Υπάρχουν, προφανώς, ζητήματα σ’ αυτήν την υπόθεση, τα οποία διαφεύγουν της ευθύνης αλλά και των δυνατοτήτων της πολιτικής. Υπάρχουν, ωστόσο, και άλλα ζητήματα, τα οποία είναι απόλυτα συνυφασμένα με πολιτικές επιλογές, άρα σ’ αυτά τα ζητήματα εμφανίζεται ακέραιη η ευθύνη της κυβέρνησης, καθώς αυτή είναι που επιλέγει και αποφασίζει τι θα γίνει.
Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κάποιος για να αποδείξει ότι το κόστος σε ζωές σ’ αυτήν την πανδημία έχει να κάνει και με τον τρόπο που είναι δομημένο το σύστημα Υγείας. Αυτή η «δόμηση» είναι καθαρά θέμα πολιτικής επιλογής και απόφασης.
Και η επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης είναι ξεκάθαρη: χρήματα για αναβάθμιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας δεν υπάρχουν ή δεν περισσεύουν, καθώς κατευθύνονται προς άλλες, περισσότερο άμεσης (μικροπολιτικής) απόδοσης παροχές ή διευκολύνσεις φίλων και στηριγμάτων.
Το κόστος, ωστόσο, σε ζωές αυτής της επιλογής είναι προφανές και αποδεικνύεται από πρόσφατη μελέτη, στην οποία μάλιστα προσθέτει την υπογραφή του και ο Σωτήρης Τσιόδρας, τον οποίο μόνο «αντικυβερνητικό» δεν τον λες.
Σύμφωνα λοιπόν μ’ αυτήν την επιστημονική μελέτη των Τσιόδρα και Λύτρα η νοσηλεία εκτός ΜΕΘ σχετιζόταν με 87% αυξημένη θνητότητα. Η εν λόγω μελέτη αποδεικνύει μάλιστα πως το ΕΣΥ αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες όταν υπάρχουν πάνω από 400 διασωληνωμένοι, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν ασθενείς που θα ζούσαν αν νοσηλεύονταν υπό άλλες συνθήκες.
Αυτή είναι, λοιπόν, μια εξήγηση για τον αυξημένο αριθμό θανάτων που παρατηρούνται το τελευταίο διάστημα, καθώς αυτήν την περίοδο οι διασωληνωμένοι ανέρχονται σε 700, δηλαδή 300 πάνω απ’ όσους μπορεί εύρυθμα να εξυπηρετήσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας, όπως έχει επιλέξει να το δομήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Στο ερώτημα τι θα γίνει αν, όπως εκτιμούν οι ειδικοί, η μετάλλαξη Όμικρον πολλαπλασιάσει τις εισαγωγές στα νοσοκομεία, η απάντηση προκαλεί τρόμο…
