Ένα ολόκρυφο φως φανερώνεται όταν κοιτάς ό,τι ακούς, της φωνής Βούλας Σαββίδη, νιώθεις σίδερο, επιτάφιος, αίσθημα δίχως χρόνο, ποιμένας κοπαδιών στα Παρχάρια, Παρχαρομάνα στις ερμηνείες της, λεβέντισσα, να σε κοιτά ίσα στ΄ αυτιά, αλησμόνητα… Εναρμονίζεσαι και λες, ανάμεσα σε 2000 ή 2.000.000 κόσμο που ακούμε Βούλα Σαββίδη, αυτή, τραγουδά μόνο για μένα!
Ο Τάσος Γκρους στις συνθέσεις του κελαηδά αστείρευτος, πεντακάθαρος, συνενώνει όλες τις ελληνικές πηγές κελαρίζοντας, τον κρατούν τα όνειρά του, οι χορδές, τα άλματα πετάγματά του, απίστευτος αναγνώστης της μουσικής θεραπείας, θεριεύει το νου της ψυχής, μας αρπάζει πάντα τα χρυσά μετάλλια, ηλιοχαίρεσαι τους άθλους των κάμπων του, δίνει συνεχώς αξίες στην α ξ ί α, μεγάλος δημιουργός, μεγάλο κεφάλαιο, κάστρο της ποίησης… Και στη συνομιλία που είχαμε, τραγουδώντας μας λέει: ” Και να λοιπόν 28 χρόνια μετά την κυκλοφορία του δίσκου ”Καινούργια Ρούχα ”, με την ίδια αγάπη, το ίδιο μεράκι και την ίδια θέληση για πραγματική δημιουργία, ανταμώνουμε με τη Βούλα Σαββίδη, ιερό τέρας της μουσικής σκηνής στη χώρας μας και άνθρωπος με μεγάλη ευαισθησία, βαθύ προβληματισμό, μιας προικισμένης φωνής από την φύση, που δεν εξαργύρωσε για προσωπικό όφελος, αλλά την έθεσε στους δρόμους των απλών ανθρώπων και στα έγκατα της τέχνης… Αγαπήστε ”Το Έργο ”μας, όπως σας Αγαπούμε…”
Οι στίχοι λαμπυρίζουν και η μαρμαρυγή τους μας μαγεύει, μας κεντά τριαντάφυλλο, οδεύουν αθλητές στον τερματισμό και όλοι νικητές, μας αληθεύουν, πετούν όχι από κλαρί σε κλαρί μα από δάσος σε δάσος, σε βυθίζουν με τόση μεγάλη αναπνοή που σου ανοίγουν νέους δρόμους πνοών, νοημάτων, ζωγραφιστών οραμάτων, ποιητικών φλεβών και μας ομιλούν, όπως οι λέξεις τους, οι ίδιοι κι τους ευχαριστώ για το δώρισμα!
Βαγγέλης Βελώνιας μάς γράφει… ” Κατά καιρούς, αναφερόμενος σε μένα ο Τάσος Γκρους , λέει πως με νιώθει αριστερό του χέρι! Τιμή, αν αναλογιστεί κανείς το σύνολο του έργου του. Για το δίσκο, ”Το έργο”, με τη Βούλα Σαββίδη, είχαμε αρχίσει να γράφουμε τα τραγούδια από το 2019. Είχαμε πάντα μέσα στο μυαλό μας, αυτή την τόσο βαθιά υποβλητική φωνή, όσο και την ιστορία της. Σ’ αυτή την πορεία, προστέθηκε και η στιχουργός Μαρία Τσιμικλή, με δύο άσματα που θα γράψουν ιστορία, για όσους αγαπούν το καλό τραγούδι. Ιούλιος του 2020, στη Θεσσαλονίκη, στο σπίτι της Βούλας Σαββίδη, με το πιάνο ενός φίλου της, βρήκαμε τους τόνους των τραγουδιών κι αρχίσαμε στην Αθήνα τις ηχογραφήσεις που κράτησαν δύο ολόκληρα χρόνια, λόγω περιορισμών πανδημίας. Τυχερός, που η Βούλα Σαββίδη, αυτή η φωνή που σου γδέρνει τα σωθικά, τραγουδά τα τραγούδια μου…”
Η Μαρία Τσιμικλή μάς δημιουργεί… ” Τη Βούλα Σαββίδη την άκουσα για πρώτη φορά δεκαετία του ́΄80, Θεσσαλονίκη. Μία φωνή που ερχόταν μέσα από μια άγνωστη υπερβατική συχνότητα, μυστηριακή, απόκοσμη, καθηλωτική. Φωνή αρχέγονης μνήμης, αρχαίο δράμα και κάθαρση, πένθος κι ανάσταση, ποίηση, μύηση και οι παύσεις της…αυτά τα αποσιωπητικά της, που βρίσκουν την καρδιά, λένε τόσα… Έτσι την αγάπησα! ”
Όπως σας ακούει το φως, ακούστε ” ΤΟ ΕΡΓΟ ” Βούλας Σαββίδη, Τάσου Γκρους, Βαγγέλη Βελώνια, Μαρίας Τσιμικλή, πετάξτε ό,τι φοράτε και ντυθείτε ολόγυμνα ρούχα της ψυχής, ” υπάρχει ακόμα χρόνος ν΄ αγαπήσουμε” λέει ένας ποιητής…
