Γιώργος Ξ. Τροχόπουλος
Έξω από το φαρμακείο μου, στην δεξιά γωνία και στο διάστημα που μεσολαβεί μέχρι την είσοδο της διπλανής οικοδομής, είναι καιρός τώρα που μια γριούλα- ρομά, ηλικίας πάνω από ογδόντα περίπου, όπως δείχνει το ζαρωμένο σώμα της (αποτέλεσμα φυσικά των πολλών χρόνων που πέρασαν από πάνω του σαν οδοστρωτήρας) κάθεται με τα πόδια διπλωμένα, κατάχαμα, πάνω στις πλάκες του πεζοδρομίου και με απλωμένη την παλάμη του δεξιού της χεριού παρακαλάει για βοήθεια τους περαστικούς.
– Τυφλή είμαι, βοηθήστε με σας παρακαλώ, ο θεός να δίνει χρόνια σε εσάς και τα παιδιά σας , μια βοήθεια σας παρακαλώ, να ζήσουν τα εγγόνια μου, ακούγεται η βραχνή φωνή της σαν μοιρολόι, συνέχεια όμως χωρίς σταματημό λες και έχει κασέτα στο στόμα της που επαναλαμβάνει το ίδιο “τροπάριο”.
Στην αρχή ήταν κουραστικό να ακούς συνέχεια την φωνή της γιαγιάς, να λέει τα ίδια και τα ίδια χωρίς διάλειμμα μέχρι το μεσημέρι και μου προκάλεσε την περιέργεια, πώς δηλαδή άντεχε αυτή η γυναίκα
Την έφερνε μια κοπέλα κάθε πρωί και την άφηνε εκεί , στο μέρος που καθόταν, ενώ την συνόδευε και ένα μικρό παιδάκι, προφανώς ήταν το εγγόνι της, που της έκανε συντροφιά, αλλά πού και πού άπλωνε το χεράκι του για να πάρει κανένα “ψιλό” από την παλάμη της. Το καταλάβαινε η γριά και έκανε κίνηση εναντίον του με το μπαστούνι της για να το αποτρέψει και από τον τρόπο που χρησιμοποιούσε το μπαστούνι, καταλάβαινες ότι όντως ήταν τυφλή η γιαγιά.
Πλησιάζουν Χριστούγεννα και το κρύο άρχισε, η θερμοκρασία έπεσε πολύ χαμηλά. Και όμως ένα πρωί είδα την κοπέλα που έφερε την γιαγιά, την άφησε, εκείνη έκατσε κάτω και αφού βολεύτηκε άρχισε το γνωστό μοιρολόι.
Ήμουν στο φαρμακείο και η θερμοκρασία ήταν 19 βαθμοί Κελσίου, ενώ έξω το θερμόμετρο έδειχνε 2 βαθμούς και η γιαγιά είχε την δεξιά παλάμη τεντωμένη μέσα στο κρύο και παρακαλούσε τον κόσμο για βοήθεια
Ανατρίχιασα! Υπάρχουν άνθρωποι που εκμεταλλεύονται με τόσο απάνθρωπο τρόπο μια τυφλή ταλαίπωρη γιαγιά, αναρωτήθηκα. Κρίμα!
Μου θύμισε, αυτό που έβλεπα εκείνη την ώρα, εποχή που περιγράφεται στο έργο Oliver Τwist του Καρόλου Ντίκενς. Μόνο το πρελούδιο Νο 4 σε μι ελάσσονα του Σοπέν θα ταίριαζε σαν μουσική υπόκρουση στο όλο σκηνικό.
Γύρισα και έτρεξα στο γραφείο μου να ψάξω το αρχείο μου, επειδή θυμόμουν ότι υπήρχε ένα γράμμα που είχα στείλει στην γυναίκα μου ( αγαπημένη μου ύπαρξη τότε , το 1977) από τον Έβρο, όπου υπηρετούσα την στρατιωτική μου θητεία. Το βρήκα, το άνοιξα και είδα αυτό που ήθελα να δω, τι έλεγα τότε δηλαδή :
Πρωτοκκλήσι Σουφλίου 1 Νοέμβριου 1977
“…για τα Χριστούγεννα που γράφεις δεν συμφωνώ. Αστικό καλούπι, γλεντήστε, χαρείτε, αγαπάτε, συγχωρείστε, στο διάστημα 23-26 Δεκεμβρίου, επειδή τότε γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός, γιατί έτσι τα βρήκαμε από τους παλιούς, γιατί έτσι είναι.
Ε, όχι. Χριστούγεννα μπορούμε να έχουμε κάθε μέρα μέσα μας, αν έχουμε την δύναμη να αγαπήσουμε”.
Μάτωσε η ψυχή μου.
Βγήκα έξω από το φαρμακείο και φώναξα την γιαγιά
-Πως σε λένε γιαγιά;
Με το που άκουσε την φωνή μου γύρισε το κεφάλι της και κοίταξε προς την μεριά μου
-Μαρίκα
-Θέλεις να φας μια τυρόπιτα;
-Ναι θέλω!
-Θα την φας όμως εσύ, μην την δώσεις αλλού
-Ναι εγώ θα την φάω!
Έστειλα την βοηθό μου την Έλενα να πεταχτεί μέχρι τον φούρνο απέναντι και να αγοράσει μια μαλακή τυρόπιτα, γιατί είχα δει ότι η γιαγιά δεν είχε δόντια. Την πήρε, αφου ψαχούλεψε τη σακούλα που ήταν μέσα η τυρόπιτα, γιατί δεν μπορούσε να δει, και άρχισε να την τρώει .
Την άλλη μέρα επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό, μόνο που τώρα μου είπε:
-Φέρε και λίγο νερό
Γέλασα, βέβαια , ήρθε και ο εγγονός της που μου ζήτησε και αυτός ένα ευρώ για να πάρει τυρόπιτα,, Του είπα:
-Πάρ’ το, αλλά θα αγοράσεις τυρόπιτα, δεν θα την κοπανήσεις, εντάξει; Ορκίσου.
Και ο μικρός αφού με κοίταξε στα μάτια είπε το αμίμητο :
– Ορκίζομαι στην εκκλησία!
Πλησιάζουν Χριστούγεννα, μου έχει γίνει καθημερινό συνήθειο να φροντίζω την γιαγιά Μαρίκα και σήμερα θα της πάρω και ένα μαξιλάρι, για να μην κάθεται πια στο τσιμέντο.
Σίγουρα η γιαγιά Μαρίκα είναι ανεμβολίαστη για κορονοϊό, στο έλεος του Κυρίου, που λέμε. Κράτος ανάλγητο, αδιάφορο, που έχει σαν άλλοθι το ότι η γιαγιά ανήκει σε ανεξέλεγκτη και απρόβλεπτη φυλή.
Άλλωστε ποιος ενδιαφέρεται και για πιο λόγο να ενδιαφερθεί;
Άλλες γυναίκες στην ηλικία της θα είναι τώρα δίπλα στην ξυλόσομπα ή στο καλοριφέρ του σπιτιού τους και θα περνούν ευχάριστα την ώρα τους βλέποντας ταινίες στην τηλεόραση, που θα έχουν σχέση με την γέννηση του Χριστού, μιας και είναι της μόδας να παίζουν τα κανάλια ταινίες τέτοιου περιεχομένου τα Χριστούγεννα η και το Πάσχα αντίστοιχα.
Τι άδικο που είναι για την γιαγιά Μαρίκα την Ρομά και πόσο την λυπάμαι έτσι που την βλέπω να τυραννιέται κάθε μέρα μέσα στο ψοφόκρυο.
Φέτος, αυτή θα είναι το Αστέρι που θα βλέπουν οι τρεις μάγοι και θα τους καθοδηγεί, ώστε να φτάσουν στην καλύβα που θα γεννηθεί ο Χριστός σε λίγες μέρες.
Ας είναι ευλογημένη αυτή και το εγγόνι της. Και του χρόνου.
Δεκέμβρης 2021
Γ.Ξ. Τροχόπουλος
