“Η χαμένη ευκαιρία της ΛΑΡΚΟ – H απαξίωσή της στερεί από τη χώρα στρατηγικά πλεονεκτήματα” / γράφει ο Γιώργος Καλούμενος
Υπενθυμίζεται ότι η ΛΑΡΚΟ είναι μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες παραγωγής σιδηρονικελίου στην Ευρώπη και πρόκειται να δοθεί σε ιδιώτες, στο πλαίσιο των παράλληλων διαγωνισμών πώλησης των περιουσιακών στοιχείων της μεταλλουργίας από το ΤΑΙΠΕΔ και τον ειδικό διαχειριστή
Η πρόσφατη τρομακτική αύξηση κυρίως του νικελίου, αλλά και άλλων πολύτιμων μετάλλων στις διεθνείς αγορές λόγω της κρίσης στη Ουκρανία, επανέφερε στην επικαιρότητα το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης της βιομηχανίας ΛΑΡΚΟ.
Το γεγονός ότι περίπου το 10% του νικελίου που χρησιμοποιείται παγκοσμίως για την παραγωγή μπαταριών προέρχεται από τη Ρωσία οδήγησε σε φρενίτιδα αγορών του στα διεθνή χρηματιστήρια, καθώς εκτοξεύθηκε η ανησυχία για ελλείψεις στη βιομηχανία λόγω των σκληρών οικονομικών κυρώσεων που επιβάλλονται στη χώρα αυτήν.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η τιμή του υπερπολύτιμου, για το ευρωπαϊκό σχέδιο της πράσινης μετάβασης, μετάλλου να εκτιναχθεί κατά 250% μέσα σε δύο ημέρες και να ξεπεράσει τα 100.000 δολάρια ανά τόνο. Η αύξηση ήταν τέτοια ώστε το Χρηματιστήριο Μετάλλων του Λονδίνου αναγκάστηκε να αναστείλει τη διαπραγμάτευση του συμβολαίου του για το νικέλιο.
Υπενθυμίζεται ότι η ΛΑΡΚΟ είναι μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες παραγωγής σιδηρονικελίου στην Ευρώπη και πρόκειται να δοθεί σε ιδιώτες, στο πλαίσιο των παράλληλων διαγωνισμών πώλησης των περιουσιακών στοιχείων της μεταλλουργίας από το ΤΑΙΠΕΔ και τον ειδικό διαχειριστή.
Δυνατότητα για 1 δισ. ετησίως
Σύμφωνα με το σωματείο των εργαζομένων η ΛΑΡΚΟ έχει δυνατότητα να παράγει 60 τόνους νικελίου την ημέρα, δηλαδή 1.800.000 δολάρια ανά ημέρα, κάτι που σημαίνει 650.000.000 δολάρια τον χρόνο, ενώ, αν διπλασιαστούν οι τιμές, η παραγωγή θα ξεπεράσει το ένα δισεκατομμύριο δολάρια. Στην ίδια ανακοίνωση τονίζεται η άρνηση της κυβέρνησης να δώσει τα απαραίτητα στοιχεία που είναι υποχρεωμένη για να τεκμηριώσει την πρότασή της.
Ενώ λοιπόν οι αναλυτές κάνουν λόγο για τη δεύτερη χειρότερη κρίση ύστερα από αυτήν του κασσίτερου, το κράτος προχωρά το σχέδιο πώλησης της ΛΑΡΚΟ, η οποία ήλεγχε το 7% της ευρωπαϊκής αγοράς στην πώληση νικελίου και το 2% – 3% σε παγκόσμιο επίπεδο. Για τον λόγο αυτό οι εργαζόμενοι με επιστολή τους ζητούν:
«Λόγω των ειδικών συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί στη χώρα μας, και όχι μόνο, σε σχέση με ό,τι ίσχυε πριν από τρία χρόνια, να εξεταστεί κάθε δυνατή εναλλακτική εξυγίανση των συσσωρευμένων υποχρεώσεων της ΛΑΡΚΟ, με γνώμονα την πλήρη αξιοποίηση των αναπτυξιακών της δυνατοτήτων και τη διασφάλιση της ενιαίας λειτουργίας, των θέσεων εργασίας και όλων των νόμιμων εργασιακών δικαιωμάτων. Σε κάθε περίπτωση, και ανεξάρτητα της έκβασης του υφιστάμενου σχεδίου εξυγίανσης που διαφαίνεται μη αποτελεσματικό, η απώλεια και έστω μιας ημέρας από την ασφαλή παραγωγική δυνατότητα της ΛΑΡΚΟ είναι σημαντική».
–
–Επίσης οι εργαζόμενοι επισημαίνουν ότι λόγω της μεταστροφής της παγκόσμιας παραγωγής στην «πράσινη μετάβαση» και την ηλεκτροκίνηση, απαιτείται η κατασκευή συσσωρευτών ενέργειας (μπαταρίες) από τα δυσεύρετα απαραίτητα συστατικά που είναι τα υπάρχοντα – χαρακτηρισμένα ως στρατηγικής σημασίας από την Ε.Ε. – προϊόντα της ΛΑΡΚΟ (νικέλιο και κοβάλτιο), των οποίων άμεσα και για παρά πολλά χρόνια η ζήτηση θα πολλαπλασιαστεί με αντίστοιχη αύξηση των τιμών.
Αν ληφθεί υπόψη ότι το κοστολόγιο ανά τόνο παραγωγής, προ ειδικής διαχείρισης, ήταν περίπου στα 13.000 ευρώ ανά τόνο, γίνεται άμεσα αντιληπτό ποιες είναι οι προοπτικές και τα τεράστια μεγέθη κερδοφορίας της ΛΑΡΚΟ.
Σημειώνεται ότι μόνο τα εξερευνημένα κοιτάσματα που υπάρχουν, ανέρχονται σε αποθέματα της τάξεως των 2 εκατ. τόνων νικελίου, μη συμπεριλαμβάνοντας την αξιοποίηση της προστιθέμενης αξίας του κοβαλτίου, που μέχρι σήμερα είναι ανεκμετάλλευτη, την παραπέρα αξιοποίηση του σιδηρονικελίου με την καθετοποίηση της παραγωγής μέσα από μονάδα παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα και την αξιοποίηση των υποπροϊόντων της.
«Με πολιτική βούληση και απόφαση, εν όψει των ειδικών συνθηκών, τα κέρδη μπορούν να είναι σε ασύλληπτα μεγέθη» αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους οι εργαζόμενοι.
Καταγγέλλουν επίσης ότι «οι αρμόδιοι υπουργοί, χωρίς ντροπή, μας δηλώνουν πως όλος αυτός ο βιομηχανικός κολοσσός ανεκτίμητης αξίας και προοπτικής θα “χαριστεί” έναντι σχεδόν μηδενικού αντίτιμου. Παράλληλα μας λένε πως θα πρέπει να ικανοποιηθούν όλοι οι όροι των υποψήφιων επενδυτών (περιβαλλοντολογικό, ενεργειακό, απολύσεις εργαζομένων κ.λπ). Και όλα αυτά κάτω από το τεχνητά εκβιαστικό αφήγημα – δίλημμα, ότι μόνο έτσι θα βρεθεί ο “σωτήρας” της ΛΑΡΚΟ ή διαφορετικά θα οδηγηθεί στο κλείσιμο».
Νέα παράταση στο «θρίλερ» έως τις 31 Μαρτίου
Μέσα σε όλα αυτά το ΤΑΙΠΕΔ έδωσε νέα παράταση έως τις 31 Μαρτίου για να υποβληθούν τελικά οι δεσμευτικές προσφορές των ενδιαφερομένων επιχειρηματικών σχημάτων για τον διαγωνισμό.
Το ΤΑΙΠΕΔ και ο ειδικός διαχειριστής Γ. Μελέτης έδωσαν τη σχετική παράταση στα επιχειρηματικά σχήματα που συμμετέχουν στον διαγωνισμό, ο οποίος προκηρύχθηκε πριν από έναν χρόνο και έκτοτε έχει εξελιχθεί σε «θρίλερ» για γερά νεύρα καθώς από τα έξι επιχειρηματικά και επενδυτικά σχήματα που είχαν εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους στις αρχές Φεβρουαρίου 2021, σήμερα έχουν παραμείνει τρία.
Σύμφωνα με πληροφορίες η παράταση δόθηκε μετά την αίτηση ενός από τα υποψήφια επενδυτικά σχήματα, προκειμένου να συγκεντρωθούν τα απαραίτητα νομιμοποιητικά έγγραφα.
Οι ίδιες πληροφορίες, πάντως, αναφέρουν ότι η παράταση ζητήθηκε προκειμένου να ξεκαθαρίσει το τοπίο σε ό,τι αφορά τις δύο μεγάλες εκκρεμότητες, που είναι οι σχετικές υπουργικές αποφάσεις σχετικά με τη θέσπιση περιβαλλοντικής αδειοδότησης έργων και δραστηριοτήτων αλλά και η μη ολοκλήρωση της διαδικασίας απόλυσης των 1.080 εργαζομένων.
Πάντως, σημειώνεται ότι την περασμένη εβδομάδα το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας φέρεται να γνωμοδότησε θετικά για τη διαδικασία που προηγήθηκε ως προς την ομαδική απόλυση των 1.080 εργαζομένων, οι οποίοι βάσει της γνωμοδότησης θα πρέπει μέσα σε 20 ημέρες να τεθούν εκτός εργασίας.
