“2ο Σχολείο Σκηνοθεσίας – Σχολή του Αριστοτέλη / 2500 χρόνια μετά”: Απολογισμός πρώτης εβδομάδας

Απολογισμός πρώτης εβδομάδας

“2^ο Σχολείο Σκηνοθεσίας

στη Σχολή του Αριστοτέλη  – 2500 χρόνια μετά”

«Το κάλλος παντός επιστολίου συστατικώτερον» Αριστοτέλης

Το 2^Ο Σχολείο Σκηνοθεσίας ολοκλήρωσε την πρώτη εβδομάδα μαθημάτων, που στον μεγαλύτερο βαθμό είχαν θεωρητικό χαρακτήρα με διαλέξεις, συζητήσεις αλλά και πρακτικό με εργαστήρια, αυτοσχεδιασμούς, σωματικές ασκήσεις, απόπειρες δημιουργίας θεατρικών σκηνών. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας οι μαθητές παρακολούθησαν προβολές βιντεοσκοπημένων παραστάσεων των δασκάλων τους και συζήτησαν τον τρόπο δουλειάς του κάθε σκηνοθέτη.

Οι  μαθητές του Α’ & Β κύκλου συνάντησαν τον Δημήτρη Τάρλοου ο οποίος υπογράμμισε πως στο θέατρο η καταγωγή και οι καταβολές της παιδικής ηλικίας μπορούν να αποτελέσουν στοιχείο των δημιουργών. Αυτό που είμαστε, αναπόφευκτα συνδέεται με την καταγωγή των έργων και των ηρώων. Ο τρόπος που μια ομάδα φτιάχνει την κοινή θεατρική της γλώσσα είναι μια συνωμοσία, ένας νέος κοινός κώδικας. Επίσης τόνισε πως το σημαντικό στο τέλος μιας  παράστασης είναι να πει ο θεατής “Αυτό ήταν? θέλω άλλη μια φορά!”

Η Αιμιλία Κοντογιάννη στο masterclass της με θέμα “Από τον Γλάρο του Τσέχωφ στον Γλάρο Ιωνάθαν: πώς μια ιδέα γίνεται πρότζεκτ” παρουσίασε στους μαθητές  τον τρόπο που οργανώνεται μια παραγωγή, βασισμένη στην ιδέα του σκηνοθέτη. Μέσα από πρακτικές ασκήσεις καθοδήγησε τους μαθητές με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να μπορούν να περάσουν από την ιδέα στην υλοποίηση. Να κατανοήσουν με ποιον τρόπο μπορεί η παραγωγή να αναζητήσει πόρους χρηματοδότησης και πόσο στενή πρέπει να είναι η επικοινωνία της παραγωγής με τον δημιουργό – σκηνοθέτη. Σημείωσε ότι καλλιτέχνες πρέπει να είναι σε θέση να οργανώσουν μια καλλιτεχνική πρόταση που αποσκοπεί και στην διεκδίκηση επιχορηγήσεων.

Η Ομάδα Εν Δυνάμει και η Ελένη Δημοπούλου μίλησαν για τον τρόπο δημιουργίας  μεικτών ομάδων με άτομα με και χωρίς αναπηρία. Συγκεκριμένα μίλησαν για το ποια ανάγκη οδήγησε στη δημιουργία της Ομάδας Εν Δυνάμει και πως ο τρόπος που λειτουργούν στηρίζεται στην ισότιμη μεταχείριση μεταξύ των μελών της ομάδας. Στόχο τους αποτελεί  μέσα από τις παραστάσεις τους η διαρκής προσπάθεια να εμπνεύσουν όσο περισσότερους ανθρώπους να σταματήσουν να αντιλαμβάνονται το κοινωνικό σύμπλεγμα με στερεοτυπικό τρόπο και συμβατικές φόρμες. Στο τέλος του masterclass οι μαθητές και τα μέλη της Ομάδας Εν Δυνάμει εργάστηκαν συνδυαστικά και δημιούργησαν μικρής διάρκειας παραστάσεις, που τις παρουσίασαν στο Αρχαίο Θέατρο της Μίεζας.

Με την Γεωργία Μαυραγάνη οι μαθητές του Α’ κύκλου παρακολούθησαν μαθήματα πάνω στην δραματολογική ανάλυση και τεκμηρίωση πάνω στις Ευμενίδες του Αισχύλου.  Ένα από τα θέματα που τέθηκε αφορούσε στην ηθική του σκηνοθέτη και συζητήθηκε η ανάγκη ή μη δημιουργίας ενός κώδικα δεοντολογίας, που να διέπει τη δουλειά των σκηνοθετών. Η κ. Μαυραγάνη απευθυνόμενη στους

σκηνοθέτες είπε: «Το κείμενο είναι εκεί, περιμένει να το φωτίσουμε», όπως και «Το θέατρο είναι ένα εργαλείο για να δεις τον κόσμο».

Ο Βασίλης Μυριανθόπουλος στο masterclass του εστίασε στην κίνηση του σώματος και πώς αντιμετωπίζει την αρχιτεκτονική του σώματος ως μέσο προσέγγισης του ρόλου. Σ’ ένα μεγάλο μέρος του μαθήματος εργάστηκε με τους μαθητές ώστε να δημιουργήσουν τους χαρακτήρες από το Γλάρο του Τσέχωφ επενδύοντας αποκλειστικά και μόνο στη σωματική έκφραση.

Ο Κώστας Φιλίππογλου πραγματοποίησε ένα εργαστήρι υποκριτικής με τους 45 μαθητές παρόντες σε έναν τεράστιο κύκλο. Τους δίδαξε το ποιητικό σώμα της σχολής του Ζακ Λεκόκ, όπου η επικράτηση του σώματος και τα εφτά επίπεδα σωματικής έντασης οδηγούν στη δημιουργία των χαρακτήρων και της ατμόσφαιρας του έργου. Τέλος οι μαθητές του Β’ κύκλου σκηνοθέτησαν πεντάλεπτες σκηνές με βάση τα επτά στάδια ενέργειας του Ζακ Λεκόκ, έχοντας ως αφορμή τον Γλάρο του Τσέχωφ.

Ο Γιάννης Λεοντάρης και η  Χριστίνα Χατζηβασιλείου χώρισαν τους μαθητές του Β’ κύκλου, μαθητές του 1^ου Σχολείου Σκηνοθεσίας, σε δύο ομάδες. Πιάνοντας το νήμα από το 1^ο σχολείο σκηνοθεσίας εμβάθυναν με τους μαθητές τους στη μέθοδο που ήδη είχαν εισαγάγει. Επίσης θέτοντας στο κέντρο της συζήτησης το ερώτημα του «τι σκηνοθέτης θέλω να είμαι», έδωσαν εργαλεία στους μαθητές, ούτως ώστε να αναπτύξουν και να εξελίξουν τη δική τους προσωπική καλλιτεχνική ταυτότητα. Οι μαθητές μέσα από πρακτικές ασκήσεις και προσομοίωση πρόβας προσεγγίσουν τα κείμενα των παραστάσεών τους. Παράλληλα στο πλαίσιο αυτής της μαθητείας  οι καθηγητές λειτούργησαν ως coaches στις προσωπικές εργασίες των σκηνοθετών. Η πρώτη βδομάδα αποσκοπούσε στην προετοιμασία των υποψήφιων σκηνοθετών, από την σύλληψη της κεντρικής ιδέας μέχρι την προετοιμασία πρόβας, ενώ η δεύτερη βδομάδα θα αφιερωθεί στην πρακτική εξάσκηση όλων όσων έμαθαν με τους ηθοποιούς τους με παραστάσεις σύντομης διαρκείας, οι οποίες θα παρουσιαστούν στις αποθήκες του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. στον σιδηροδρομικό σταθμό Βέροιας, στο φράγμα του Αλιάκμονα και σε κεντρικά σημεία της Βέροιας και στη Νάουσας.

Η βδομάδα έκλεισε το βράδυ του Σαββάτου με την συνάντηση Ημαθιωτών δημιουργών της ταινίας μικρού μήκους «ΤΟΝΙ» με τους μαθητές, με αφορμή την προβολή της. Οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν με συντελεστές της για την ταινία, τον τρόπο παραγωγής της, την σκηνοθετική προσέγγιση, το μέλλον της.

Το Σχολείο Σκηνοθεσίας επέστρεψε για 2^η χρονιά, για να μας θυμίσει τη δύναμη του θεάτρου, τη σημασία της επανεκκίνησης, την αξία της συνάντησης.

Για τα μαθήματα της πρώτης εβδομάδας μαθητές και καθηγητές συναντήθηκαν στον εμβληματικό χώρο του Αρχαίου Θεάτρου στη Μίεζα, στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στη Νάουσα, στον Άγιο Νικόλαο, στο Χώρο Τεχνών Δήμου Βέροιας, στις Αποθήκες του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. και στο Φράγμα του Αλιάκμονα.

Διοργάνωση: Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Βέροιας  – Υπουργείο Πολιτισμού σε συνεργασία με το Δήμο Νάουσας, την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ημαθίας και την  Art BOX.