουμε.» Έξυπνο…

Μπορούμε με αρκετή ασφάλεια, να προφητέψουμε το εξής: Έχουμε δει καταρρεύσεις σχηματισμών με δραματικό πάταγο, με τραγικές ήττες, ακόμα και με «έναν λυγμό»: τώρα έρχεται η κατάρρευση με έναν τραγέλαφο τύπου Μόντι Πάιθον. Όπως έστρωσε η Ε.Ε., θα κοιμηθεί. Και εμείς μαζί της, που «φαγωθήκαμε» να γίνουμε «δυτικοί» και «Ευρωπαίοι».