Ας ξεκινήσω απ’ αυτό: Η Μαρία Φαραντούρη, που φέτος συμπληρώνει ακριβώς 55 χρόνια στα μουσικά δρώμενα, είναι ένα ιστορικό πρόσωπο, όχι απλά η «σημαντικότερη Ελληνίδα τραγουδίστρια». Κι όταν τα χρόνια περάσουν κι άλλο, εμείς, οι νεότεροι, θα λέμε ότι υπήρξαμε τυχεροί που ζήσαμε στην εποχή της και την απολαύσαμε ουκ ολίγες φορές άλλοτε στο Ηρώδειο, άλλοτε στο Μέγαρο Μουσικής και άλλοτε στην αίθουσα Παρνασσός.
Στο θέμα μας, τώρα, από χθες βράδυ έγινε ο «κακός χαμός» στα social media, αν και η σωστή έκφραση θα ήταν ο «καλός χαμός». Η Φαραντούρη μαζί με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη εμφανίστηκαν στο «Μουσικό Κουτί», τη μουσική εκπομπή της ΕΡΤ, με οικοδεσπότες τον Νίκο Πορτοκάλογλου και τη Ρένα Μόρφη. Ταυτόχρονα με τη μετάδοση της εκπομπής, αλλά βασικά αμέσως μετά, τα social γέμισαν από αναρτήσεις ανθρώπων, που δήλωναν τη λατρεία τους προς τη Φαραντούρη και την ευχαριστούσαν για ό,τι τους πρόσφερε απ’ τους τηλεοπτικούς δέκτες τους.
Ομολογώ πως με εντυπωσίασε αυτό που έγινε, επειδή προσωπικά τυχαίνει να συνδέομαι φιλικά με τη Φαραντούρη, εδώ και 20 χρόνια, όπως και να την παρακολουθώ σε οσαδήποτε σημαντικά κάνει κάθε φορά. Ξαφνικά όλοι ανακάλυψαν τη Φαραντούρη και άρχισαν να γράφουν ότι βγαίνει κάθε δέκα χρόνια στην τηλεόραση, κάτι που καθόλου δεν ισχύει, αν υποτεθεί πως πρόσφατα είχε εμφανιστεί στην εκπομπή της Λένας Αρώνη, μαζί με τη συνθέτρια Λένα Πλάτωνος, ενώ η ΕΡΤ φροντίζει κάθε χρόνο να μεταδίδει μαγνητοσκοπημένες συναυλίες της. Τι συνέβη λοιπόν;
Να σας πω εγώ τι συνέβη με μία εκτίμηση που δεν θέλει και ιδιαίτερη σκέψη: Το κύμα αγάπης στη Φαραντούρη, το προξένησαν ο Μπακογιάννης με τον Ρουβά και την πρόσφατη ανούσια (και πολυδάπανη) φιέστα τους. Το προξένησε ακόμη το ανελέητο κυνήγι της μουσικής, στο οποίο έχει επιδοθεί η κυβέρνηση, με πρόσχημα την πανδημία. Συναυλίες ακυρώνονται, στα μπαρ επικρατεί μούγκα, ενώ οι στιχουργοί εξαιρέθηκαν από τα κρατικά επιδόματα. Ο κόσμος που από την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, έσυρε τα εξ αμάξης στον δήμαρχο και το πουλέν του, είναι ο ίδιος κόσμος που από χθες αποθεώνει τη Φαραντούρη, η οποία τραγούδησε το «Άσμα Ασμάτων» του Θεοδωράκη και του Καμπανέλλη ή «Τ’ όνειρο καπνός» του Θεοδωράκη πάλι και του Γκάτσου. Ομοίως και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, έναν σεμνό καλλιτέχνη, που έχει αποφύγει τη…μαϊντανοποίηση συγκριτικά με άλλους συναδέλφους του, που τους βλέπεις κάτω απ’ όποια πέτρα κι αν σηκώσεις. Όπως εύστοχα σχολίασε κάποιος φίλος στα social, δεν θα είναι καθόλου παράξενο (και ποτέ δεν θα το μάθουμε, θα πρόσθετα), αν έπεσαν τηλεφωνήματα σε υπουργούς χθες βράδυ αμέσως μετά τη μετάδοση της «Πατρίδας» του Αλκίνοου, ένα από τα σημαντικότερα – κατά τη γνώμη μου – νεοελληνικά τραγούδια που πάει το μαχαίρι ως το κόκαλο και στηλιτεύει κάθε μορφή εθνικισμού και πατριδοκαπηλείας.
Τυχαίνει να γνωρίζω από πρώτο χέρι πως από πέρσι ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ο οποίος σέβεται και τιμάει τη Φαραντούρη, την καλούσε στην εκπομπή του κι εκείνη το αρνιόταν ευγενικά. Άλλωστε δεν είναι ποπ σταρ η συγκεκριμένη καλλιτέχνιδα, ούτε και βγαίνει στις τηλεοράσεις όποτε δεν έχει κάποιο λόγο για να το κάνει. Η παρουσία του Αλκίνοου, με τον οποίο έχουν συνεργαστεί τόσο στη δισκογραφία, όσο και σ’ ένα συναυλιακό αφιέρωμα στον Νίκο Γκάτσο, έπαιξε σίγουρα ρόλο στο να καμφθούν οι αντιρρήσεις της και τελικά να την απολαύσουμε χθες βράδυ.
Οφείλω να σχολιάσω και τη στάση του Πορτοκάλογλου: Το έχω ξαναγράψει δημόσια, ο Πορτοκάλογλου κάνει μία καλή εκπομπή, επειδή ακριβώς δεν είναι δημοσιογράφος. Είναι ένας μουσικός με τη δική του ιστορία που καλεί μουσικούς άλλους και συνομιλεί μαζί τους, δίνοντας μας την ευκαιρία να παρακολουθούμε μία δημόσια χαλαρή κουβέντα μεταξύ συναδέλφων καλλιτεχνών που αλληλοεκτιμούνται. Απ’ την άλλη, αν και ο ίδιος δηλώνει ακομμάτιστος, γνωρίζουμε πως πρόκειται για έναν φιλοκυβερνητικό καλλιτέχνη, όπως δηλαδή είναι και ο Σαββόπουλος και πολλοί άλλοι. Δεν κρίνω τη στάση του ή τα πολιτικά πιστεύω του αυτή τη στιγμή και δεν είναι αυτό το θέμα μας. Διότι το θέμα είναι ένα και εκεί πρέπει να κάνουμε focus: Ο Νίκος Πορτοκάλογλου, προτάσσοντας την αισθητική του, η οποία σαφώς παραμένει αδιαπραγμάτευτη, με το να καλέσει τη Μαρία Φαραντούρη και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ξεμπρόστιασε ερήμην του ενδεχομένως την κυβερνητική κακοδιαχείριση στον πολιτισμό!
Αυτός, ένας «δεξιός», όσο και αν θα διαφωνούσε με τον χαρακτηρισμό εν είδει ταμπέλας, στην ουσία πήρε την κιθάρα του, έπιασε θέση δίπλα στη Φαραντούρη και τον Αλκίνοο και φώναξε: «Φτάνει πια η μπαλαφάρα και η ασχετοσύνη σας! Ο λαός σας σιχάθηκε, μπούχτισε απ’ τους Ρουβάδες και τα πεταμένα λεφτά, αφήστε να κάνουμε και μια εκπομπή που θα μνημονεύεται για χρόνια στο πλαίσιο μιας τηλεόρασης άνευρης και παραδομένης στο life style».
Το χθεσινό «Μουσικό Κουτί» ήταν η δημόσια τηλεόραση που θα θέλαμε να είχαμε σε μόνιμη βάση. Σε μία περίοδο που η τηλεόραση έχει καταρρίψει κάθε ρεκόρ αντιδημοσιογραφικής δεοντολογίας, στον τομέα της ενημέρωσης τουλάχιστον, να που εμφανίστηκαν η δωρική Φαραντούρη και ο κοσμοκαλόγερος Αλκίνοος για να συγκινήσουν τον κόσμο και να τον κάνουν να τραγουδήσει μαζί τους τραγούδια – θησαυρούς, απ’ αυτά που δεν έχουν ημερομηνία λήξης και θ’ ακούγονται στον αιώνα τον άπαντα! Δεν ξέρω τι άλλο να πω, έχω την αίσθηση πάντως πως μετά τη χθεσινή εκπομπή, ο Μπακογιάννης θα το φυσάει και δεν θα κρυώνει. Μη δούμε τον Σάκη Ρουβά μόνο να εμφανίζεται σε καμιά επόμενη εκπομπή κι αναγκαστούμε να ανασκευάσουμε δημόσιες τοποθετήσεις σαν κι αυτήν που μόλις διαβάσατε…
