«Μπράβου στα ΜΜΕ! Ινιμιρώστι μι, καλιέ!»
Άιντι κι σισκιέφκα
πάλι μι τουν ιαφτό μ’
να πάου, να μπω στ’ “Φάρμα”.
Ω! Νιε, ίμι καθ’ ουδόν.
Μπίκιν ι Παναγιόταρου
κι ίτο απουλίτους σέξι!
Ιφτιχός, Θιέ μου, ι ινιμέρουσ’
χρέους ίχι να μας φέξι.
Μαζί τς ασχουλίθκι
κι ου … τουπικός ου τίπους!
Τς άντρις, λιέι, αναστάτουσι
αφξίθκιν τς καρδιάς ου χτίπους!
Έκανι λιέι στ’ “Φάρμα”
ι Παναγιόταρου ντουζ!
Τι λιες, α βρε πιδάκι μ’;
Αφτό κι αν ίνι νιούζ!
Αφτίνα, κο, ίνι ίδισ’!
Πουλί μ’ ινδιαφέρ’!!
Τι και αν ου κόσμους κέγιτι;
Ι Αλιξάντρα του ξέρ’;
Αναμιτάδουσιν ου τίπους
πως ιμπίκι χαρουπί!
Κο, σάματις πιον νιαζ’
που φλιέγιτι η Μέσ’ ‘Ανατουλί;
Μι του ντουζ τς Αλιξάντρας
κατακλίσκαν τα ΜΜΕ
άλλου καϊμό δεν ίχαν!
Θα τριλαθούμ’, ρε Θιε!
Ξέρς ιμένα πός μι νιάζ’
που ικίνι μπανιαρίζιτι;
Μ’ αφτί τν ιδισιουγραφία
σπουδέου μέλλουν χτίζιτι!
Κι ίλιγα απού του προυί
Θε μου, δε θα ‘ξιμερόσ’;
Μι βαρούσι ι αγουνία
αν ι κουπιλιά παγόσ’.
Κι αν ιψόφσι απ’ του κρίου
κι έχ’ του μπούστου κουκαλόσ’;
Να, τόρα στιναχουρίθκα
κι τα φίδια μ’ έχουν ζόσ’…
Ιξισίκουσι, λιέι, τα πλίθι
ι αθόα κουπελιά
μπράβου, ρε διμουσιουγράφι
με τ’ χρισί σας πινελιά!
Κο, μι ίχι φάι ι αγουνία
λιέου θ’ αντέξου να τ’ ακούσου;
Έκαμι καλά του μπάνιου τς
ή τον κούδουνα θα κρούσου;
Τρέχου ανίγου κι του γκουγκλ
δια να ινιμιρουθό
τέτιου σουβαρό διλτίο
μέρις ίχα να του ιδό!
Πρότ’ ικόνα κι στου γκουγκλ
τς κουπιλίτσας του ντουζάκι!
Αχ, Θιούλι μ’, δε θ’ αντέξου
πώς να πιω τέτιου φαρμάκι;
Να, μι πιάν’ ταχιπαλμία
κι έχου άγχους φουβιρό
ιν’ τρανί ιδισιουγραφία
πιο τρανί κι απ’ τουν ιό!
Λιες, κο, να μι ινδιαφέρ’
τούτου το τικτινόμινο;
Αχ, μι πίραν τα ζουμιά!
Ιντιλός αναμινόμενο!
Θιε μ’, βουίθα του κουρίτσ’
να μιν πάθι τίπουτα!
Όξου να ντουζιέρνιτι…
Άχου! Θα πάρου λίγουντα!
Κο, νιε. Δε θα του αντέξου
Άρξα να μιριουλουγό
να σ’ καλά, ουρέ διλτίου
ανάδιξις κι πάλι θέμα σουβαρό!
Αφτό του φουβιρό του νιέου
μι σφινόθκιν στου μιαλό
μπανιαρίσκι μεσ’ στ’ “Φάρμα”;
θα πιθάνου απ’ τουν καϊμό…
Ααχ! Καλά μου ΜΜΕ
σας έχ’ ιγώ ιμπιστοσίν’!
Για του πώς θα ιξιλιχθό
κ’ ισίς έχιτ’ μια ιφθίν’.
Ανιλιώς μι βομβαρδίζτι
μι τα νιέα τς σόου μπίζ!
Κρατάτι, κορ, μία πισινί!
Αχ! Δε σας αντέχου! Πλιζ!
Τι; Ιπιδίς μι έλαχι
στ’ χόρα αφτί να ζο
πιδίς ίχι νουμπιλίστις
ιγο να μην ινιμιρουθό;
Αχ! πώς θα καμάρουνι
ου Ελύτς ι Ουδισέας
αν απ’ τουν τίπου μάθινι
Παναγιόταρου μ’, τα νιέα σ’!
Αα! Ιγό τα Μέσα άκσα
κο, σο λιέω τουν καϊμό μ’
κάτι τέτοια στου διλτίου
ίνι πλέουν τ’ ίδουλό μ’!!
Αχ, κορ μάνα, ισί μι το ‘πες
μ’ ίλιγις: Άνξι κάνα βιβλίου!
Μα ιγώ ίχα ιμπιστουσίν’
στου ιμερίσιου του διλτίου.
Όμος γλιέπς μας κοροϊδεύουν
μας ταΐζουν τουν σανό
κι μι τα ντουζάκια, Μάνα,
μας γανώνουν του μιαλό!
Μάνα, γλιέπου καθαρά
τι ιγίντι στα διλτία!
Μάνα, ίνι τούτο τύπος;
Ιν’ αφτήνα διμουκρατία;
Αχ! Τα σουβαρά τα κρίβουν
μι τα μπάνια ασχολούντι
και του ευρουπαϊκό του δάνειου
ασφαλώς δεν του θιμούντι!!
——————
Μ’ αγάπ’ κι ικτίμισ’
προς όλα τα ΜΜΕ
που καθιμερνά μι βάνουν
σι μιγάλου γκαϊλιέ!
Ι γκουστιρίτσα»
