«Πηγή είναι ο λόγος – Αναζητώντας την Αόρατη Πόλη»: Η ταινία του Γιάννη Καισαρίδη εντυπωσίασε & συγκίνησε χθες στο “εκτός χάρτη”
Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας γιόρτασε τα δέκα χρόνια από την παγκόσμια βράβευσή της με έκθεση ζωγραφικής και Φωτογραφίας στη Γκαλερί Παπατζίκου και χθες στα πλαίσια της εκδήλωσης, πρόβαλε την ταινία του Γιάννη Καισαρίδη «Πηγή είναι ο λόγος – Αναζητώντας την Αόρατη Πόλη».
Στην αυλή του “εκτός χάρτη”, στον πιο κατάλληλο χώρο για να προβληθεί η ταινία, με πολύ κόσμο κόσμο που ένιωθε πως ήταν όχι κοινό εκδήλωσης αλλά μια μεγάλη παρέα, ξεκίνησε η βραδιά με τους ήχους της κιθάρας του Τηλεφάνη Τριανταφυλλίδη, καθώς προβάλλονταν σε διαφάνειες οι συμμετοχές στην έκθεση φωτογραφίας & ζωγραφικής.
Ήδη η ατμόσφαιρα οδηγούσε άνετα στην ταινία του Καισαρίδη, μια ανατομία της ψυχής της πόλης, της Βέροιας, που ξεκινούσε από πολύ παλιά για να φτάσει στο απρόσωπο σήμερα.
Καταγράφοντας το παρελθόν και συνδέοντάς το παράλληλα με το παρόν της πόλης με μια ματιά ευαίσθητη και ποιητική, με μια πικρία που θα έπρεπε να οδηγεί σε βαθύτερες σκέψεις όλους μας για το ποιαν πόλη ονειρευόμαστε, η ταινία εντυπωσίασε και συγκίνησε παράλληλα.
Η φύση της Βέροιας, τα νερά της, οι άνθρωποί της που χάνονται στην ομίχλη του παρελθόντος, όμως είναι τριγύρω μας και μας μιλούν μέσα από τα όσα άφησαν για να τους θυμίζουν, όλα, εικόνες και λόγος και μουσική, σε μια κινηματογραφική ελεγεία για την πόλη.
Έβλεπα την ταινία για δεύτερη φορά. Την είχα δει, όταν η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη, που με την υποστήριξή της έγινε, την είχε προβάλει διαδικτυακά για πρώτη φορά το 2020. Εκείνο που αξίζει να ειπωθεί είναι ότι ένιωσα την ίδια συγκίνηση, που δεν συμβαίνει συχνά στις επαναλήψεις.
Έγραφα τότε, faretra.info, και τα ένιωσα να ισχύουν και τώρα, δύο χρόνια μετά:
“Η Κυριώτισσας Ουτοπία που έφτιαξε την ταινία, με μια άκρως ποιητική σφραγίδα, με υπευθυνότητα και γνώση του «Λόγου» ως πηγής και της «Εικόνας» ως του πιο ευαίσθητου φορέα του, εντυπωσίασε με την αρμονική σύζευξη και των δύο, και του λόγου και της εικόνας.
Η Ομάδα των ανήσυχων ανθρώπων που αποτελούν την Ουτοπία έχει στη Βέροια το δικό της πολιτιστικό μετερίζι. Αθόρυβα δημιουργεί και προσφέρει στην πόλη, χωρίς να διεκδικεί τίποτα πέρα από τα «δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα εύγε».
Η ταινία που προβλήθηκε απόψε είναι ο πυρήνας των πολλαπλών στόχων που έθεσε στον εαυτό της η Ουτοπία, ένας πυρήνας που πονάει, καθώς προσπαθεί να αντισταθεί στο θάνατο. Ο πυρήνας της μνήμης, της μνήμης που χάνεται.
Αναζητά με πάθος την αόρατη πόλη που δεν υπάρχει πια, τη θυμάται και ίσως ονειρεύεται να τη βρει κάποτε, εκεί που τα σύνορα του χρόνου, της φαντασίας και της πραγματικότητας μπερδεύονται ανάμεσα στη μνήμη και στο όραμα…
Σπονδυλωτή ταινία, βασισμένη σε κείμενα σημαντικών συγγραφέων ή ποιητών, από τον Θερβάντες μέχρι τον Καβάφη, με φωνές συγκινησιακά φορτισμένες, αλλά ανεπιτήδευτες, με μουσική ατμοσφαιρική, που να ξεκινά απ’ το χθες και να φτάνει σε ήχους του σήμερα, πέτυχε ακριβώς αυτό, να παντρέψει το σήμερα με το χθες, μέσα από μια αρμονική συνεχή ροή λόγου και εικόνας.
Μορφές του χθες επώνυμες, όπως ο Βικέλας, αλλά και απλές καθημερινές, όπως η χήρα του παλικαριού που σκοτώνεται στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο, κάνοντάς την ο θάνατος να βγάλει το νυφικό και να φορέσει τα μαύρα σ’ όλη τη ζωή της, η Γέφυρα Κούσιου του σήμερα, που ορθώνεται περήφανη πάνω από τα νερά του Τριπόταμου, κρύβοντας όμως στις ρίζες της τα οστά κοπέλας του 400 πΧ μαζί με τα ταφικά της αφιερώματα, τα νερά της Μπαρμπούτας και η βουή τους κάτω από τη γέφυρα Καραχμέτ, που κρύβουν τόσα ανομολόγητα μυστικά…
Κι ύστερα, μέσα σε όλα, μέσα στο παιχνίδι του χθες με το σήμερα, να δένουν τα δυο τους, παρελθόν και παρόν, με τη Βιβλιοθήκη της πόλης! Τόσο κοντά αυτή με κείνη την παλιά ξύλινη πόρτα με τα χοντρά γυφτόκαρφα! Η μυρωδιά των βιβλίων, που όσο παλιώνουν, όσο κιτρινίζουν μυρίζουν… βανίλια, η μυρωδιά της συλλογικής μνήμης…
Η ταινία του Γιάννη Καισαρίδη, που έκανε το σενάριο και τη σκηνοθεσία της ταινίας, παρόλο που είναι ταινία του ενός, είναι αναμφισβήτητα και δική του και όλων. Γιατί έτσι δουλεύει πάντα ο Καισαρίδης. Μοιράζεται τον κόπο αλλά και τη χαρά της δημιουργίας, σ’ όλες τις εκδηλώσεις της Ουτοπίας, όπως ο μαέστρος με την ορχήστρα του.
Εξαιρετικό το κείμενό του, εμπνευσμένη η σκηνοθεσία του, δουλεμένη θεατρικά η φωνή του, αλλά και όλη η Ομάδα του αρμονικά και εντυπωσιακά δεμένη.
Η μουσική του Σούλη Λιάκου ατμοσφαιρική, οι ζωγραφιές της Εύας Αμνιώτη να υποστηρίζουν την ταινία καθοριστικά.
Όμως εδώ πρέπει να αναφερθούν όλοι οι συνδημιουργοί, γιατί όλοι αξίζουν τον έπαινο.”
Είναι:
Κείμενα – Σκηνοθεσία: Γιάννης Καισαρίδης
Κάμερα – Μοντάζ: Άγγελος Ζορμπάς
Μουσική: Σούλης Λιάκος
Συμμετέχουν: τα μέλη τής Κυριώτισσας Ουτοπία Γιάννης Αγγέλογλου, Τασούλα Ασικίδου, Λέμη Γατοπούλου, Μαρία Γατοπούλου, Αλκμήνη Καισαρίδου, Μάγδα Καισαρίδου, Ελένη Καραγιάννη, Βίκυ Κατάκη, Σταυρούλα Κατσιγιάννη, Ειρήνη Κωστοπούλου, Ανδρέας Μαρολαχάκης, Γιάννης Σαββαΐδης, Γιώτα Σαββαΐδου, Βασιλική Τσαφή, Χρυσούλα Τσέκα, Μαίρη Τσίγκα, η ζωγράφος Εύα Αμνιώτη
και ο μουσικός Τάσος Σαρήογλου.
Αερολήψεις: Ευγένιος Βαρακλής
Αφηγήσεις: Ελένη Καραγιάννη, Δημήτριος Καρασάββας, Βύρων Παπαγεωργίου, Αναστασία Π.
Παραγωγή: Κυριώτισσας Ουτοπία (Κίνηση Πολιτών Κυριώτισσας, Βέροια) και Γιάννης Καισαρίδης
…………………
Η χθεσινή βραδιά ήταν διαφορετική, γιατί ήμασταν όλοι μαζί και όχι ο καθένας μόνος μπροστά στον δέκτη του. Και όπως είπε και ο Γιάννης Καισαρίδης μιλώντας στον κόσμο στο τέλος της προβολής, υπερβολικά σεμνός πάντα όταν δεχόταν τα “εύγε”, η πόλη είναι δική μας υπόθεση και πρέπει να βρούμε τρόπους, να υπάρξουν ιδέες, να την κάνουμε καλύτερη.
Φωτογραφίες: faretra.info
