ΑΣΕ / ΠΑΜΕ: Να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο έκτρωμα – Απεργούμε, Πέμπτη 10 Ιούνη

Την Πέμπτη 10 Ιούνη Απεργούμε.

Γιατί απεργούμε;

Στις 10 Ιούνη απεργούμε απαιτώντας την μη κατάθεση και απόσυρση του νέου αντεργατικού νομοσχεδίου.

Με το νομοσχέδιο αυτό:

• Συνθλίβονται δικαιώματα και ζωές των εργαζομένων. Πιο ελεύθερα θα μπορεί η κάθε εργοδοσία, να ρυθμίζει κατά πως θέλει, τις εκάστοτε εργασιακές συνθήκες και διεκδικήσεις.

• Καταργείται ουσιαστικά το 8ωρο δίνοντας την δυνατότητα για εργασία ως και 13 ώρες ημερησίως.

• Μειώνεται η υπερωριακή αμοιβή.

• Επεκτείνονται οι ατομικές συμβάσεις εργασίας.

• Επεκτείνει την κατάργηση της κυριακάτικής αργίας σε περισσότερους κλάδους.

• Καταργεί το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας.

• Θέτει ανυπέρβλητα εμπόδια στην πραγματοποίηση απεργίας.

• Διευκολύνει την απόλυση συνδικαλιστών.

• Ανοίγει τον δρόμο για απολύσεις εργαζομένων αρκεί να δοθούν 2-3 μισθοί αποζημιώσεις, ακόμα και με αρνητική δικαστική απόφαση.

• Καθιερώνεται η ψηφιακή κάρτα εργασίας με την οποία θα καταγράφεται ο «πραγματικός» χρόνος εργασίας εξαιρώντας το διάλλειμα από χρόνο εργασίας.

• Επεκτείνει την τηλεργασία.

• Προχωρεί σε ηλεκτρονικό φακέλωμα των σωματείων.

• Ποινικοποιεί ευκολότερα την συνδικαλιστική δράση.

• Αφορά Ιδιωτικό και Δημόσιο τομέα.

Καμιά πλευρά της ζωής του εργαζόμενου δεν μένει ανεπηρέαστη, δεν γλιτώνει από την διάλυση όλων των κατακτήσεων που ξεχωρίζουν τους εργάτες από τους δούλους.

Κανένα αίτημα των μεγαλοεργοδοτών δεν έμεινε έξω από ένα σχέδιο νόμου που τους χαρίζει στο πιάτο τη ζωή του εργαζόμενου, χωρίς κανένα όριο στην εκμετάλλευση.

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι θέλει: Να διασφαλίσει την «ελευθερία του εργαζόμενου» να δουλεύει όσο θέλει.

• Όμως ποτέ ως τώρα, καμιά κυβέρνηση δεν έχει διασφαλίσει ότι όλοι οι εργαζόμενοι θα έχουν σταθερή δουλειά, οκτάωρο, η 7ωρο. 17 ελαστικές μορφές εργασίας υποχρεώνουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν λίγες ώρες την ημέρα, λίγες μέρες το μήνα, λίγους μήνες το χρόνο, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εξασφαλίσουν σταθερό εισόδημα που να τους επιτρέπει να ζουν.

• Η κυβέρνηση θεωρεί: Πρόοδο την επέκταση του εργάσιμου χρόνου, πέρα ακόμη κι από τα όρια της αντοχής του ανθρώπινου οργανισμού.

Μόνο το 2016, αναφέρει έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, πέθαναν 745.000 εργαζόμενοι από εγκεφαλικό ή καρδιακές παθήσεις, μόνο και μόνο επειδή δούλευαν 55 ώρες τη εβδομάδα. Πόσοι άραγε θα πεθάνουν το 2021 όταν οι ώρες εργασίας τη βδομάδα θα φτάνουν τις 78!!!

• Η κυβέρνηση θεωρεί ότι οι αλλαγές στα εργασιακά θα δίνουν «δύναμη στον εργαζόμενο». Πόσο «δυνατός» όμως θα αισθάνεται κάποιος όταν δεν θα μπορεί να υπολογίζει πότε, πόσο και πώς θα δουλεύει; Η εργασία θα επιτρέπεται να είναι ως 13 ώρες την ημέρα, συνεχόμενα ή σπαστά, από το σπίτι ή από το χώρο εργασίας, Κυριακές και αργίες. Πόση δύναμη έχει όποιος δεν ξέρει πότε θα δει το παιδί του, πόσο εισόδημα θα φέρει στο σπίτι, πού θα είναι ο χώρος εργασίας του, ποια μέρα θα ξεκουραστεί;

• Η κυβέρνηση λέει ότι παίρνει μέτρα για το καλό μας. Μα ποιο είναι αυτό το καλό που δεν ξέρουμε; Ότι το διευθυντικό δικαίωμα της απόλυσης δεν θα αναιρείται πλέον ούτε από τα δικαστήρια; Ότι οι απολύσεις εργαζομένων και συνδικαλιστών δεν θα συναντούν ούτε το παραμικρό εμπόδιο, αφού μια μικρή αποζημίωση θα είναι ικανή να πετάξει στα αζήτητα όποιον αντιδράσει, ατομικά ή συλλογικά; Ότι οι απεργίες θα θεωρούνται εγκληματική ενέργεια, ή στην καλύτερη περίπτωση μια συμβολική πράξη, αφού οι απεργοί θα είναι όσοι επιτρέπει το κράτος των εργοδοτών, δίχως να μπορούν να περιφρουρήσουν την ίδια τους τη διεκδίκηση;

Ποιανού άραγε καλό υπηρετεί το γεγονός ότι η ύπαρξη των συνδικάτων θα επιτρέπεται μόνο αν τα μέλη τους είναι φακελωμένα, αν οι ψηφοφορίες γίνονται ηλεκτρονικά, ώστε να έχουν ευκολότερη πρόσβαση οι εργοδότες;

Ποιος είναι αυτός που ωφελείται από την μετατροπή των επιθεωρήσεων εργασίας σε ΜΚΟ οι οποίες μάλιστα θα στελεχώνονται από το διευθυντικό προσωπικό των βιομηχάνων, των τραπεζιτών κ.λ.π.;

Πάνω σε αυτά καλεί η κυβέρνηση να διαβουλευτούν μαζί της οι «κοινωνικοί εταίροι». Πάνω σε αυτό το έκτρωμα η ΓΣΕΕ δυστυχώς βλέπει «θετικά σημεία». 

Ένα τέτοιο έγκλημα απέναντι σε εκατομμύρια εργαζόμενους ο υπουργός εργασίας βαφτίζει «πρόοδο» και «εκσυγχρονισμό».

Δεν είναι όμως ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που προσπαθούν να μας γυρίσουν έναν αιώνα πίσω.

Από το 1990 και μετά ΕΕ, επιχειρηματικοί όμιλοι και οι κυβερνήσεις τους,  ξηλώνουν τη μία κατάκτηση των εργαζομένων μετά την άλλη για να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, να συγκεντρώσουν σε όλο και λιγότερα χέρια τον τεράστιο πλούτο που παράγουν οι πολλοί.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

Να αποσυρθεί άμεσα το αντεργατικό έκτρωμα που θέλει να φέρει στη βουλή η κυβέρνηση.

Να καταργηθεί  όλη η αντεργατική νομοθεσία και διατάξεις της διευθέτησης του χρόνου εργασίας και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων.

Να μπούμε όλοι στη μάχη. Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε εμείς. Να πάρουμε τις δικές μας αποφάσεις.

Την Πέμπτη 10 Ιούνη Απεργούμε