“Η κ. Μενδώνη και ο… Τσαϊκόφσκι” γράφει η Δήμητρα Σμυρνή
—————–
Το Υπουργείο Πολιτισμού έχει αποδείξει εδώ και καιρό πως βρίσκεται πολύ μακριά από τον ιδιαίτερα ευαίσθητο και σημαντικό ρόλο του, που δε σηκώνει λάθη και συγκρούσεις. Και έγιναν και τα δυο. Τσιμεντόστρωση στην Ακρόπολη, μετρό σε βάρος των αρχαίων ευρημάτων στη Θεσσαλονίκη, συγκρούσεις με τον καλλιτεχνικό κόσμο, με αποτέλεσμα την απαξίωση του θεσμού και κυρίως του προσώπου που προΐσταται.
Και έρχεται τώρα και η απόφαση ακύρωσης της παράστασης στην Αθήνα των Μπαλέτων Μπολσόι με τη “Λίμνη των Κύκνων”, για να προκαλέσει πλήθος αντιδράσεων!
“Αυτό έκαναν, άλλωστε, και οι ες αεί σύμμαχοί μας Άγγλοι στο Λονδίνο. Ακύρωσαν την παράσταση! Δεν έπρεπε να ακολουθήσουμε; Μα, όταν οι Ρώσοι εισβάλλουν στην Ουκρανία, δεν έπρεπε να τους τιμωρήσουμε; Η Ευρώπη θα στηρίξει την Ουκρανία και μ’ αυτόν τον τρόπο!” Αυτή θα ήταν η πανηγυρική απάντηση!
Δεν θα μπούμε στα αίτια αυτού του πολέμου, που μαίνεται και προκαλεί πόνο σε όλους μας για την τραγική θέση των αμάχων και τρόμο για τη μετάδοσή του όχι μόνο σ’ όλη την Ευρώπη αλλά και πιθανότατα στον κόσμο.
Θα μείνουμε μόνο στο θέμα του Πολιτισμού. Μπορεί οι οικονομικές κυρώσεις να είναι ένα μέσο πίεσης στη Ρωσία, που η Δύση πιστεύει πως θα θα αποδώσει. Το θέμα όμως του αποκλεισμού της ρώσικης κουλτούρας είναι όχι απλά καταδικαστέο αλλά και γελοίο.
Ο Μπετόβεν ήταν Γερμανός, ο Μπρεχτ, ο Αϊνστάιν! Λοιπόν; Καταδικαστέοι, λόγω του γερμανικού ναζισμού;
Πώς θα ήταν η παγκόσμια Λογοτεχνία χωρίς τον Τολστόι και τον Ντοστογιέφσκι; Πώς το Θέατρο χωρίς τον Τσέχωφ; Η Μουσική χωρίς τον Τσαϊκόφσκι και τον Σοστακόβιτς; Η Ζωγραφική χωρίς τον Καντίνσκι;
Ας είμαστε περισσότερο σοβαροί κι ας μην πιθηκίζουμε συμπεριφορές συμμάχων, που δεν ξέρουμε αν σε μια δεδομένη στιγμή θα σταθούν πραγματικοί μας σύμμαχοι. Γιατί η Μικρασιατική Καταστροφή είναι ζωντανή ακόμα στη μνήμη και η τουρκική εισβολή στην Κύπρο ακόμη ζωντανότερη.
Ναι στην ανθρωπιστική βοήθεια στο λαό της δοκιμαζόμενης Ουκρανίας, ναι και στην υπέροχη κουλτούρα της Ρωσίας.
Ναι στα Γράμματα και τις Τέχνες των λαών! Όχι στους πολέμους που αποφασίζονται από σκακιέρες συμφερόντων!
Και μην ξεχνάμε τους στίχους του Κώστα Βάρναλη στον “κυρ Μέντιο” του, που αποκωδικοποιεί τα αίτια των πολέμων με τον δικό του μοναδικό τρόπο:
…Και στον πόλεμο όλα για όλα κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί για τ’ αφέντη το φαΐ…
Η “Λίμνη των Κύκνων” θα παραμένει, για όσους σκέφτονται και αισθάνονται, ένας ανεπανάληπτος σταθμός της Παγκόσμια Τέχνης!
Έτσι δεν είναι κυρία Μενδώνη;
————
